Biografie

• Het begin
• Het succes van 'Niemand kan over mij oordelen
• De gouden jaren: de tweede helft van de jaren 1960
• Caterina Caselli in de jaren 1970
• De jaren 1980 en 1990
• Het nieuwe millennium

Caterina Caselli is een Italiaanse artieste die een zeer lange carrière achter de rug heeft: van zangeres tot platenproducent heeft ze talloze muzikale successen geboekt. Ze is ook actrice en televisiepresentatrice geweest. In deze korte biografie komen we meer over haar te weten.

Caterina Caselli in 2021

Het begin

Caterina Caselli Hij werd geboren op 10 april 1946 in Modena. Zijn jeugd werd gekenmerkt door een tragische gebeurtenis: hij was nog maar 14 jaar oud toen zijn vader zelfmoord pleegde en zijn vrouw - een breister - en twee dochters achterliet. Het was 1960.

Caterina wijdde zichzelf aan muziek als uitlaatklep en passie: na de eerste leertijd, waarin speelt basgitaar met enkele ensembles die hun sporen verdienden in de danszalen van Emilia, nam op zeventienjarige leeftijd deel aan de Wedstrijd Castrocaro "New Voices', waarmee de halve finale werd bereikt.

Ze werd opgemerkt door platenproducer Alberto Carisch en getekend door het label dat hij een paar jaar eerder had opgericht: het Milanese MRC.

Zo nam hij zijn eerste single 'Silly / I phone you every night' op: hoewel deze werd gepresenteerd tijdens 'La fiera dei sogni' - een televisieprogramma gepresenteerd door Mike Bongiorno - niet het gewenste succes oplevert.

Caterina Caselli, de cover van 45 toeren schijf Ik bel je elke avond / Silly' (1964)

Het jaar daarop tekende Catherine een overeenkomst met de CGD Hij maakte naam bij 'Cantagiro' met 'Sono qui con voi', de Italiaanse versie van Them's nummer 'Baby please don't go'.

De 45-toerenplaat werd samen met een ander nummer 'La ragazza del Piper' uitgebracht.

Het succes van 'Niemand kan over mij oordelen

Echt succes voor Caterina Caselli kwam er pas in 1966, toen Adriano Celentano Hij besloot zichzelf te presenteren op het Sanremo Festival met 'Il ragazzo della via Gluck', in plaats van 'Nessuno mi può giudicare'. Dit laatste is een lied dat speciaal voor hem was voorbereid, maar vervolgens werd toevertrouwd aan Caterina Caselli - die het tijdens de wedstrijd als duo zong met Gene Pitney.

Een nieuwsgierigheid Aanvankelijk moest het nummer de ritmische basis van een tango hebben; Caterina weigerde en mocht de muziek veranderen.

Bij deze gelegenheid wordt de jonge artiest uit Emilia voor iedereen Gouden Helm De bijnaam komt van het blonde bobkapsel, speciaal voor haar ontworpen door stylist Vergottini, een niet al te verholen eerbetoon aan de Beatles Sindsdien zal de bijnaam haar gezelschap houden voor de rest van haar carrière.

De Ariston werd gewonnen door Gigliola Cinquetti e Domenico Modugno met 'God, wat hou ik van je'; maar het is juist ' Niemand kan over mij oordelen "klimmen in de verkoop hitlijsten, met meer dan een miljoen exemplaren verkocht.

Het nummer bleef negen weken achter elkaar bovenaan de hitlijsten staan en zorgde ervoor dat Caterina Caselli meteen succes had.

Mede daarom werd ze door Ettore Maria Fizzarotti gevraagd voor de gelijknamige film 'Nobody can judge me', waarin ze samen met Gino Bramieri, Nino Taranto en Laura Efrikian speelde.

De faam van Catherine en het lied overstijgt de landsgrenzen en reikt tot in Spanje (met "Ninguno me puede juzgar" ) en in Frankrijk (met "Baisse un peu la radio die ook is opgenomen door Dalida ).

De gouden jaren: de tweede helft van de jaren 1960

Vervolgens nam hij 'Tutto nero' op, een cover van het nummer van de Rolling Stones "Verf het zwart".

In hetzelfde jaar, 1966, won hij Festivalbar met het nummer 'Perdono' (Vergeving); terwijl hij met 'L'uomo d'oro', een andere kant van de 45 toeren, deelnam aan 'Un disco per l'estate', waar hij vierde werd.

Fizzarotti vroeg haar opnieuw om 'Forgiveness' te vertalen naar een film, een musicarello waarin Laura Efrikian en Nino Taranto, evenals Fabrizio Moroni, nog steeds te zien zijn.

Kort daarna, ook in 1966, werden twee albums uitgebracht. De eerste was 'Caterina meets the We Five', haar eerste 33 toeren gedeeld met de Britse band die bekendheid verwierf met 'You were on my mind'.

Dan " Gouden helm ', 33 toeren met 'You Can Make Me Cry' (cover van 'I Put a Spell on You', door Screamin' Jay Hawkins) en 'It's the Rain That Goes'.

Caterina Caselli keerde terug naar Sanremo in 1967 met 'Il cammino di ogni speranza', gepresenteerd als een duo met Sonny & Cher Hij biedt ook 'I'm a liar', een cover van het Monkees-nummer 'I'm a believer'.

