Βιογραφία - Από φυγάς σε επιτυχημένο συγγραφέα

• Άλλα βιβλία από Massimo Carlotto

Ο Μάσιμο Καρλότο γεννήθηκε στην Πάντοβα της Ιταλίας στις 22 Ιουλίου 1956. Είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας, μεταφρασμένος και στο εξωτερικό, καθώς και θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος για την τηλεόραση. Η ζωή του, ωστόσο, συνδέεται με μια μακρά και δαιδαλώδη δικαστική υπόθεση, στην οποία εμπλέκεται σε ηλικία δεκαεννέα ετών, όταν ανακαλύπτει το πτώμα μιας δολοφονημένης κοπέλας και κατηγορείται για τη δολοφονία.

Το 1969, ο Καρλότο ήταν δεκατριών ετών και προσέγγιζε τα κινήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που ανθούσαν τότε, ειδικά στην πόλη του. Η πόλη του Βένετο εκείνα τα χρόνια ήταν ένας τόπος ζυμώσεων, το κίνημα "Potere operaio" ήταν πολύ ισχυρό, και ήταν μόλις λίγες μέρες πριν από την Αυτονομία του Τόνι Νέγκρι, του ιδρυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πάντοβα, ενός ιδεολόγου και φιλοσόφου που ήταν πολύΕδώ, ο Carlotto έρχεται σε επαφή με τις λεγόμενες "μαοϊκές" ομάδες, προσεγγίζει τις ιδεολογίες της άκρας αριστεράς και σύντομα, εντάσσεται στη Lotta Continua, ίσως το πιο σημαντικό και επίφοβο κίνημα μεταξύ των εξωκοινοβουλευτικών οργάνων, τουλάχιστον στον κομμουνιστικό χώρο. Είναι μια επιλογή που σημαδεύει τη ζωή του, όταν είναι μόλις δεκαεννιά ετών.

Στις 20 Ιανουαρίου 1976, στην Πάντοβα, τη γενέτειρά του, ο Μάσιμο Καρλότο ακούει κραυγές από το κτίριο όπου έμενε η αδελφή του. Ο 19χρονος τότε, σύμφωνα τουλάχιστον με τις αναπαραστάσεις που έχουν δοθεί έκτοτε και όχι μόνο στο δικαστήριο, φτάνει στο διαμέρισμα και βρίσκει την πόρτα μισάνοιχτη. Όταν μπαίνει, ανακαλύπτει μια 25χρονη κοπέλα, τη Μαργκερίτα Ματζέλο, τυλιγμένη σε ένα μπουρνούζι ποτισμένο μεαίμα. Η γυναίκα, σύμφωνα με την κατάθεση του Καρλότο, λέει λίγα λόγια και μετά πεθαίνει, χτυπημένη από πενήντα εννέα μαχαιριές. Ο νεαρός Μάσιμο νομίζει ότι τη σώζει, αγγίζει το πτώμα, πανικοβάλλεται και μετά το σκάει. Υπακούοντας στους κανόνες της Lotta Continua, αναφέρει τα πάντα στους ανωτέρους του. Το βράδυ του συμβάντος, το λέει στον πατέρα του και αποφασίζει να πάει στους στρατώνες τουCarabinieri, επιλέγοντας με δική του θέληση να καταθέσει. Ήταν η αρχή της μακράς δικαστικής του ιστορίας. Ο Massimo Carlotto συνελήφθη πράγματι, κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε βάρος της Margherita Magello.

Μετά από περίπου ένα χρόνο προκαταρκτικής έρευνας, το 1978, τον Μάιο, η δίκη σε πρώτο βαθμό διεξήχθη ενώπιον του Εφετείου της Πάντοβα. Ο 21χρονος αθωώθηκε από την κατηγορία της δολοφονίας λόγω ανεπαρκών στοιχείων. Ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, ακριβώς στις 19 Δεκεμβρίου 1979, το Εφετείο της Βενετίας ανέτρεψε την ετυμηγορία: ο Μάσιμο Καρλότο καταδικάστηκε σε δεκαοκτώ χρόνια φυλάκισης.

