Biografia - Od uciekiniera do odnoszącego sukcesy pisarza

• Inne książki autorstwa Massimo Carlotto

Massimo Carlotto urodził się w Padwie, we Włoszech, 22 lipca 1956 r. Jest odnoszącym sukcesy pisarzem, tłumaczonym również za granicą, a także dramaturgiem i scenarzystą telewizyjnym. Jego życie jest jednak związane z długą i zawiłą aferą sądową, w którą zostaje zamieszany w wieku dziewiętnastu lat, kiedy odkrywa zwłoki zamordowanej dziewczyny i zostaje obwiniony o morderstwo.

W 1969 r. Carlotto miał trzynaście lat i zbliżył się do ruchów lewicy pozaparlamentarnej, które kwitły w tym czasie, zwłaszcza w jego mieście. Miasto Veneto w tamtych latach było miejscem fermentu, ruch "Potere operaio" był bardzo silny i minęło zaledwie kilka dni przed Autonomią Toniego Negri, założyciela Komunistycznej Partii Padwy, ideologa i filozofa bardzoTutaj Carlotto wchodzi w kontakt z tak zwanymi grupami "maoistowskimi", zbliża się do ideologii skrajnej lewicy i wkrótce dołącza do Lotta Continua, być może najważniejszego i najbardziej przerażającego ruchu wśród organów pozaparlamentarnych, przynajmniej w sferze komunistycznej. To wybór, który naznacza jego życie, gdy ma zaledwie dziewiętnaście lat.

20 stycznia 1976 r. w Padwie, swoim rodzinnym mieście, Massimo Carlotto usłyszał krzyki dochodzące z budynku, w którym mieszkała jego siostra. 19-latek, przynajmniej według rekonstrukcji podawanych od tamtej pory i nie tylko w sądzie, dotarł do mieszkania i znalazł uchylone drzwi. Kiedy wszedł do środka, odkrył 25-letnią dziewczynę o imieniu Margherita Magello owiniętą w szlafrok nasączony płynem do kąpieli.Kobieta, według zeznań Carlotto, wypowiada kilka słów, po czym umiera, trafiona pięćdziesięcioma dziewięcioma ranami kłutymi. Młody Massimo myśli, że ją ratuje, dotyka zwłok, wpada w panikę, po czym ucieka. Przestrzegając zasad Lotta Continua, zgłasza wszystko swoim przełożonym. Wieczorem, w dniu incydentu, mówi ojcu o sprawie i postanawia udać się do koszar Lotta Continua.Massimo Carlotto został aresztowany i oskarżony o dobrowolne zabójstwo Margherity Magello.

Po około roku wstępnego śledztwa, w 1978 roku, w maju, odbył się proces w pierwszej instancji przed Sądem Apelacyjnym w Padwie. 21-latek został uniewinniony od zarzutu morderstwa z powodu niewystarczających dowodów. Jednak rok później, dokładnie 19 grudnia 1979 roku, Sąd Apelacyjny w Wenecji uchylił wyrok: Massimo Carlotto został skazany na osiemnaście lat więzienia.

Młody mężczyzna oskarżony o morderstwo wrócił do więzienia, ale nie poddał się. 19 listopada 1982 r. Sąd Kasacyjny odrzucił jednak apelację obrony i potwierdził wyrok skazujący. Carlotto, za radą swojego prawnika, zdecydował się na ucieczkę. W ten sposób rozpoczął się jego długi okres ucieczki.

Udał się do Paryża, a następnie do Ameryki Południowej. Według jego przyszłej książki, zatytułowanej "Uciekinier", po przybyciu do Meksyku zapisał się na uniwersytet. Tutaj też, w połowie lat 80-tych, został ponownie aresztowany i torturowany. Po około trzech latach ucieczki, 2 lutego 1985 roku, przyszły pisarz noir powrócił z Meksyku i oddał się w ręce włoskich władz.Sprawa podzieliła opinię publiczną i wkrótce narodził się "Międzynarodowy Komitet Sprawiedliwości dla Massimo Carlotto", z biurami w Padwie, Rzymie, Paryżu i Londynie. Celem jest rozpowszechnianie wiadomości o jego historii, prawdziwa kampania informacyjna, połączona z powszechnym zbieraniem podpisów na rzecz rewizji procesu. Wśród sygnatariuszy są również wybitne osobistości, takie jakNorberto Bobbio i brazylijski pisarz Jorge Amado, który rok później, w 1986 r., wystosował osobisty apel na łamach paryskiej gazety "Le Monde" w obronie Carlotto i na poparcie tezy, że proces powinien zostać całkowicie zmieniony.

