Biografie

• Herkomst: Amerikaanse vader en Italiaanse moeder
• Atletiek
• De tweede helft van de jaren 2010
• De jaren 2020 en het gouden jaar 2021
• Privéleven en curiosa

Lamont Marcell Jacobs werd op 26 september 1994 geboren in El Paso. Als Italiaanse atleet van Amerikaanse afkomst schreef hij in 2021, tijdens de Olympische Spelen van Tokio, geschiedenis in de Italiaanse en internationale atletiek door de gouden medaille te winnen in de iconische race van de sport: de 100 meter sprint - waarmee hij ook het Europees record vestigde met 9''80.

Marcell Jacobs

Herkomst: Amerikaanse vader en Italiaanse moeder

De moeder van Marcell is Viviana Masini. De vader komt uit Texas, een militair die Viviana in Vicenza heeft ontmoet. Een paar dagen na de geboorte van haar zoon wordt de vader gestationeerd in Zuid-Korea. De moeder besluit hem niet te volgen en verhuist naar Desenzano del Garda. Dit gebeurt als Marcell Jacobs nog geen maand oud is.

Atletiek

Marcell Jacobs begon op tienjarige leeftijd met atletiek. Eerst legde hij zich toe op sprinten. Pas vanaf 2011 probeerde hij het verspringen.

In 2013 won hij de beste Italiaanse juniorprestatie bij het indoor verspringen met 7,75 m, waarmee hij de oude meting van Roberto Veglia, vele jaren eerder behaald in 1976, met één centimeter versloeg.

Twee jaar later, in 2015, verbeterde hij zijn persoonlijk indoorrecord met een sprong van 8,03 meter tijdens de kwalificatieronde van de Italiaanse indoorkampioenschappen. Jacobs noteerde de op drie na beste Italiaanse prestatie bij het hinkstapspringen, op gelijke hoogte met Fabrizio Donato (2011). Hij won de italiaanse promesse titel bij het verspringen met een lengte van 7,84 m.

Jacobs heeft de Olympische Spelen van Rio in 2016 in zijn vizier. Helaas moet hij in 2015 bijna een jaar stoppen vanwege een blessure die resulteerde in een linker quadriceps femoris blessure. Het was na deze gebeurtenis dat Marcell besloot om zich meer op snelheid te richten.

In september van datzelfde jaar kwam hij onder de hoede van coach Paolo Camossi, een voormalig wereldkampioen indoor hinkstapspringen.

De tweede helft van de jaren 2010

In 2016 heeft de italiaanse kampioenschappen voor beloften in Brixen/Bressanone springt 8,48 m. Dit is de beste prestatie ooit voor een Italiaan. Het resultaat kan echter niet worden gehomologeerd als nationaal record vanwege de wind van 2,8 m/s (de reglementaire limiet is 2,0 m/s).

Op de Italiaanse indoorkampioenschappen voor junioren en beloften (Ancona) in februari 2017, retoucheerde ze haar indoorlimiet met 8.07m.

Bij het verspringen op de Europese Indoorkampioenschappen van 2017 eindigde hij als 11e. Op 1 mei 2018 liep hij 10"15 op de 100 m vlak in Palmanova, waarmee hij zijn eigen record met 8 honderdsten verbeterde, en op 6 mei daaropvolgend verbeterde hij zich nog verder op de maatschappelijke kampioenschappen van Campi Bisenzio, waar hij 10"12 liep en de 5e snelste Italiaanse tijd ooit neerzette.

Op 23 mei 2018 loopt hij op de meeting van Savona: er wordt uitgekeken naar een confrontatie met landgenoot Filippo Tortu (de eerste Italiaan die de 100 meter onder de 10'' liep).

In de heats klokte Jacobs een tijd van 10"04, maar helaas met een wind buiten de norm (+3,0 m/s); in de finale stopte hij de stopwatch echter op 10"08, dit keer met een regelmatige wind van +0,7 m/s, de 4e snelste tijd ooit in Italië.

Op 16 juli 2019 tijdens de Città di Padova-meeting verbeterde hij zijn persoonlijke beste tijd op de 100 m vlak door 10"03 (+1,7 m/s) te lopen; hij zette de op twee na beste Italiaanse prestatie ooit neer achter Tortu (9"99) en Mennea (10"01).

Op de Wereldkampioenschappen in Doha in september van hetzelfde jaar liep hij 10"07 op de batterij.

Dit is wat Marcell vertelde Aldo Cazzullo in een interview (3 april 2022) de jaren van voortdurende blessures.

In 2015: bij de eerste sprong [verspringen] overschreed ik de acht meter, maar ik verrekte mijn hamstring en miste de Europese Kampioenschappen. Ik hervatte de wedstrijden: eerste sprong nul; bij de tweede sprong, waanzinnige pijn: een deel van de pees was losgeraakt, de spier zakte vier centimeter. Dus besloot ik van coach te veranderen. En ik vond hem: Paolo Camossi.

