Biografia - Oczy dnia i nocy

Margaretha Gertruida Zelle, lepiej znana jako Mata Hari, była królową wszystkich szpiegów. Obdarzona legendarnym urokiem, wydaje się, że żaden mężczyzna nigdy nie był w stanie się jej oprzeć, zwłaszcza liczni oficerowie i wojskowi (zawsze najwyższej rangi), z którymi miała okazję się związać.

Sądzona i uznana za winną podwójnego oskarżenia o pracę na rzecz Niemiec podczas I wojny światowej, została rozstrzelana o czwartej nad ranem pod Paryżem 15 października 1917 roku.

W chwili śmierci była jednak na swój sposób bohaterska, chłodna i lekceważąca niebezpieczeństwo. Kroniki donoszą, że na krótko przed śmiertelną egzekucją pocałowała żołnierzy, którzy do niej strzelali.

Urodzona 7 sierpnia 1876 roku w Leeuwarden, w holenderskiej Fryzji, Margaretha była w latach 1895-1900 nieszczęśliwą żoną oficera o dwadzieścia lat starszego od niej. Po rozwodzie przeniosła się do Paryża i zaczęła występować w niewyrafinowanym i klasycznym Salonie Kireevsky, oferując tańce o orientalnym smaku, przywołujące mistyczną i świętą atmosferę, a wszystko to doprawione mocnymi dawkami "Kireevsky".Bardziej niż naturalne, ówczesny świat nie mógł nie zwrócić na nią uwagi. W rzeczywistości w krótkim czasie stała się "przypadkiem", a jej nazwisko zaczęło krążyć po najbardziej "plotkarskich" salonach miasta. Wyruszyła w trasę koncertową, aby sprawdzić poziom popularności i była triumfalnie witana wszędzie tam, gdzie występowała.

Aby uczynić swoją postać bardziej egzotyczną i tajemniczą, zmienia imię na Mata Hari, co w języku malajskim oznacza "oko dnia". Co więcej, jeśli wcześniej to jej imię krążyło po salonach, teraz jest tam zapraszana osobiście, podobnie jak wkrótce potem pojawia się w sypialniach wszystkich głównych europejskich metropolii, takich jak Paryż, Mediolan i Berlin.

Ale piękne i intensywne życie Maty Hari ulega nagłej zmianie wraz z wybuchem I wojny światowej. Jak każda szanująca się wojna, w grę wchodzą nie tylko żołnierze i broń, ale także bardziej subtelne instrumenty, takie jak szpiegostwo i tajne spiski. Na przykład Brytyjczycy są zaangażowani w główne operacje na Bliskim Wschodzie, Rosjanie infiltrują Konstantynopol, Włosi łamią prawo.tajemnice Wiednia, podczas gdy austriaccy sabotażyści wysadzają pancerniki "Benedetto Brin" i "Leonardo da Vinci" w porcie.

Potrzeba jednak czegoś więcej niż mózgu odszyfrowującego wiadomości i szpiegów czających się w pobliżu. Potrzeba uwodzicielskiej i przebiegłej broni, kogoś, kto może poznać najskrytsze sekrety ludzi, pracując nad ich żywymi sercami. Więc kto jest lepszy niż kobieta? A kto jest lepszy niż Mata Hari, kobieta par excellence, ta, do której wszyscy mężczyźni padają u jej stóp?

Niemcy mają do dyspozycji Anne Marie Lesser, pseudonim "Fraulein Doktor", kryptonim 1-4GW, kobietę, która z Matą Hari dzieli szpiegowski blask, zdolną wykraść listę francuskich agentów Deuxième Boureau w krajach neutralnych. Tajna wojna wpaja mękę niepewności, wroga, który widzi wszystko. Krucha, podatna na szantaż, czarująca, miłośniczka dobrego życia,Mata Hari, powiernica wielu oficerów, którzy nie są skłonni do życia w koszarach, jest idealną postacią do podwójnego przekrętu między Francją a Niemcami, wynajętą jednocześnie przez dwie tajne służby.

Ale podczas gdy "podwójny" agent jest idealną bronią informacyjną i dezinformacyjną, nigdy nie można być pewnym jego lojalności. W tym strasznym 1917 roku, w którym armia francuska została osłabiona przez dezercje w Chemin des Dames, Mata Hari stała się "wrogiem wewnętrznym", którego należało wyeliminować. To, czy Zelle był niesławnym agentem H-21 w Berlinie, czy też nie, jest nadal kwestią sporną.Proces służy sztabowi generalnemu do wzmocnienia frontu wewnętrznego, usuwając wątpliwości co do wiarygodności paryskiego wywiadu. I rozwiązuje otwarte rachunki francuskiego szpiegostwa od czasu afery Dreyfusa.

Dla porządku należy zauważyć, że Mata Hari podczas procesu zawsze twierdziła, że jest niewinna, mimo że w sądzie przyznała, że odwiedzała alkowy oficerów z wielu obcych krajów.

Co więcej, w 2001 roku ojczyzna legendarnego szpiega oficjalnie zwróciła się do francuskiego rządu o jej rehabilitację, w przekonaniu, że została skazana bez dowodów.

Na podstawie jego historii powstał bardzo znany film z Gretą Garbo w roli głównej.