Biografie

Michail Afanas'evič Boelgakov werd geboren op 15 mei 1891 in Kiev, Oekraïne (toen deel van het Russische Rijk), als eerste van zeven broers en zussen (drie jongens en vier meisjes), als zoon van een professor in de geschiedenis en kritiek van westerse religies en een voormalig leraar. Al op jonge leeftijd was hij gepassioneerd door theater en schreef hij toneelstukken die zijn broers opvoerden.

In 1901 ging hij naar het gymnasium in Kiev, waar hij belangstelling ontwikkelde voor Russische en Europese literatuur: zijn favoriete auteurs waren Dickens, Saltykov-Shchedrin, Dostojevski e Gogol Na de dood van zijn vader in 1907 werd Michail opgevoed door zijn moeder. Hij trouwde in 1913 met Tatjana Lappèa en meldde zich bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog aan als vrijwilliger voor het Rode Kruis en werd meteen naar het front gestuurd, waar hij twee keer ernstig gewond raakte, maar de pijn wist te overwinnen met morfine-injecties.

In 1916 (zeven jaar na zijn inschrijving voor de opleiding) studeerde hij af in de geneeskunde aan de universiteit van Kiev met een eervolle vermelding. Als medisch directeur werd hij naar het gouvernement Smolensk gestuurd, in Nikolskoe, om in het districtziekenhuis te werken. Daar begon hij met het schrijven van de zeven korte verhalen die deel zouden uitmaken van 'Aantekeningen van een jonge arts'. Nadat hij in 1917 naar Viazma was verhuisd, keerde hij terug naar Kiev methet jaar daarop zijn vrouw: hier opende hij een medische praktijk voor dermatosyfilopathologie en begon hij het idee te ontwikkelen om te stoppen met geneeskunde, omdat hij zich als ambtenaar te ondergeschikt voelde aan de politieke macht. In deze periode maakte hij de Russische burgeroorlog van dichtbij mee en minstens tien couppogingen.

In 1919 werd hij naar de Noord-Kaukasus gestuurd om te werken als militair arts en begon hij te schrijven als journalist: hij werd ziek door tyfus, maar wist bijna wonderbaarlijk te overleven. Het jaar daarop besloot hij zijn carrière als arts voorgoed op te geven om zijn liefde voor literatuur voort te zetten: zijn eerste boek Michail Boelgakov Kort daarna verhuisde hij naar Vladikavkaz, waar hij zijn eerste twee toneelstukken schreef, 'Zelfverdediging' en 'De gebroeders Turbin', die met veel succes in het plaatselijke theater werden opgevoerd.

Na een reis door de Kaukasus trok hij naar Moskou met de bedoeling daar te blijven: in de hoofdstad had hij echter moeite met het vinden van een baan. Hij slaagde er echter in een baan te vinden als secretaris van de literaire afdeling van het Glavpolitprosvet (het Centraal Comité voor Politieke Opvoeding van de Republiek). In september 1921 ging hij met zijn vrouw in de buurt van het station wonen.metro Majakovskaja en begon te werken als correspondent en feuilletonauteur voor de kranten 'Nakanune', 'Krasnaia Panorama' en 'Gudok'.

Ondertussen schrijft hij 'Diaboliad', 'Fatal Eggs' en " Hart van hond "Werken die elementen van sciencefiction en bijtende satire combineren. Tussen 1922 en 1926 Michail Boelgakov Hij voltooide talloze drama's, waaronder 'Zojka's appartement', die geen van alle werden geproduceerd: het was zelfs Jozef Stalin zelf die 'De race', waarin de verschrikkingen van een broederoorlog werden besproken, censureerde.

In 1925 scheidde Michail van zijn eerste vrouw en trouwde hij met Ljubov Belozerskaja. Ondertussen bleven censuur zijn werken beïnvloeden: dit was het geval met 'Ivan Vasiljevitsj', 'De laatste dagen van Poesjkin' en 'Don Quichot'. De première van het toneelstuk 'Moliere', dat zich afspeelt in het Parijs van de 17e eeuw, kreeg negatieve kritiek van 'Pravda'. In 1926 publiceerde de Oekraïense auteur 'Morfine', een boek waarinvertelt over zijn veelvuldige toevlucht tot substantie tijdens de Eerste Wereldoorlog; twee jaar later worden 'Het appartement van Zojka' en 'Het paarse eiland' opgevoerd in Moskou: beide toneelstukken worden met groot enthousiasme ontvangen door het publiek, maar afgekeurd door de critici.

In 1929 werd de carrière van Boelgakov Hij kreeg een zware klap te verduren toen de overheidscensuur de publicatie van al zijn werken en de opvoering van al zijn toneelstukken verhinderde. Omdat hij de Sovjet-Unie altijd niet kon verlaten (hij wilde graag zijn broers bezoeken die in Parijs woonden), besloot hij op 28 maart 1930 de regering van de USSR schriftelijk om toestemming te vragen om naar het buitenland te reizen: tweeWeken later neemt Stalin zelf contact met hem op en ontkent hem de mogelijkheid om te expatriëren, maar biedt hem wel een baan aan bij het Academisch Kunsttheater in Moskou. Michail accepteert het aanbod en gaat aan de slag als assistent toneelmeester en werkt aan de toneelbewerking van Gogols 'Dode Zielen'.

Nadat hij ook Ljubov had verlaten, trouwde hij in 1932 met Elena Sergejevna Silovskaja, die de inspiratie zou worden voor het personage van Margarita in zijn beroemdste werk, " De meester en Margarita "In de daaropvolgende jaren werkte Michail dus verder aan 'De meester en Margarita', en wijdde hij zich ook aan nieuwe drama's, verhalen, kritieken, libretto's en theaterbewerkingen van korte verhalen: de meeste van deze werken werden echter nooit gepubliceerd, en vele andere werden door critici aan flarden gescheurd.

Aan het eind van de jaren 1930 werkte hij samen met het Bolsjoi Theater als librettist en adviseur, maar hij verliet deze functie al snel nadat hij zich realiseerde dat geen van zijn werken ooit zou worden geproduceerd. Alleen dankzij de persoonlijke steun van Josif Stalin werd hij gered van vervolging en arrestatie, maar toch bevond Boelgakov zich in een kooi omdat hij niet kon zien dat zijn geschriften werden gepubliceerd: korte verhalen en opera'sWanneer 'Batum', zijn laatste toneelstuk dat een positief portret geeft van de begindagen van de Stalinrevolutie, nog voor de repetities wordt gecensureerd, vraagt hij - inmiddels gedesillusioneerd en uitgeput - opnieuw toestemming om het land te verlaten: de kans wordt hem echter opnieuw ontzegd.

Naarmate zijn gezondheid verslechterde, wijdde Boelgakov de laatste jaren van zijn leven aan schrijven: zijn stemming was echter zeer onregelmatig, waardoor hij vlagen van optimisme had (waardoor hij geloofde dat de publicatie van 'De meester en Margarita' nog steeds mogelijk was) afgewisseld met vallen in de donkerste depressie (waardoor hij in donkere dagen terecht kwam waarinHij voelde dat hij geen hoop meer had). In 1939, in een precaire toestand, organiseerde hij een privélezing van "De meester en Margarita", aangeboden aan zijn kleine vriendenkring. Op 19 maart 1940, op nog geen vijftigjarige leeftijd, Michail Boelgakov stierf in Moskou aan nefrosclerose (wat ook de doodsoorzaak van zijn vader was): zijn lichaam werd begraven op de Novodevicij begraafplaats.