Caterina presenteert 'Diamoci del tu' op tv, samen met Giorgio Gaber en bracht het gelijknamige album uit (haar derde), voordat ze de hoofdrol speelde in 'Io non protesto, io amo', een muzikale film met Mario Girotti (de toekomstige Terence Hill ), Tiberio Murgia en Livio Lorenzon.

Hij maakte deel uit van de cast van de film 'When I Say I Love You' uit 1967, met onder andere, Jimmy Fontana , Lucio Dalla , Enzo Jannacci e Tony Renis .

Dan heeft het invloed:

• Il volto della vita', waardoor ze kon zegevieren in de Cantagiro;
• 'Samen met jou ben ik niet meer', geschreven door Paolo Conte ;
• L'orologio', waarmee hij deelnam aan 'Un disco per l'estate'.

In 1968 speelde hij in de film 'Non ti scordar di me', van Enzo Battaglia. Het werk liep vooruit op zijn terugkeer naar Sanremo met 'Il gioco dell'amore', uitgevoerd met Johnny Dorelli Zijn 'One Hundred Days' werd gebruikt als achtergrondmuziek voor 'The Brain', een Franse film van Gerard Oury uit 1969.

Caterina Caselli in de jaren 1970

1970 is het jaar van de doorbraak zowel in het leven als in haar carrière: nadat ze samen met Nino Ferrer had deelgenomen aan Sanremo met 'Re di cuori' en 'Spero di svegliarmi presto' had uitgevoerd tijdens 'Un disco per l'estate', werd de Modenese zangeres bruid in juni met de zoon van Ladislao Sugar, Piero Suiker verantwoordelijk voor het gelijknamige platenlabel.

Vanaf dat moment werd zijn zangactiviteit steeds schaarser: na 'Viale Kennedy', gepresenteerd in Canzonissima keerde terug op het Ariston podium in 1971 met 'Ninna nanna (cuore mio)', samen met Dik Dik.

Tegelijkertijd werd ze moeder van Filippo Suiker .

Het jaar daarop presenteerde Catherine de LP Caterina Caselli bestaande uit covers van stukken door Louis Armstrong Bill Withers, Harry Nilsson en talloze andere artiesten.

In de jaren 1970 trad ze ook op met 'The Wings of Youth', gepresenteerd in Venetië op het International Light Music Festival, en 'A Dream of My Own', waarvan de tekst was gecomponeerd door voormalig lid van de Poeh Valerio Negrini.

Het album 'Primavera', geproduceerd door Giancarlo Lucariello, dateert uit 1974: het bevat zeer verfijnde arrangementen met orkest en piano, maar wordt door het publiek beslist koud ontvangen.

Officiële terugtrekking van het toneel vond plaats in 1975, na 'Una grande emozione', zijn eigen tv-programma en titelloze album.

Caterina Caselli in een foto uit 2021

Vanaf nu is Caterina Caselli afwisselend moeder en moeder. platenproducent ; zijn label heet Luisteren en werd opgericht in 1977.

Hij schuwt incidentele zangsamenwerkingen niet, bijvoorbeeld met Pierangelo Bertoli in 'L'Erminia teimp adree', of met Dario Baldan Bembo in 'Falò'.

De jaren 1980 en 1990

Haar platenmaatschappij sloot in 1982, maar Caterina Caselli's activiteiten gingen toch door, eerst met CGD en daarna met Sugar Music.

Caterina Caselli keerde terug naar Sanremo in 1990 en zong 'Bisognerebbe non pensare che a te': het was een parenthese waar snel een einde aan kwam. In plaats daarvan zette ze haar activiteiten voort als talentscout succesvol. Zij is degene die talloze talenten heeft ontdekt, onder andere:

• Giuni Russo;
• Andrea Bocelli;
• Paolo Vallesi;
• Elisa Toffoli;
• de Avion Travel;
• Negramaro;
• Gerardina Trovato;
• Malika Ayane;
• de Gazosa;
• Raphael Gualazzi.

Het nieuwe millennium

Na een kort uitstapje in de filmwereld in 1997 met 'Tutti giù per terra', een komedie van Davide Ferrario waarin Caterina de tante van de hoofdpersoon speelt... Valerio Mastandrea In 2009 nam hij deel aan het project 'Artisti uniti per l'Abruzzo', waarbij hij samen met 56 andere Italiaanse zangers het lied 'Domani 21/04.09' opnam, waarvan de opbrengst werd gedoneerd aan de mensen die waren getroffen door de aardbeving in L'Aquila.

Hij keerde terug naar live zingen op het podium op 25 juni 2012, toen hij 'Insieme a te non ci sto più' zong tijdens het 'Concert voor Emilia' in Bologna: ook deze keer om de mensen te steunen die te maken hadden met de aardbeving.

Eind 2021 keerde ze, na vele jaren afwezigheid van het podium, terug op tv als gast van Fabio Fazio a Wat voor weer is het? gelegenheid om te praten over zijn nieuwe biografische docufilm getiteld Caterina Caselli - 100 levens. (regie: Renato De Maria).

Caterina Caselli