Biografie - Portret in zwart

Tiziano Sclavi is een van die klassieke Italiaanse personages die, als hij in Amerika was geboren, niet alleen miljardair zou zijn geworden en misschien wel begeerd door alle filmproductiemaatschappijen, maar ongetwijfeld ook een absolute cultstatus zou hebben bereikt. Zij hebben Stephen King (een groot schrijver, dat ontkent niemand), wij hebben Tiziano Sclavi: de eerste wordt gevierd als een planetaire goeroeterwijl de laatste maar bij heel weinig mensen bekend is en meestal maar heel weinig exemplaren van zijn romans verkoopt.

Gelukkig voor de verlegen Milanese schrijver kwam de strip hem te hulp. Ja, want Sclavi is niet alleen de briljante schrijver van zwarte romans, veel visionairder en met een fijnere pen dan veel overzeese 'bestsellers', hij is ook de uitvinder van het stripfiguur van de twintigste eeuw: die Dylan Dog die nu synoniem is met horror en het bovennatuurlijke.

Geboren op 3 april 1953 in Broni (Pavia), zijn moeder onderwijzeres en zijn vader gemeentemedewerker, deed hij zijn intrede in de stripwereld dankzij Alfredo Castelli, de voogdelijke godheid van het milieu, maar al op zijn eenentwintigste werd hij opgemerkt door het winnen van de Scanno-prijs voor het boek 'Film'.

Hij werkte samen met de grote tekenaar aan 'Gli Aristocratici', een redelijk succesvolle serie. Later werd hij redacteur van 'Corriere dei ragazzi' en 'Corriere dei piccoli'.

In 1981 trad hij toe tot de redactie van Cepim, wat later het huidige Sergio Bonelli Editore werd.

In 1986, na een lange leertijd, creëerde hij eindelijk het personage dat hem beroemd zou maken. Dylan Dog is een absoluut nieuwe figuur in de Italiaanse stripscène, die niet nalaat nieuwsgierigheid en aandacht te wekken, naast de klassieke rivieren van inkt op zoek naar motivaties, analyses en interpretaties over waarom hij zo succesvol is.

De meelevende hoofdpersoon van het album, wiens gelaatstrekken expliciet gebaseerd zijn op de acteur Rupert Everett, is niets minder dan een 'nightmare investigator', een soort detective van het occulte die gewend is aan de meest onwaarschijnlijke avonturen.

Maar de slimme truc die ten grondslag ligt aan Dylan Dog's albums is om hem aan ons voor te stellen als een rationalistische scepticus, gebonden aan de realiteit en de concreetheid van wat hij ziet. Deze houding vertaalt zich in de vernieuwende inslag van de verhalen, die zeker leunen op mysterie, maar die ook laten zien hoe vaak (hoewel niet altijd) het zogenaamde 'mysterie' niets meer is dan eenkasteel van papier-maché.

Sclavi legt veel van zichzelf in de personages die hij bedenkt. Hij is verlegen en extreem terughoudend (hij geeft maar heel weinig interviews), woont en werkt in Milaan, verzamelt boeken en platen en houdt natuurlijk van films. Hij is ook een puzzelliefhebber.

Hij stelde zijn fans enorm teleur toen hij expliciet verklaarde dat hij niet in het occulte geloofde. Hij zei letterlijk: " Het mysterieuze en het demonische zijn prima voor fictieve werken, maar de werkelijkheid is heel anders. Als ik een uitzondering moet maken, dan is dat voor UFO's: ik geloof er niet in, maar ik hoop er wel op. ".

Tiziano Sclavi

Bovendien, alsof dat nog niet genoeg is, is hij lid van CICAP (Comitato Italiano per il Controllo delle Affermazioni sul Paranormale - Italiaans Comité voor de Controle van Beweringen over het Paranormale), een van die organen die scepticisme tot hun vaandel maken: een echte Dylan Dog emulator.

Tiziano Sclavi is de auteur van gotische romans met wisselend succes. We noemen hier: 'Tre', 'Dellamorte Dellamore' (gebaseerd op het personage van Dylan Dog, waarvan de film met Rupert Everett in de hoofdrol in 1994 werd gemaakt door Michele Soavi), 'Nero' (ook verfilmd in 1992 door Giancarlo Soldi), 'Sogni di sangue', 'Apocalisse' (definitieve versie van 'Guerre terrestri', gepubliceerd in1978), 'Nel buio', 'Mostri', 'La circolazione del sangue' en 'Non è successo niente' (een bron van bittere teleurstelling voor de schrijver vanwege de slechte verkoop).

Om terug te komen op comics, moet worden vermeld dat hij ook verhalen schreef voor 'Zagor', 'Mister No', 'Ken Parker' en 'Martyn Mystere'.

Zijn laatste boek dateert uit 2006 en is getiteld 'Il tornado di valle Scuropasso', uitgegeven door Mondadori.