Jednak w tych latach były członek Lotta Continua, przebywając w więzieniu, zachorował na organiczny dysmetabolizm, tj. bulimię. Według lekarzy był narażony na ryzyko zawału serca i udaru mózgu, a wiadomość, która pojawiła się w gazetach, ponownie zmobilizowała opinię publiczną, która domagała się jego uwolnienia. 30 stycznia 1989 r. Sąd Kasacyjny przyznał rewizję procesu związanego z obecną sprawą.uchylenie wyroku skazującego i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Apelacyjny w Wenecji.

W dniu 20 października 1989 r., dokładnie cztery dni przed wejściem w życie nowego kodeksu postępowania karnego Vassalli, rozpoczął się nowy proces w Wenecji. Po kilku dniach proces przerwała kwestia proceduralna: pytanie brzmiało, czy Carlotto powinien być sądzony na podstawie starego czy nowego kodeksu. Po ponad roku praktyki, około czternastu miesiącach wstępnego dochodzenia, sąd w Wenecji wydał wyrok w sprawie Carlotto.Wenecja wydaje postanowienie o przekazaniu akt do Trybunału Konstytucyjnego. Jeden z trzech procesów, zgodnie z dokumentami, zostaje przyjęty i na tej podstawie w ostatecznym wyroku uznaje się, że oskarżony powinien zostać uniewinniony z powodu niewystarczających dowodów. 21 lutego 1992 r., po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego, rozpoczyna się kolejny proces, ale przed nowym sądem, ponieważ wW międzyczasie Prezydent przeszedł na emeryturę. Ku ogólnemu zdumieniu, Trybunał przywrócił poprzednie dochodzenie i 27 marca 1992 r. potwierdził wyrok skazujący z 1979 r., obalając wnioski poprzedniego Trybunału.

Carlotto musi ponownie udać się do więzienia, a po niecałych dwóch miesiącach poważnie choruje. Opinia publiczna, w tym Trybunał Konstytucyjny, ponownie się mobilizuje i ostatecznie 7 kwietnia 1993 r. Prezydent Republiki Oscar Luigi Scalfaro ułaskawia Massimo Carlotto.

Od tego momentu zaczyna się dla niego nowe życie: pisarza powieści noir. Na wolności zbiera pisma, które zgromadził podczas uwięzienia, oddając je do dyspozycji pisarza i łowcy talentów literackich Grazii Cherchi. 1995 zadebiutował powieścią-reportażem "Il fuggiasco", w dużej mierze autobiograficzną, opartą na jego doświadczeniach jako uciekiniera wEuropa i Ameryka Południowa.

W tym samym roku narodził się L'Alligatore, alias Marco Buratti, seryjny bohater stworzony przez pisarza z Padwy, który zaczął opowiadać swoje własne kryminały sui generis. Saga obejmowała kilka publikacji, takich jak "La verità dell'Alligatore", "Il mistero di Mangiabarche" z 1997 r., "Nessuna cortesia all'uscita" z 1999 r. i wiele innych.

W 2001 roku napisał "Arrivederci amore, ciao", na podstawie którego w 2005 roku powstał film o tym samym tytule w reżyserii Michele Soavi. Film został doceniony, ale książka jeszcze bardziej, do tego stopnia, że zdobyła kilka nagród, takich jak drugie miejsce na Grand Prix de la Letterature Policière we Francji. W międzyczasie jednak, w 2003 roku, do kin trafił również "Il fuggiasco" w reżyseriiAndrei Manniego z udziałem aktora Daniele Liottiego.

We wrześniu 2009 roku, siedem lat po ostatniej, ukazała się nowa część serii Alligator, zatytułowana "The Bandit's Love". Książki Carlotto są tłumaczone w wielu krajach europejskich, a także w Stanach Zjednoczonych.

Inne książki autorstwa Massimo Carlotto

• Na koniec nudnego dnia (2011)
• Short Breath (2012)
• Kokaina (z Giancarlo De Cataldo i Gianrico Carofiglio, 2013)
• La via del pepe. Fałszywa afrykańska bajka dla Europejczyków o dobrych intencjach, z ilustracjami Alessandro Sanny (2014)
• Świat nie jest mi nic winien (2014)
• The Lovers' Band (2015)
• Za całe złoto świata (2015)