Biografia - Podróż w kolorze

• Dzieła Gauguina

Paul Gauguin urodził się w Paryżu 7 czerwca 1848 r. Jego rodzicami byli francuski dziennikarz Clovis Gauguin i Aline Marie Chazal, córka grawera André Chazala i Flory Tristàn, peruwiańskiej pisarki, zagorzałej feministki i socjalistki. Rodzice małego Paula byli wielkimi przeciwnikami reżimu politycznego Napoleona III, za co zostali skazani na wygnanie i pobyt w więzieniu.W 1849 roku musieli opuścić Francję i udać się do Peru.

Ojciec Paula zmarł podczas podróży, a Aline Chazal i dzieci dotarły do Peru same i zostały przygarnięte przez ich matczyną rodzinę w Limie. Gauguin spędził część swojego dzieciństwa w Peru ze swoją siostrą Marie Marceline i dopiero sześć lat później wrócił do Francji z matką i siostrą, ponieważ jego dziadek ze strony ojca zmarł i zostawił im spadek. Po przybyciu do Francji,otrzymują gościnę od swojego wuja ze strony ojca, Isidore'a Gauguina.

W 1859 r. Gauguin studiował w Petit-Sèminaire w Orleanie, a sześć lat później przystąpił do egzaminu wstępnego do marynarki wojennej, którego nie zdał. W tym samym roku zdecydował się zaokrętować na statek handlowy jako pilot szkoleniowy, wypływając w grudniu z portu Hawr. Następnie przybył do Brazylii, do miasta Rio de Janeiro. Był szczęśliwy, że znów zobaczył Amerykę ŁacińskąPodczas tych podróży odwiedził również grób swojego ojca.

W 1867 r., podczas swoich przygód, dowiedział się o śmierci matki we Francji i został powierzony Gustave'owi Arosie. Po tym bolesnym wydarzeniu zdecydował się zaciągnąć do francuskiej marynarki wojennej w następnym roku, służąc na francuskim statku Jéröme Napoleon i uczestnicząc w wojnie francusko-pruskiej.

W następnym roku został zwolniony z marynarki wojennej i powrócił do Paryża. W wieku 23 lat rozpoczął pracę we francuskiej agencji dewizowej Bertin. Po poznaniu malarza Ėmile'a Schuffeneckera i za radą swojego opiekuna Gustave'a Arosy, zaczął poświęcać się malarstwu, podejmując zawód jako samouk. Jego opiekun jest właścicielem ważnej kolekcji sztuki zawierającejobrazy Eugène Delacroix, z których Paul czerpał inspirację.

W 1873 roku poznał Mette Sophie Gad, młodą duńską dziewczynę, z którą ożenił się w tym samym roku. Para miała pięcioro dzieci: Ėmile, Aline, Clovis, Jean-René i Paul. W następnym roku uczęszczał do Akademii Colarossi i poznał Camille Pissarro, francuskiego malarza impresjonistycznego, który udzielił mu ważnych rad, które wpłynęły na jego sposób malowania. W tym okresie nabyłImpresjonistyczne płótna i wystawił jeden ze swoich pejzaży na Salonie Paryskim. W tym okresie stworzył również liczne prace, w tym "Etude de nu ou Suzanne cousant". W jego obrazach jednym z najpopularniejszych tematów jest martwa natura, w której czerpie inspirację z Claude'a Moneta i jego stylu malarskiego.

W 1883 roku porzucił pracę urzędnika, aby całkowicie poświęcić się malarstwu, choć nie osiągnął wielkiego sukcesu. W tej sytuacji zdecydował się sprzedać wszystkie swoje prace, aby wesprzeć finansowo swoją rodzinę.

Po wystawieniu prac na ostatniej wystawie zorganizowanej przez ruch impresjonistów trzy lata później opuścił swoją rodzinę w Danii i przeniósł się do francuskiego regionu Bretanii.

W tym okresie stworzył liczne obrazy w Pont Aven, jednym z miejsc w regionie, które często odwiedzał. W Bretanii poznał także bardzo młodego malarza, Ėmile'a Bernarda, posługującego się stylem malarskim zwanym "cloisonnisme", który przypomina sztukę hutników szkła. W tym okresie poznał także braci Theo i Vincenta Van Goghów. W ciągu następnych dwóch lat wyjechał do Panamy wraz zmalarza Charlesa Lavala, a następnie udał się na Martynikę. Po powrocie do Francji spędził krótki okres w Arles z Vincentem Van Goghiem. Dzięki przyjazdowi Paula Gauguina stan psychiczny Van Gogha znacznie się poprawił. Poprawa zdrowia okazała się krótkotrwała, gdyż 23 grudnia 1888 r. holenderski malarz obciął sobie brzytwą część ucha. W tym dramatycznym wydaOkoliczność, Gauguin opuszcza Arles.

Nadal poświęcał się swojej działalności artystycznej, a jednym z dzieł, które stworzył w tym okresie, była "Wizja po kazaniu", w której użył symbolistycznego stylu malarskiego, definitywnie zrywając z impresjonizmem. Jego wielki talent twórczy doprowadził go do namalowania nowych płócien, takich jak "Le Christ Jaune", "La Belle Angèle" i "le Calvaire breton", w których wpływyVincenta Van Gogha jest bardzo widoczna.

W latach 1889-1890 powrócił do Bretanii, a w następnym roku wyjechał na Tahiti, gdzie udało mu się sprzedać jeden ze swoich obrazów, "La Belle Angèle". Podczas swojego pobytu bardzo zainteresował się kulturą maoryską i jej zwyczajami, malując na swoich płótnach sceny z życia codziennego i miejscowej ludności. Wśród płócien, które namalował w tym okresie, znalazły się "Paroles du diable" i "LaFille à la mangue".

W czerwcu 1893 r. opuścił Tahiti, by powrócić do Francji. Kilka miesięcy później wystawił czterdzieści jeden dzieł stworzonych podczas pobytu na Tahiti, trzy płótna namalowane w Bretanii i kilka rzeźb we Francuskiej Galerii Sztuki Paula Durand-Ruela. Nie otrzymał pozytywnej oceny artystycznej od francuskich krytyków na temat swoich tahitańskich dzieł i dlatego był bardzo rozczarowany.

W następnym roku, od kwietnia do listopada, ponownie przebywał w Bretanii, w Pont Avene, które stało się bardzo znane ze względu na pojawienie się wielu artystów. W lipcu 1895 r. opuścił port w Marsylii, a następnie udał się do Paapete na wyspie Tahiti, gdzie osiedlił się do 1901 r. W tym samym roku opuścił Tahiti, aby przenieść się na stałe na Markizy. Odważył się na biedę,Kontynuował swoją działalność artystyczną aż do dnia śmierci 8 maja 1903 r. w Hiva Oa z powodu syfilisu.

Dzieła Gauguina

• Kawiarnia nocą w Arles (1888)
• Żółty Chrystus (1889)
• Atelier Schuffeneckera (1889)
• La belle Angéle (1889)
• Autoportret z żółtym Chrystusem (1890-1891)
• Dwie tahitańskie kobiety na plaży (1891)
• The Meal (1891)
• Mata Mua (1892)
• Ararea (1892)
• Pejzaż bretoński - Młyn Davida (1894)
• Biały koń (1898)