Ik sluit me aan bij zijn groep in Gorizia, en het gaat goed, ik train in de wijngaarden. Maar ik blijf met vrienden rijden. Op een dag bouwen we een sprong om het endurocircuit te verlevendigen: natuurlijk val ik, wrijf met mijn been over het pedaal, schaaf mijn scheenbeen tot op het bot. Vaarwel motor.

In 2016: ik spring 8.48, dat zou een Italiaans record zijn, maar door één windvlaag te veel is het niets waard. Dan ga ik naar de kampioenschappen in Rieti: de baan is de beste als het niet regent en de slechtste als het wel regent; het regent die dag en ik blesseer mijn hiel, zo erg dat ik mijn voet niet kan neerzetten. Geen Olympische Spelen in Rio.

In 2017: ik ga meteen over 8 meter, ik kom als favoriet aan op de Europese Kampioenschappen in Belgrado, maar uit luiheid probeer ik de aanloop niet, ik kom op een erg stuiterende baan terecht; ik start op het verkeerde been, en ik kwalificeer me niet. Dan ga ik naar Amerika: wereldkampioenschappen estafette op de Bahama's, en een stage in Phoenix. Maar ik heb pijn in mijn knie waardoor ik niet kan hardlopen. Een hallucinerende terugreis: Nassau-Charleston-Phoenix-Los Angeles-Rome-Trieste. Altijd slecht weer, achtbaanachtige luchtzakken. Sindsdien ben ik bang om te vliegen.

Elke sprong was een kramp in mijn knie: versleten kraakbeen, voortdurende hyaluronzuurinfiltraties. Maar in 2019 voel ik me eindelijk fit. Europese Indoorkampioenschappen in Glasgow. Eerste sprong: lang, maar nul. Tweede sprong: heel lang, maar nul. Als ik ook de derde sprong mis, lig ik eruit. Mijn been begeeft het, ik doe een klein sprongetje. Paolo begint te huilen; ik wil wel, maar ik kan niet. Dus besluiten we omOpnieuw is het probleem een fortuin geworden.

De jaren 2020 en het gouden jaar 2021

Op 6 maart 2021 won hij de gouden medaille op de 60 meter op de Europese Indoorkampioenschappen in Toruń met een tijd van 6"47, een nieuw Italiaans record en de beste tijd van het wereldseizoen.

Op 13 mei 2021 liep hij op de meeting van Savona en vestigde hij een nieuw Italiaans record op de 100 meter vlakke race met een tijd van 9"95. Hij werd daarmee de tweede Italiaan, na Filippo Tortu, die de 10-secondengrens doorbrak.

Op de Olympische Spelen in Tokio vestigde hij op de 100 m vlakke batterij een nieuw Italiaans record met een tijd van 9"94, een record dat werd behaald met +0,1 m/s gunstige wind. In de halve finales verbeterde hij het record nog verder door 9"84 te lopen met +0,9 m/s gunstige wind, waardoor hij zich kwalificeerde voor de finale (de eerste Italiaan in de geschiedenis van de Olympische Spelen) en een nieuw Europees record vestigde.

Een droom verwezenlijken in de finale. De stopwatch op 9'80 zetten, net als de laatste Olympische overwinning van legende Usain Bolt: Marcell Jacobs is Olympisch goud en zoals men pleegt te metaforiseren, is het ook de snelste man op aarde .

Lamont Marcell Jacobs op de Olympische Spelen in Tokio (1 augustus 2021)

Er gingen slechts een paar dagen voorbij en hij deed ook mee aan de 4x100, waar Italië een epische prestatie leverde: samen met Lorenzo Patta, Fausto Desalu en Filippo Tortu behaalde hij zijn tweede Olympische gouden medaille.

De 4x100 estafetteploeg Olympisch gouden medaillewinnaar in Tokio

Op 19 maart 2022 nam hij deel aan de wereldkampioenschappen indooratletiek in Belgrado: hij won goud op de 60 meter en vestigde het Europees record met een tijd van 6''41.

In mei 2022 verscheen de autobiografie " Flash. Mijn verhaal ".

Na verschillende blessuregerelateerde onderbrekingen keerde hij terug in competitie tijdens de Europese Kampioenschappen in München: in augustus 2022 won hij goud op de 100 meter.

Privéleven en curiosa

Marcell is vader van drie kinderen: zijn eerste dochter, Jeremy, is geboren uit een eerdere relatie toen hij 19 was. Anthony (2020) en Megan (2021) zijn geboren uit een relatie met zijn partner. Nicole Daza Het stel trouwde in september 2022.