Wasifu • Safari za rangi

• Kazi na Gauguin

Paul Gauguin alizaliwa mjini Paris tarehe 7 Juni 1848. Wazazi wake walikuwa mwandishi wa habari wa Kifaransa Clovis Gauguin na Aline Marie Chazal, binti ya André Chazal, ambaye anafanya kazi kama mchongaji, na Flora Tristán, mwandishi wa Peru, mpenda wanawake na mwanasoshalisti. Wazazi wa Paulo mdogo ni wapinzani wakubwa wa utawala wa kisiasa wa Napoleon III, ambao wanahukumiwa kuhamishwa na mnamo 1849 wanapaswa kuondoka Ufaransa, kwenda Peru.

Babake Paul anafariki dunia wakati wa safari na Aline Chazal na watoto wake wanafika Peru peke yao, wakikaribishwa na familia ya mama yao huko Lima. Gauguin alitumia sehemu ya utoto wake huko Peru na dada yake Marie Marceline na miaka sita tu baadaye alirudi Ufaransa na mama yake na dada yake, kwani babu wa baba ambaye aliwaachia urithi alikufa. Baada ya kufika Ufaransa, wanapokea ukarimu kutoka kwa mjomba wao wa baba Isidore Gauguin.

Gauguin, kutoka 1859, alisoma katika jiji la Orléans katika Petit-Sèminaire na miaka sita baadaye alichukua mtihani wa kujiunga na Navy, ambayo hata hivyo hakufanikiwa. Katika mwaka huo huo anaamua kupanda meli ya wafanyabiashara kama mwanafunzi wa majaribio, akiondoka mnamo Desemba kutoka bandari ya Le Havre. Kisha anawasili Brazil, katika jiji la Rio de Janeiro. Anafurahi kuona Amerika ya Kusini tena naalifanya safari mbalimbali kwenda Panama, Visiwa vya Polynesia na Indies. Wakati wa safari hizi, yeye pia hutembelea kaburi la baba yake.

Mnamo 1867, wakati wa matukio yake, alipata habari kuhusu kifo cha mama yake huko Ufaransa na alikabidhiwa kwa Gustave Arosa. Baada ya tukio hili chungu, mwaka uliofuata aliamua kujiandikisha katika Jeshi la Wanamaji la Ufaransa, kutekeleza majukumu yake kwenye meli ya Ufaransa Jéröme Napoleon na kushiriki katika vita vya Franco-Prussia.

Mwaka uliofuata aliachiliwa kutoka Jeshi la Wanamaji na kurudi Paris. Ana miaka ishirini na tatu na anaanza kufanya kazi katika wakala wa kubadilishana fedha wa Ufaransa, Bertin. Baada ya kukutana na mchoraji Ėmile Schuffenecker na kwa ushauri wa mwalimu wake Gustave Arosa, alianza kujishughulisha na uchoraji, na kufanya taaluma kama autodidact. Mlezi wake ana mkusanyiko muhimu wa sanaa ulio na picha za kuchora na Eugène Delacroix, ambayo Paulo anachochewa.

Mwaka 1873 alikutana na Mette Sophie Gad, msichana mdogo wa Denmark, ambaye alifunga naye ndoa mwaka huo huo. Wanandoa hao watakuwa na watoto watano: Ėmile, Aline, Clovis, Jean-René na Paul. Mwaka uliofuata alihudhuria Chuo cha Colarossi na alikutana na Camille Pissarro, mchoraji wa hisia wa Kifaransa, ambaye alimpa ushauri muhimu ambao ungeathiri njia yake ya uchoraji. Katika kipindi hiki alinunua turubai za ushawishi na kuonyesha moja ya kazi zake za mazingira hukoSaluni ya Paris. Katika kipindi hiki pia aliunda kazi nyingi, ikiwa ni pamoja na "Etude de nu ou Suzanne cousant". Katika picha zake za uchoraji, moja ya mada iliyowakilishwa zaidi ni ile ya maisha bado, ambayo alipata msukumo kutoka kwa Claude Monet na mtindo wake wa picha. Mnamo 1883, aliacha kazi yake ya ukarani ili kujishughulisha kabisa na uchoraji, lakini hakupata mafanikio makubwa. Katika hali hii anaamua kuuza kazi zake zote ili kusaidia familia yake kifedha.

