Biografie - Een moderne prins op het witte paard

We zijn in Italië, in de jaren zeventig: de liedjes van Camaleonti, Formula 3 en Dik Dik gaan uit hun dak op de platenspelers en Mal, een acteur maar ook een zanger die fascineert met zijn 'Italo-Amerikaanse' stem, begint zich een weg te banen in de harten van jonge mensen.

In de eerste variétéshows, spelshows en Carosello kwamen altijd dezelfde kameleonachtige personages voor: soms presentatoren, soms zangers en af en toe acteurs. In het strijdgewoel van de showmannen werd de wereld van fotoverhalen Hij is de 'buurjongen', het ideale vriendje dat elke moeder haar dochter toewenst: een goed jongensgezicht, blauwe ogen, haar met gouden engelenkrullen en... dat sexy litteken dat de harten van zoveel vrouwen doet smelten.

Intense blik, pruilende lippen, verovert alles. Al generaties lang. Een altijd groene lichaamsbouw die onmiddellijk zijn juiste connotatie vindt in de setting van vakanties aan zee, van nachten doorgebracht voor vreugdevuren op het strand met een gitaar en kletsend onder parasols.

Hij is terughoudend om goliardisch te zijn, ook al maakt hij graag plezier in gezelschap, een geweldige minnaar en minnares, maar van het trouwe soort, het soort waarmee je kunt trouwen. Hij werd wees op 14-jarige leeftijd en begon meteen de handen uit de mouwen te steken om te werken. Zijn geluk was dat hij een gezicht had dat niet onopgemerkt bleef, zozeer zelfs dat hij op zeer jonge leeftijd begon te werken als acteur van fotoverhalen voor het weekblad 'Grand Hotel',Hij werd onmiddellijk ingewijd en beroemd, zodat hij onverwachts naar de bioscoop verhuisde, wat hem onmiddellijk landelijke bekendheid opleverde.

Briljante blauwe ogen, zacht blond haar en een mager maar goedgebouwd postuur. Massimo Ciavarro - geboren in Rome op 7 november 1957 - maakte zijn filmdebuut in Alfredo Rizzo's film 'Sorbole... che romagnola!' (1976) met Mario Pisu en Jimmy the Fenomeno. Gedurende de jaren tachtig werd hij een echt sekssymbool voor het vrouwelijke tienerpubliek dat hem volgde naar de bioscoop inrol in een aantal Italiaanse komedies zoals 'Sapore di mare 2' (1982), 'Chewingum' en 'Celluloide' (1996) van Carlo Lizzani. De rol die hij in deze films moet spelen is min of meer altijd dezelfde, namelijk die van de verlegen en zwijgzame knappe jongen die er altijd in slaagt door te breken in het hart van het mooiste en meest begeerde meisje van de groep. Hij vergroot zijn bekendheid en komt in het hart vanvan moeders vooral dankzij de televisie met de miniserie 'Yesterday - Vacanze al mare' (1985), 'Grand Hotel' (1986) en de fictie 'Affari di famiglia' (1986).

In 1987 had hij een uitzonderlijke partner in de tv-film 'An Australian in Rome', waar hij de diva Nicole Kidman ontmoette, met wie hij een hechte vriendschap onderhield (maar de kwaadaardige en roddelachtige pers geruchten dat er veel meer was tussen de twee). Hoewel hij altijd aan de zijde van zijn mooie collega Isabella Ferrari wordt voorgesteld, is zijn hart diep toegewijd aan een andere collega, de actrice Eleonora Giorgi , de iconische vertolkster van Italiaanse komedies uit de jaren '80, met wie hij - na een lange verloving - in 1993 trouwde en met wie hij een zoon kreeg, Paolo.

Eleonora Giorgi met Massimo Ciavarro in 2016

Ondertussen bleef Ciavarro acteren op televisie met de drama's "E non se ne vogliono andare!" (1988) en "E se poi se ne vanno?" (1989), en in de bioscoop met "Fiori di zucca" (1989) van Stefano Pomilia, waarin hij naast Marina Suma, Enzo Decaro, Sandro Ghiani en Toni Ucci speelde.

Ondanks de populariteit die hij heeft bereikt en de vele scripts die hem worden voorgelegd, besluit Ciavarro film en televisie op te geven, de wereld van de jetset en roem te verlaten en zich terug te trekken op het platteland. Hij stopt met acteren en geeft de voorkeur aan het bucolische, rustige leven van het runnen van een wijnbedrijf, waarbij hij zijn vrouw en kind met zich meeneemt. Na jaren van stilte en pas laterom te scheiden met Eleonora Giorgi keerde Ciavarro terug naar het witte doek, eerst als acteur ("Celluloid", 1995, met Christopher Walken) en daarna als producent. Zijn carrière werd voornamelijk voortgezet op het witte doek, dat hem opnieuw verwelkomde voor "moderne prins charmante" rollen: "Commesse" (1999), "Sei forte, maestro" (2000), "Provincia segreta 2" (2000), "Valeria medico legale" (2001), "Una donna per amico 3" (2001), "Una donna per amico 3" (2001), "Una donna per amico 3" (2001), "Una donna per amico 3" (2001).(2001), 'Esperança' (2002) en 'Questa è la mia terra' (2006) geregisseerd door Raffaele Mertes.

Vurig, toegewijd, bedreven in acteren, was hij een van de kloppende harten van een Italië van komedies en romantiek. Tegenwoordig woont hij in Rome waar hij onder andere een boerderij runt.

In de afgelopen jaren heeft hij zijn beroep als acteur afgewisseld met dat van filmproducent samen met zijn ex-vrouw Eleonora Giorgi; we willen graag zijn films als producent noemen: 'Uomini & donne amori & bugie' (2003) en 'Agente matrimoniale' (2007). Tot zijn meest recente klussen behoren de opnames, tussen Rome en Lampedusa, van de film 'L'ultima estate' (2008) met Eleonora Giorgi.In de herfst van 2008 keerde hij terug in de schijnwerpers dankzij zijn deelname aan het succesvolle programma 'The Island of the Famous'.

In 2015 publiceerde hij zijn autobiografie getiteld 'The Power to Change', geschreven in samenwerking met journaliste Susanna Mancinotti.