Ο νεαρός που κατηγορήθηκε για φόνο επέστρεψε στη φυλακή, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Στις 19 Νοεμβρίου 1982, ωστόσο, το Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε την έφεση της υπεράσπισης και επικύρωσε την καταδίκη. Ο Carlotto αποφάσισε τότε, κατόπιν συμβουλής του δικηγόρου του, να το σκάσει. Έτσι άρχισε η μακρά περίοδος φυγής του.

Πήγε στο Παρίσι και στη συνέχεια στη Νότια Αμερική. Σύμφωνα με το μελλοντικό του βιβλίο, το οποίο φέρει τον τίτλο "Ο φυγάς", μόλις έφτασε στο Μεξικό γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο. Εδώ, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, συνελήφθη και πάλι και βασανίστηκε. Μετά από περίπου τρία χρόνια φυγής, στις 2 Φεβρουαρίου 1985, ο μελλοντικός συγγραφέας νουάρ επέστρεψε από το Μεξικό και παραδόθηκε στις ιταλικές αρχές.υπόθεση διχάζει την κοινή γνώμη και σύντομα γεννιέται η "Διεθνής Επιτροπή Δικαιοσύνης για τον Μάσιμο Καρλόττο", με γραφεία στην Πάντοβα, τη Ρώμη, το Παρίσι και το Λονδίνο. Στόχος είναι η διάδοση της ιστορίας του, μια πραγματική εκστρατεία ενημέρωσης, σε συνδυασμό με μια ευρεία συλλογή υπογραφών υπέρ της επανεξέτασης της δίκης. Μεταξύ των υπογραφόντων, επίσης επιφανείς προσωπικότητες, όπως οιNorberto Bobbio και ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Jorge Amado. Ο τελευταίος, την επόμενη χρονιά, το 1986, απηύθυνε την προσωπική του έκκληση από τις σελίδες της παρισινής εφημερίδας "Le Monde", υπερασπιζόμενος τον Carlotto και υποστηρίζοντας τη θέση ότι η δίκη πρέπει να αναθεωρηθεί πλήρως.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, όμως, το πρώην μέλος της Lotta Continua, στη φυλακή, αρρώστησε από οργανικό δυσμεταβολισμό, δηλαδή βουλιμία. Σύμφωνα με τους γιατρούς, ήταν εκτεθειμένος στον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου, και η είδηση, που εμφανίστηκε στις εφημερίδες, κινητοποίησε και πάλι την κοινή γνώμη, η οποία επιθυμούσε την αποφυλάκισή του. Στις 30 Ιανουαρίου 1989, το Ακυρωτικό Δικαστήριο ενέκρινε την επανεξέταση της δίκης που αφορούσε τον πλέονπεριβόητη "υπόθεση Carlotto", επίσης βάσει τριών νέων αποδεικτικών στοιχείων. Ακύρωση της καταδικαστικής απόφασης και παραπομπή της υπόθεσης στο Εφετείο της Βενετίας.

Στις 20 Οκτωβρίου 1989, ακριβώς τέσσερις ημέρες πριν από την έναρξη ισχύος του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας του Βάσαλι, άρχισε η νέα δίκη στη Βενετία. Μετά από λίγες ημέρες, ένα διαδικαστικό ζήτημα διέκοψε τη δίκη: το ερώτημα ήταν αν ο Καρλόττο έπρεπε να δικαστεί με βάση τον παλιό ή τον νέο κώδικα. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο στην πράξη, περίπου δεκατέσσερις μήνες προκαταρκτικής έρευνας, το Δικαστήριο τηςΗ Βενετία εκδίδει διάταγμα με το οποίο παραπέμπει τις πράξεις στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Η μία από τις τρεις δίκες, σύμφωνα με τα έγγραφα, γίνεται δεκτή και με βάση αυτή, στην τελική απόφαση, κρίνεται ότι ο κατηγορούμενος πρέπει να αθωωθεί λόγω ανεπαρκών στοιχείων. Στις 21 Φεβρουαρίου 1992, μετά την εκφώνηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αρχίζει μια ακόμη δίκη, αλλά ενώπιον νέου δικαστηρίου, διότι στοΕν τω μεταξύ, ο Πρόεδρος είχε συνταξιοδοτηθεί. Προς γενική έκπληξη, το Δικαστήριο επανέφερε την προηγούμενη έρευνα και στις 27 Μαρτίου 1992 επιβεβαίωσε την καταδίκη του 1979, ανατρέποντας τα συμπεράσματα του προηγούμενου Δικαστηρίου.