Baada ya kuonyesha kazi katika onyesho la mwisho lililoandaliwa na vuguvugu la Impressionist miaka mitatu baadaye, aliiacha familia yake nchini Denmark na kuhamia Brittany, eneo la Ufaransa.

Katika kipindi hiki alitengeneza picha nyingi za uchoraji huko Pont Aven, mojawapo ya maeneo katika eneo analotembelea mara kwa mara. Huko Brittany pia alikutana na mchoraji mchanga sana, Ėmile Bernard, ambaye alitumia mtindo wa picha unaoitwa "cloisonnisme", ambao unakumbuka sanaa ya watengeneza glasi. Katika kipindi hiki pia alikutana na ndugu Theo na Vincent Van Gogh.Katika miaka miwili iliyofuata aliondoka kwenda Panama pamoja na mchoraji Charles Laval na kisha akaenda Martinique. Aliporudi Ufaransa, alikaa kwa muda mfupi huko Arles na Vincent Van Gogh. Shukrani kwa ujio wa Paul Gauguin, hali ya akili ya Van Gogh iliboreka sana. Uboreshaji huu wa afya haudumu kwa muda mrefu, kwa sababu mchorajiMholanzi mnamo Desemba 23, 1888 anakata sehemu ya sikio lake kwa wembe. Katika hali hii ya kushangaza, Gauguin anaondoka Arles.

Anaendelea kujishughulisha na shughuli zake za kisanii na moja ya kazi anazounda katika kipindi hiki ni "Maono baada ya mahubiri", ambamo anatumia mtindo wa picha wa ishara, akivunja dhahiri na hisia. Ustadi wake mkubwa wa ubunifu humpelekea kuchora turubai mpya kama vile "Le Christ Jaune", "La Belle Angèle" na "le Calvaire breton", ambamo ushawishi wa mtindo wa picha wa Vincent Van Gogh unaonekana wazi.

Kati ya 1889 na 1890 alirudi Brittany na mwaka uliofuata aliondoka kwenda Tahiti, ambapo alifanikiwa kuuza moja ya picha zake za uchoraji, "La Belle Angèle". Wakati wa kukaa huku, anahisi kupendezwa sana na tamaduni ya Maori na mila yake, uchoraji wa picha za maisha ya kila siku na watu wa ndani kwenye turubai zake. Miongoni mwa turubai alizochora katika kipindi hiki ni "Paroles du diable" na "La Fille à la mangue".

Mnamo Juni 1893, aliondoka Tahiti na kurudi Ufaransa. Miezi michache baadaye alionyesha kazi arobaini na moja zilizoundwa wakati wa kukaa kwake Tahiti, turubai tatu zilizochorwa huko Brittany na baadhi ya sanamu katika Jumba la Sanaa la Ufaransa la Paul Durand-Ruel. Hapati hukumu chanya ya kisanii kutoka kwa wakosoaji wa Ufaransa kuhusu kazi zake za Kitahiti, kwa hivyo amekatishwa tamaa sana.

Mwakabaadaye, kuanzia Aprili hadi Novemba, alikaa tena Brittany, huko Pont Avene, ambayo ilikuwa maarufu sana kwa uthibitisho wa wasanii wengi. Mnamo Julai 1895 aliondoka kwenye bandari ya Marseilles, kisha kufika Paapete, kwenye kisiwa cha Tahiti, ambako atakaa hadi 1901. Katika mwaka huohuo aliondoka Tahiti, ili kuhamia kabisa Visiwa vya Marquesas. Akipinga umaskini, aliendelea na shughuli zake za kisanii hadi kifo chake mnamo Mei 8, 1903 huko Hiva Oa, kwa sababu ya kaswende.

Inafanya kazi na Gauguin

• Mkahawa wa usiku huko Arles (1888)
• The Yellow Christ (1889)
• studio ya Schuffenecker ( 1889)
• La belle Angéle (1889)
• Picha ya Mwenyewe na Kristo wa Njano (1890-1891)
• Wanawake wawili wa Kitahiti ufukweni (1891)
• The chakula (1891)
• Mata Mua (1892)
• Ararea (1892)
• Mandhari ya Kibretoni - The mill David (1894)
• Farasi mweupe ( 1898)