Biografie - Wat een lachertje, stelletje voddenkoppen!

• De jaren 1970: de Italiaanse sexy komedie
• Lino Banfi in de jaren 1980: TV
• De jaren 1990
• Lino Banfi in de jaren 2000 en 2010

Pasquale Zagaria Dit is de echte naam van de Nationaal linnen is hij een van de populairste en meest geliefde komische acteurs van Italië. Een uitkomst die hij zich in de verste verte niet had kunnen voorstellen toen hij in het jaren '50 van de vorige eeuw in Andria woonde en studeerde, een afgelegen dorp in de provincie Bari, waar hij op 11 juli 1936 werd geboren. Nadat hij het theater was ingegaan om een door zijn vader geadviseerde carrière in de kerk te vermijden, werd hij eerst aangenomen door het gezelschap van Arturo Vetrani en vervolgens methet pseudoniem van Lino Zaga Hij doet een paar imitaties die hem meteen populair maken.

Toegegeven, het was geen televisiepopulariteit in de moderne zin van het woord, maar het was genoeg om hem te voeden en hem bezig te houden met nieuwe shows, voordat hij de sprong waagde naar de luxueuzere wereld van de film. Apulische komiek Zelfs toen hield hij ervan om typische elementen van zijn thuisland op het podium te brengen, zoals idiomen, woordspelingen, eigenaardigheden en nogal pittige dubbele bodems.

Lino Banfi wordt een volwaardige professional van de avanspettacolo zijn roem groeide en hij verhuisde naar Rome, waar hij in de legendarische club 'Puff' van Lando Fiorini optrad met komieken van het kaliber Enrico Montesano. Zijn onweerstaanbare verve geïnfecteerde filmproducenten die hem in verschillende komedies casten, zoals Franco Franchi en Ciccio Ingrassia, zij het nog steeds in bijrollen.

De jaren 1970: de Italiaanse sexy komedie

Zijn debuutfilm was 'Urlatori alla sbarra', van Lucio Fulci, in 1960. Maar het is in de 1970s dat Lino Banfi het echte werkpaard van een genre wordt: dat van de Sexy komedie in Italiaanse stijl Zijn aanwezigheid in de films van die tijd, plus natuurlijk de toevoeging van de schoonheid van die tijd, is een garantie voor klinkende box office.

Hij acteerde vaak samen met andere collega's zoals Mario Carotenuto, Gianfranco D'Angelo, Alvaro Vitali, Renzo Montagnani, Edwige Fenech, Gloria Guida, Ennio Antonelli, Jimmy the Phenomenon en Nadia Cassini.

Enkele van de beroemdste titels uit die periode zijn:

• Het middelbare schoolmeisje in de herhalingsles
• De MP met de minnares onder het bed
• De vrouw in het wit... de minnares in peper
• De nachtzuster
• Leraar gaat naar kostschool
• De leraar komt naar het huis
• De lerares danst... met de hele klas

Lino Banfi in de jaren 1980: TV

Ook in de films van de jaren tachtig raakte de verve van komiek Lino Banfi niet op. Maar naast zijn filmcarrière was er ook zijn televisiecarrière.

Zijn televisiedebuut was in 1975, met het programma 'Senza rete', samen met Alberto Lupo. Daarna speelde hij in vele variétéshows, waaronder Monsters arriveren 1977

Na een kort intermezzo bij Canale 5 (met Risatissima) keerde hij in 1987 terug naar de RAI, waar hem de uitvoering van 'Domenica in...' werd toevertrouwd en hij een van de mooiste series van het historische programma afleverde.

Gezien de consensus van publiek en critici vertrouwden de producenten hem ook 'Aspettando Sanremo' toe, een programma waarin hij afstand nam van de typische Apulische macchietta om zijn grote vaardigheden als entertainer te tonen.

In dit decennium nam hij deel aan vele films, waaronder:

• Crème croissants (1981)
• Kom naar voren Moron (1982)
• Oog, boze oog, peterselie en venkel (1983)
• De coach in het bal (1984)
• Commissaris Lo Gatto (1986)

In 1985 was Lino Banfi een van de hoofdrolspelers in de film De brandweer samen met Paolo Villaggio en Massimo Boldi; in 1986 speelde hij opnieuw met hen in School van Dieven en in Warenhuizen het jaar daarop speelde hij in het vervolg Heldenmissie - De brandweermannen 2 in Bellifreschi e Hoe moeilijk het avontuur is .

In 1989 vertrouwde de RAI hem zijn eigen programma toe: Vanavond Lino Maar dat niet alleen: in hetzelfde jaar maakte hij de televisieserie De verkeersagent waar hij gezelschap krijgt van zijn dochter Rosanna Banfi .

De jaren 1990

In deze periode wijdde hij zich ook aan theater. Publiek succes kwam echter van tv met 'Un inviato molto speciale' en 'Un medico in famiglia'; in deze laatste serie speelde hij Libero Martini, beter bekend als Opa Libero karakter waarmee hij nieuwe roem kan vergaren.

In deze jaren toont Lino Banfi voor eens en altijd zijn buitengewone veelzijdigheid en artistieke volledigheid.

Hij ontving ook talrijke onderscheidingen: in 1992 kreeg hij de Europese persoonlijkheidsprijs In 1993 ontving hij de Gino Tani-prijs voor variétéshows; hij is ook Ridder, Commandeur en Grootofficier in de Orde van Verdienste van de Italiaanse Republiek.

Lino Banfi is vaak betrokken bij sociaal werk en is ambassadeur voor UNICEF.

In 1991 publiceerde hij een autobiografie getiteld 'Alla grande' en in 2003 'Una parola è troppa... - Nonno Libero racconta'.

Lino Banfi in de jaren 2000 en 2010

In januari 2008, 24 jaar na de bioscooprelease van 'The Trainer in the Ball' en na een afwezigheid van 20 jaar van het witte doek, speelt hij opnieuw zijn rol als de gevierde Oronzo Canà in het vervolg op de beroemde film: 'L'allenatore nel pallone 2'. De aflevering speelt zich af op het hoogtepunt van het calciopoli schandaal en bevat naast de toenmalige regisseur Sergio Martino, Gigi en Andrea, Anna Falchi, Leo Gullotta en Alvaro Vitali.

Onvermoeibaar blijft hij meewerken aan talloze andere films, zowel voor film als tv, waaronder:

• Un'estate al mare, geregisseerd door Carlo Vanzina (2008)
• Focaccia blues, geregisseerd door Nico Cirasola (2009)
• Raad eens wie er met mijn dochter trouwt (2009)
• Sorry voor het storen - TV film (2009)
• Alle vaders van Maria - TV-film (2010)
• Il commissario Zagaria - TV miniserie (2011)
• Goedendag, geregisseerd door Carlo Vanzina (2012)
• Le frise ignoranti, geregisseerd door Antonello De Leo (2015)
• Quo vado?, geregisseerd door Gennaro Nunziante (2016)
• Oude schurken, geregisseerd door Chiara Sani (2021)
• Surprise Trip, geregisseerd door Roberto Baeli (2021)