Ο Carlotto πρέπει να ξαναμπεί στη φυλακή και μετά από λιγότερο από δύο μήνες αρρωσταίνει σοβαρά. Η κοινή γνώμη, συμπεριλαμβανομένου του Συνταγματικού Δικαστηρίου, κινητοποιείται και πάλι και, τελικά, στις 7 Απριλίου 1993, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Oscar Luigi Scalfaro απονέμει χάρη στον Massimo Carlotto.

Από εκείνη τη στιγμή, μια νέα ζωή άρχισε γι' αυτόν: αυτή του συγγραφέα νουάρ μυθιστορημάτων. Ελεύθερος, συγκέντρωσε τα γραπτά που είχε συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, θέτοντάς τα στη διάθεση της συγγραφέως και ανιχνεύτριας λογοτεχνικών ταλέντων Grazia Cherchi. Το 1995 έκανε το ντεμπούτο του με το μυθιστόρημα-ρεπορτάζ "Il fuggiasco", σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό, βασισμένο στην εμπειρία του ως φυγάς στοΕυρώπη και Νότια Αμερική.

Την ίδια χρονιά γεννήθηκε ο L'Alligatore, κατά κόσμον Marco Buratti, ο χαρακτήρας σειράς που δημιούργησε ο συγγραφέας με έδρα την Πάντοβα, ο οποίος άρχισε να αφηγείται τις πολύ sui generis αστυνομικές ιστορίες του. Το έπος περιελάμβανε πολλές εκδόσεις, όπως "La verità dell'Alligatore", "Il mistero di Mangiabarche", από το 1997, "Nessuna cortesia all'uscita", από το 1999, και πολλές άλλες.

Το 2001, έγραψε το "Arrivederci amore, ciao", από το οποίο γυρίστηκε το 2005 η ομώνυμη ταινία, σε σκηνοθεσία του Michele Soavi. Η ταινία εκτιμήθηκε, αλλά το βιβλίο ακόμη περισσότερο, τόσο που κέρδισε αρκετά βραβεία, όπως τη δεύτερη θέση στο Grand Prix de la Letterature Policière στη Γαλλία. Στο μεταξύ, όμως, το 2003, βγήκε στους κινηματογράφους και το "Il fuggiasco", σε σκηνοθεσία τουαπό τον Andrea Manni και με τον ηθοποιό Daniele Liotti.

Τον Σεπτέμβριο του 2009, επτά χρόνια μετά το τελευταίο, κυκλοφόρησε το νέο μέρος της σειράς Alligator, με τίτλο "Η αγάπη του ληστή". Τα βιβλία του Carlotto μεταφράζονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Άλλα βιβλία από Massimo Carlotto

• Στο τέλος μιας βαρετής ημέρας (2011)
• Σύντομη αναπνοή (2012)
• Κοκαΐνη (με τους Giancarlo De Cataldo και Gianrico Carofiglio, 2013)
• La via del pepe. Ψευδής αφρικανικός μύθος για καλοπροαίρετους Ευρωπαίους, με εικονογράφηση του Alessandro Sanna (2014)
• Ο κόσμος δεν μου χρωστάει τίποτα (2014)
• The Lovers' Band (2015)
• Για όλο το χρυσάφι του κόσμου (2015)