Biografie - De Grote Komedie

• Belangrijkste werken van Honoré de Balzac

Honorè de Balzac hij werd geboren in Tours (Frankrijk) op 20 mei 1799 als zoon van Bernard-François en Charlotte-Laure Sallambier. De familie behoorde tot de bourgeoisie die in die tijd in bijna heel Europa snel opkwam. Zijn grijze, koude jeugd, gekenmerkt door de eeuwige onenigheid die er heerste tussen zijn ouders, bracht hij door in grote eenzaamheid. Hij studeerde als stagiair aan het Oratoriaanse internaat in VendômeDit is te veel voor een vrije en gemoedelijke geest als die van Honoré. Stress, in feite (zoals we het vandaag de dag zouden noemen), veroorzaakt een grote psychologische uitputting en dwingt hem zelfs tot een jaar inactiviteit.

Nadat hij zijn studie had hervat, verhuisde hij met zijn gezin naar Parijs. In de Franse hoofdstad schreef hij zich in voor een rechtenstudie en toen hij eenmaal was afgestudeerd, ging hij alleen wonen omdat zijn gezin naar de provincie was verhuisd.

In 1822 begon hij een affaire met de 22-jarige gravin Laure de Berny en tegelijkertijd met zijn eerste literaire experimenten op het gebied van de roman, waar hij zelf weinig aandacht aan besteedde. Op een zolder in de Bastille schreef hij van 1821 tot 1829, alleen of in samenwerking met Auguste Le Poitevin, een commerciële uitgever, werken van populaire fictie,ondertekenden ze met pseudoniemen als Horace de Saint-Aubin of Lord R'Hoone.

Zijn literaire activiteit was in het begin echter zeer onbevredigend Altijd rusteloos en niet in staat stil te staan, zowel geestelijk als lichamelijk, heeft hij zeker niet het temperament van de schrijver die zich opsluit in de klassieke ivoren toren. Integendeel, hij neemt graag risico's, experimenteert en voelt ook een zekere ondernemersgeest in zich. Gefinancierd door geliefden en familie richt hij daarom een huis opZijn plannen waren ambitieus, hij wilde zich op de markt vestigen, maar helaas stapelde hij alleen maar schulden op, ondanks het briljante idee om een goedkope serie uit te vinden en te lanceren, een echte noviteit in die tijd. Hij zag zich dus gedwongen om alle activiteiten die hij met veel moeite had opgezet, stop te zetten.

Op creatief vlak begonnen echter de vruchten van een zekere literaire rijpheid zichtbaar te worden, mede dankzij de talrijke proeven en experimenten van zijn jeugdromans. Het eerste werk van een zeker belang is de historische roman, ondertekend met zijn echte naam, 'De Scythen', met de opstand in de Vendée als achtergrond. 1829 is ook het jaar van dat meesterwerk dat 'De fysiologie vanZijn leven werd gekenmerkt door een intens sociaal leven en een hectische activiteit als publicist, waarbij hij samenwerkte met verschillende kranten, zoals 'Revue des deux mondes', 'Reveu de Paris', 'La Silhouttee', 'La Caricature' en 'Le Voleur'. Ondanks dat hij zijn relatie met deoude minnaar, breekt er een ongelukkige passie uit voor de markiezin van Castrie.

Ondertussen begon hij ook een briefrelatie met gravin Eva Hanska, die de vrouw van zijn leven zou blijken te zijn (de schrijver zou pas in 1850 met haar trouwen, een paar maanden voor zijn dood).

In 1833 tekende hij een uitgeverscontract voor de publicatie van twaalf delen met 'Gebruiken en gewoonten in de 18e eeuw', onderverdeeld in 'Scènes uit het privéleven, het provinciale leven en het Parijse leven'. Het is in wezen een schets van de toekomstige 'Menselijke komedie', de immense cyclus die Balzac van plan was te schrijven. Inderdaad, in 1834 Balzac vatte hij het idee op om al zijn narratieve productie samen te smelten in één monumentaal werk, een compositiefresco van de Franse samenleving van zijn tijd, van het Eerste Keizerrijk tot de Restauratie. Een kolossaal project geïnspireerd op de theorieën van de natuuronderzoekers Jean-Baptiste de Lamarck en Etienne Geoffroy Saint-Hilaire (het werk moest 150 romans omvatten, verdeeld in drie grote delen:Twee derde van het project werd voltooid. De beroemdste afleveringen zijn 'Vader Goriot' (1834-35), 'Eugénie Grandet' (1833), 'Neef Betta' (1846), 'De zoektocht naar het absolute' (1834) en 'Verloren illusies' (1837-1843).

In deze romans is een aspect van het realisme van Honoré de Balzac Verre van enige vorm van idealisering zijn de personages over het algemeen obsessief verstrikt in materiële problemen, zoals werk en geld. Vooral het laatste lijkt naar voren te komen als de spil van de nieuwe samenleving van die tijd en als de bron van alle misdaad.

In 1837 werd hij achtervolgd door schuldeisers. Zo begon een reeks reizen, ongetwijfeld ondernomen uit culturele interesse, maar vooral om zichzelf weg te houden van de aanhoudende vraag naar geld die het spoor van schulden onvermijdelijk voortbracht. Hij kwam in Italië en verbleef lange tijd in Milaan, waar hij de salon van gravin Maffei bezocht en daar de Italiaanse reus van de letteren ontmoette,Alessandro Manzoni bezoekt Florence, Venetië, Livorno en Genua. Hij onderneemt ook een onsuccesvolle reis naar Sardinië in de hoop de plaatselijke zilvermijnen nieuw leven in te blazen.

Terug in zijn vaderland sluit Honoré de Balzac een overeenkomst met een groep uitgevers om zijn volledige werken uit te geven volgens een door hemzelf gekozen plan, terwijl kort daarna de echtgenoot van Eva Hanska overlijdt. Eindelijk opent zich het vooruitzicht op een stabiel huwelijksleven, maar zijn huwelijksaspiraties worden gefrustreerd door de bezwaren van Madame Hanska, die vreest de bezittingen van haar man te verliezen door te trouwen meteen buitenlander

Op 24 april 1845 werd hij onderscheiden als ridder van het Legioen van Eer. Ondanks het succes van zijn boeken en de blijken van waardering van instellingen en persoonlijkheden, bleef zijn financiële situatie rampzalig. Zijn gezondheid bleef verslechteren. Op 14 maart 1850 werd de langverwachte bruiloft gevierd, maar de toestand van de schrijver was wanhopig geworden. Op 20 mei werd het pasgetrouwde stelzijn in Parijs.

Een paar maanden om te genieten van de bruiloft en 18 augustus Honoré de Balzac Hij stierf op 51-jarige leeftijd. De begrafenis vond plechtig en ontroerend plaats in de Père-Lachaise in Parijs, met een herdenkingsrede van zijn vriend Victor Hugo, die een paar jaar eerder zonder succes zijn kandidatuur voor de Académie de France had bepleit.

Belangrijkste werken van Honoré de Balzac

• 1829 De fysiologie van het huwelijk
• 1831 De shagreen
• 1832 Louis Lambert
• 1833 Eugenia Grandet
• 1833 De plattelandsdokter
• 1833 Theorie van het lopen
• 1834 De zoektocht naar het absolute
• 1834 Papa Goriot
• 1836 Het lelietje-van-dalen
• 1839 Pracht en praal van courtisanes
• 1843 Verloren illusies
• 1846 Nicht Betta
• 1847 Neef Pons
• 1855 Boeren
• 1855 Kleine ellende van het huwelijksleven