Biografia

Słynny francuski szef kuchni, Georges Auguste Escoffier, urodził się 28 października 1846 r. w Villeneuve-Loubet, wiosce w Alpes-Maritimes niedaleko Nicei, w domu, w którym dziś mieści się "Musee de l'Art Culinaire". W wieku trzynastu lat zaczął pracować jako praktykant w restauracji wuja ("Le Restaurant Francais") w Nicei; to tutaj nauczył się podstaw handlu restauracyjnego: nienie tylko sztuki gotowania, ale także obsługi i właściwych zakupów.

W wieku dziewiętnastu lat przeniósł się do Paryża, aby pracować w "Petit Moulin Rouge": z biegiem czasu zdobywał doświadczenie, tak że w 1870 roku został powołany na szefa kuchni, podczas wojny francusko-pruskiej, w kwaterze głównej Armii Renu; gotował między innymi dla generała Mac Mahona uwięzionego w Sedanie. To właśnie z tego doświadczenia pochodzą "Memoirs of akucharz w Armii Renu" (tytuł oryginalny: "Mèmoires d'un cuisinier de l'Armée du Rhin"). Doświadczenie w Sedanie dobiegło końca, Auguste Escoffier Doświadczenie zdobyte na Lazurowym Wybrzeżu okazało się jednak krótkotrwałe, więc po upadku komuny, w 1873 roku, młody szef kuchni znalazł się w stolicy, na czele kuchni "Petit Moulin Rouge", która w międzyczasie stała się wysokiej klasy lokalem odwiedzanym przez takie osoby jak Sarah Bernhardt, książę Walii, Leon Gambetta i sam Mac Mahon.

W wieku 30 lat, w 1876 r, Auguste Escoffier próbował otworzyć swoją pierwszą restaurację, "Le Faisan Doré", w Cannes, chociaż nie zrezygnował z kuchni w Paryżu: w tych latach, jako szef kuchni lub menedżer, zarządzał kilkoma restauracjami w całej Francji. Po ślubie z Delphine Daffis, przeniósł się z żoną do Monte Carlo w połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku i założył "L'art culinaire", czasopismo nadal wydawane pod pseudonimem "L'art culinaire".W międzyczasie nawiązuje współpracę z Cèsarem Ritzem, właścicielem sieci luksusowych hoteli o tej samej nazwie: ich relacja przyczynia się do wzajemnego wzmacniania sławy.

Obaj zarządzali wspólnie, do 1888 r., sezonem letnim "Grand National w Lucernie" w Szwajcarii i sezonem zimowym "Grand Hotel" w Monte Carlo. Również dla Ritza, w 1890 r. Escoffier został dyrektorem londyńskich kuchni "Savoy", w tym czasie centrum międzynarodowego życia towarzyskiego. Kiedy Ritz opuścił "Savoy", francuski szef kuchni zdecydował się podążyć za nim, aby założyć wNastępnie powrócił do stolicy Wielkiej Brytanii, aby pracować jako maitre d' w hotelu Carlton, który z kolei został przejęty przez Ritz, pozostając po drugiej stronie kanału La Manche do 1920 roku, kiedy to został odznaczony Legią Honorową.

W międzyczasie opublikował wiele dzieł: od "Guide Culinaire" z 1903 r. do "Aide-memoire culinaire" z 1919 r., poprzez "Le carnet d'Epicure", magazyn wydawany co miesiąc w latach 1911-1914 i "Le livre des menus" z 1912 r. Escoffier był już zręcznym organizatorem każdej usługi gastronomicznej, był w stanie między innymi zarządzać usługami restauracyjnymi wNiemiecka firma żeglugowa "Hamburg Amerika Lines", ale także "Ritz" w Nowym Jorku; zrealizował również tak zwany "Diner d'Epicure" (zainspirowany magazynem), pokazowe obiady kuchni paryskiej znane w całej Europie, które odbywały się w kilku miastach na kontynencie w tym samym czasie.

Po opublikowaniu "Le riz" w 1927 roku i "La morue", dwa lata później, w 1934 roku Auguste Escoffier Zmarł w następnym roku, 12 lutego 1935 r., w wieku prawie dziewięćdziesięciu lat, w Monte Carlo, kilka dni po śmierci swojej żony. Kreatywny kucharz i wynalazca przepisów, Auguste Escoffier dał życie między innymi Brzoskwinia Melba zaprojektowany na cześć australijskiej śpiewaczki operowej Nellie Melby.