Biografia - Bardziej nowoczesny niż nowoczesny

• Niektóre z najsłynniejszych tragedii Williama Szekspira
• Komedie

Angielski poeta i dramaturg, urodził się w Stratford-upon-Avon w 1564 r. Przez krytyków uważany jest za jedną z największych postaci literackich wszechczasów i wszystkich krajów. Przy bliższym spojrzeniu historycznym jest jednak klasyfikowany jako jeden z czołowych przedstawicieli angielskiego renesansu.

Ze ściśle biograficznego punktu widzenia o Szekspirze wiadomo bardzo niewiele. Oprócz braku pewnych danych na temat jego życia, krążą o nim, jak można się spodziewać, niezliczone fakty i anegdoty. Anegdoty, które w większości są bezpodstawne. W tym gąszczu informacji naukowcy od jakiegoś czasu próbują rzucić światło na sprawę, dochodząc do kilku, ale prawie pewnych, dobrze uzasadnionych informacji.Jeśli chodzi o narodziny, wspomina się o 23 kwietnia, ale nawet ta data jest otwarta na dyskusję, opierając się bardziej na tradycji.

Jego rodzina należała do angielskiej klasy zamożnej. Jego ojciec był bogatym kupcem, a matka nosiła herb domu drobnej szlachty ziemiańskiej. W 1582 roku dramaturg poślubił Anne Hathaway, piękną dziewczynę o skromnym pochodzeniu z chłopskiej rodziny. Anne urodziła dramaturgowi troje dzieci, z których dwoje ostatnich było bliźniakami. Niestety, jedno z nich było tylko dzieckiem.Zmarł w wieku jedenastu lat. W międzyczasie William dokonał już zdecydowanego wyboru życia dla teatru. Nie tylko poświęcił się aktorstwu całym sercem, ale często sam pisał teksty, tak że po kilku latach mógł już pochwalić się pokaźną produkcją. Przeniósł się do Londynu i w krótkim czasie zyskał już dobrą reputację. Publikacja dwóch wierszy miłosnych "Venus and"Adonis" (1593) i "Lucrece raped" (1594), a także "Sonety" (opublikowane w 1609 roku, ale w obiegu już od jakiegoś czasu) uświęciły go jako wszechstronnego i przyjemnego poetę renesansowego.

Z drugiej strony, z punktu widzenia rozpowszechniania jego sztuk, publiczność była początkowo mniej otwarta. W rzeczywistości był uważany przez grono koneserów i wykształconą publiczność za mistrza liryki i wiersza, a nie dramatu. Sztuki, choć przychylnie przyjęte, nie cieszyły się wielkim zainteresowaniem, mimo że Szekspir, z dobrą intuicją i niezwykłym talentem(jakby był dostrojony do artystycznych ścieżek historii), zainwestował swoje zarobki właśnie w ten, wówczas pozornie mniej dochodowy, sektor. W rzeczywistości miał udział w zyskach zespołu teatralnego Chamberlain's Men, później nazwanego King's Men, który wystawiał jego własne i inne przedstawienia. Później znaczne zarobki z tychwystępy pozwoliły mu, między innymi, zostać współwłaścicielem dwóch najważniejszych teatrów w Londynie: "Globe Theatre" i "Blackfriars". I nie trzeba dodawać, że jego dzisiejsza sława jest związana przede wszystkim z 38 sztukami, które skomponował podczas swojej błyskotliwej kariery.....

Jego znaczny dorobek artystyczny, obejmujący dramaty historyczne, komedie i tragedie, jest trudny do określenia, między innymi ze względu na późniejszą reinterpretację jego dzieł przez literatów romantycznych, którzy dostrzegli głębokie podobieństwa między swoimi badaniami estetycznymi a dziełami Szekspira. Przez długi czas reinterpretacja ta wpływała zarówno na krytyków, jak i na inscenizacje jego sztuk,Niewątpliwie istnieją, zwłaszcza w wielkich tragediach, tematy i postacie, które poprzedzają doświadczenie romantyczne, ale oryginalność wielkiego angielskiego artysty można znaleźć bardziej w jego wielkiej zdolności do syntezy różnych form teatralnych swoich czasów w dziełach o wielkim zasięgu i równowadze, w których tragiczne, komiczne, gorzkie iZamiłowanie do zwięzłych dialogów i dowcipu często występują w jednej, bardzo skutecznej mieszance.

Sporym wysiłkiem byłoby również wyliczenie ogromnej ilości muzyki, która została zaczerpnięta z jego tekstów. Opera dosłownie splądrowała szekspirowskie dramaty czy komedie, które ze swoimi bogatymi tematami szczególnie dobrze nadają się do wykonania w nutach. Kult dla Szekspira miał Wagner (choć nigdy nie ustawił żadnych librett).barda), ale należy wspomnieć przynajmniej Verdiego ("Otello", "Falstaff", "Makbet" itd.), Mendelssohna (który napisał fantastyczną muzykę sceniczną do "Snu nocy letniej"), Czajkowskiego, a w XX wieku Prokoviefa, Bernsteina (nie zapominajmy, że "West side story" to nic innego jak przeróbka "Romea i Julii") i Brittena. Co więcej, o jej niezwykłej nowoczesności świadcząprzez dziesiątki filmów inspirowanych jego sztukami.

Osiągnąwszy pewien dostatek, od 1608 r. Szekspir zmniejszył swoje zaangażowanie teatralne; wydaje się, że spędzał coraz więcej czasu w Stratford, gdzie kupił imponujący dom, New Place, i stał się szanowanym obywatelem społeczności. Zmarł 23 kwietnia 1616 r. i został pochowany w kościele w Stratford. Ikonografia związana z wielkim bardem jest również problematyczna. Do tej pory zZnane były tylko dwa "pośmiertne" wizerunki Szekspira: marmurowe popiersie na grobie i rycina wykorzystana na stronie tytułowej jednego z pierwszych wydań sztuk, która od tego czasu była reprodukowana niezliczoną ilość razy w książkach, plakatach i koszulkach. Ale kanadyjski Szekspir jest mało podobny do "oficjalnej" podobizny z powodu gęstych, kręconych, kasztanowo-brązowych włosów.

Niektóre z najsłynniejszych tragedii Williama Szekspira

• "Hamlet" (1599-1600)
• "Romeo i Julia" (1594-95)
• "Henryk IV" (1597-98)
• "Makbet" (1605-06)

Komedie

• "Poskromienie złośnicy" (1593-94)
• "Wiele hałasu o nic" (1598-99)
• "Wesołe żony z Windsoru" (1600-01)

Na szczególną uwagę zasługują dwa "fantastyczne" dzieła, w których sen i rzeczywistość przenikają się w tak sugestywny sposób, że są prawdziwymi protoplastami gatunku "fantastycznego": "Sen nocy letniej" (1595-96) i "Burza" (1611-12).