Biografie

De beroemde Franse chef-kok Georges Auguste Escoffier werd op 28 oktober 1846 geboren in Villeneuve-Loubet, een dorpje in de Alpes-Maritimes niet ver van Nice, in het huis waarin tegenwoordig het 'Musee de l'Art Culinaire' is gevestigd. Op dertienjarige leeftijd ging hij in de leer in het restaurant van een oom ('Le Restaurant Francais') in Nice; hier leerde hij de basis van het restaurantvak: hij deed niet mee aan de lessen van de chef-kok.alleen de kunst van het koken, maar ook van service en goed winkelen.

Op negentienjarige leeftijd verhuisde hij naar Parijs om in de 'Petit Moulin Rouge' te werken: na verloop van tijd deed hij ervaring op, zodat hij in 1870 tijdens de Frans-Pruisische oorlog als chef-kok werd opgeroepen voor het hoofdkwartier van het Rijnleger; hij kookte onder andere voor generaal Mac Mahon die gevangen zat in Sedan. Het is uit deze ervaring dat de 'Memoires van eenkok in het leger van de Rijn" (oorspronkelijke titel: "Mèmoires d'un cuisinier de l'Armée du Rhin"). De ervaring in Sedan eindigde, Auguste Escoffier De ervaring aan de Côte d'Azur was echter van korte duur en zo kwam de jonge chef-kok na de Commune in 1873 terecht in de hoofdstad, aan het hoofd van de keuken van de 'Petit Moulin Rouge', dat intussen was uitgegroeid tot een chic etablissement dat werd bezocht door mensen als Sarah Bernhardt, de Prins van Wales, Leon Gambetta en Mac Mahon zelf.

Op 30-jarige leeftijd, in 1876, Auguste Escoffier probeerde hij zijn eerste restaurant, 'Le Faisan Doré', te openen in Cannes, hoewel hij zijn keukens in Parijs niet opgaf: tijdens deze jaren leidde hij als chef-kok of manager verschillende restaurants in heel Frankrijk. Na zijn huwelijk met Delphine Daffis verhuisde hij met zijn vrouw naar Monte Carlo in het midden van de jaren 1880, en richtte hij 'L'art culinaire' op, een tijdschrift dat nog steeds wordt uitgegeven onder de naamOnder de titel 'La revue culinaire' drukt hij 'Flowers in wax' (oorspronkelijke titel: 'Fleurs en cire'). Ondertussen gaat hij een samenwerking aan met Cèsar Ritz, de eigenaar van de gelijknamige luxehotelketen: hun relatie draagt bij aan het wederzijds vergroten van elkaars bekendheid.

De twee beheerden samen, tot 1888, het zomerseizoen van het 'Grand National' in Luzern, Zwitserland, en het winterseizoen van het 'Grand Hotel' in Monte Carlo. Ook voor Ritz werd Escoffier in 1890 directeur van de Londense keukens van het 'Savoy', in die tijd het middelpunt van het internationale sociale leven. Toen Ritz het 'Savoy' had verlaten, koos de Franse chef-kok ervoor om hem te volgen bij de oprichting van het 'Grand Hotel' in Monte Carlo.Parijs, aan de Place Vendome, het 'Hotel Ritz'; daarna keerde hij terug naar de Britse hoofdstad om als maitre d' te werken in het 'Carlton', dat op zijn beurt werd overgenomen door Ritz. Hij bleef aan de andere kant van het Kanaal tot 1920, toen hij werd gedecoreerd met het Legioen van Eer.

Ondertussen publiceerde hij in de loop der jaren talrijke werken: van de 'Guide Culinaire' uit 1903 tot de 'Aide-memoire culinaire' uit 1919, via 'Le carnet d'Epicure', een tijdschrift dat maandelijks verscheen tussen 1911 en 1914, en 'Le livre des menus', uit 1912. Escoffier was inmiddels een bekwaam organisator van elke cateringdienst en was onder andere in staat om de restaurantdienst van hetDuitse rederij 'Hamburg Amerika Lines', maar ook die van het 'Ritz' in New York; hij realiseerde ook de zogenaamde 'Diner d'Epicure' (geïnspireerd door het tijdschrift), demonstratielunches uit de Parijse keuken die in heel Europa bekend waren en tegelijkertijd in verschillende steden op het continent plaatsvonden.

Na de publicatie van 'Le riz' in 1927 en 'La morue' twee jaar later, in 1934 Auguste Escoffier Hij overleed het jaar daarop op 12 februari 1935, bijna negentig jaar oud, in Monte Carlo, een paar dagen na het overlijden van zijn vrouw. Auguste Escoffier, een creatieve kok en uitvinder van recepten, gaf onder andere leven aan de Perzik Melba ontworpen ter ere van de Australische operazangeres Nellie Melba.