بیوگرافی • مدرن تر از مدرن ها

• برخی از معروف ترین تراژدی های ویلیام شکسپیر
• کمدی

شاعر و نمایشنامه نویس انگلیسی، در استراتفورد آپون آون در سال 1564. منتقدان او را یکی از بزرگترین شخصیت های ادبی در هر زمان و هر کشوری می دانند. با این حال، در یک نگاه تاریخی دقیق تر، او به عنوان یکی از نمایندگان اصلی رنسانس انگلیسی فهرست می شود.

از دیدگاه کاملاً بیوگرافیک، اطلاعات کمی در مورد شکسپیر وجود دارد. علاوه بر فقدان داده های خاص در مورد زندگی او، حقایق و حکایت های بی شماری، همانطور که پیش بینی آن آسان بود، در اطراف چهره او در گردش است. حکایت هایی که عمدتاً از هر پایه ای محروم هستند. در این جنگل اطلاعات، محققان مدت‌هاست که سعی کرده‌اند روشنگری کنند و به اطلاعات ناچیز اما تقریباً مطمئنی دست یافته‌اند. در مورد تولد، ما از 23 آوریل صحبت می کنیم، اما این تاریخ نیز قابل مناقشه است، زیرا بیشتر بر اساس تکیه بر سنت است.

خانواده او از طبقه ثروتمند انگلیسی بودند. پدرش یک تاجر ثروتمند بود در حالی که مادرش نشان از یک خانه اشرافی کوچک زمینی داشت. در سال 1582، نویسنده با آن هاتاوی، دختری زیبا با ریشه فروتن، از خانواده ای دهقانی ازدواج می کند. آن سه فرزند به نمایشنامه نویس خواهد داد که آخرین آنها دوقلو هستند. متاسفانهیکی از آنها که فقط یازده سال داشت می میرد. در همین حال، ویلیام قبلاً تصمیم گرفته است که برای تئاتر زندگی کند. او نه تنها از صمیم قلب خود را وقف بازیگری می کند، بلکه اغلب اشعار آن را خودش می نویسد، به طوری که پس از چند سال می تواند از یک تولید قابل توجه به خود ببالد. پس از نقل مکان به لندن، طی مدتی شهرت خوبی به دست آورد. انتشار دو شعر عاشقانه، "زهره و آدونیس" (1593) و "لوکرزیا به تجاوز جنسی" (1594) و همچنین "Sonetti" (منتشر شده در سال 1609 اما مدتی در گردش) او را به عنوان یک شعر همه کاره و دلپذیر تقدیم کرد. شاعر رنسانس.

اما از منظر پراکندگی آثار نمایشی او، عموم مردم در ابتدا حساسیت کمتری دارند. او را در واقع محفل خبرگان و عامه تحصیل کرده بیش از نمایشنامه استاد غزل و شعر می دانند. متون نمایشی، اگرچه مورد استقبال قرار گرفت، اما مورد توجه قرار نگرفت، حتی اگر شکسپیر، با شهود خوب و استعداد چشمگیر (گویی که در مسیرهای هنری تاریخ کوک شده بود)، درآمد خود را در این بخش سرمایه گذاری کرد، ظاهراً در آن زمان سود کمتری داشت. . در واقع او در سود شرکت تئاتر مردان چمبرلین که بعدها مردان پادشاه نام گرفت و نمایشنامه های او و دیگران را روی صحنه می برد، سهم داشت. پس از آن، درآمد قابل توجهی از ایناجراها به او این امکان را داد که از جمله مالکیت دو تئاتر مهم لندن: "تئاتر گلوب" و "بلکفریرز" باشد. و تکرار این نکته بی فایده است که شهرت امروز او عمدتاً به 38 اثر تئاتری که در طول کار درخشان خود ساخته است مربوط می شود...

به سختی می توان تولیدات هنری قابل توجه او را که شامل درام های تاریخی و کمدی می شود، قاب بندی کرد. و تراژدی ها، همچنین به دلیل تفسیر مجدد آثار او توسط نویسندگان رمانتیک که شباهت های عمیقی بین تحقیقات زیبایی شناسی خود و آثار شکسپیر مشاهده کردند. در واقع، تا مدت ها این بازتفسیر هم بر منتقدان و هم بر صحنه پردازی آثار او تأثیر می گذاشت و قرابت های شاعرانه با رمانتیسم را تشدید می کرد. بدون شک، به ویژه در تراژدی‌های بزرگ، مضامین و شخصیت‌هایی وجود دارند که مقدمه‌ای برای تجربه‌ی رمانتیک هستند، اما اصالت هنرمند بزرگ انگلیسی را بیشتر باید در توانایی فراوان در ترکیب قالب‌های مختلف تئاتری زمان خود در آثاری با گستردگی جست‌وجو کرد. و در جایی که تراژیک، کمیک، تلخ، طعم گفتگوی نزدیک و شوخ طبعی، اغلب در یک ترکیب بسیار مؤثر وجود دارد، تعادل برقرار کنید.

تلاش قابل توجهی نیز با شمارش حجم عظیمی از موسیقی که از متون او گرفته شده است، نشان داده می شود. اپرا به معنای واقعی کلمه درام ها را غارت کرده استکمدی های شکسپیر که با مضامین بسیار غنی خود به خوبی به نمایش در نت ها کمک می کنند. یک فرقه برای شکسپیر واگنر داشت (اگرچه او هرگز هیچ لیبرتوی بارد را به موسیقی نگذاشت)، اما حداقل باید از وردی («اتللو»، «فالستاف»، «مکبث» و غیره)، مندلسون (که اتفاقی خارق‌العاده را نوشت) یاد کرد. موسیقی «رویای شب نیمه تابستان»)، چایکوفسکی و در قرن بیستم، پروکویف، برنشتاین (فراموش نکنیم که «داستان وست ساید» چیزی جز احیای «رومئو و ژولیت» نیست) و بریتن. علاوه بر این، مدرن بودن خارق‌العاده او را ده‌ها فیلم الهام گرفته از درام‌های او گواهی می‌دهند. شکسپیر از سال 1608 بر رفاه خاصی غلبه کرد، بنابراین شکسپیر تعهد تئاتری خود را کاهش داد. به نظر می رسد که او دوره های فزاینده ای را در استراتفورد گذرانده است، جایی که خانه ای چشمگیر به نام New Place خرید و به شهروند محترم جامعه تبدیل شد. او در 23 آوریل 1616 درگذشت و در کلیسای استراتفورد به خاک سپرده شد. شمایل نگاری مربوط به بارد بزرگ نیز مشکل ساز است. تا به حال تنها دو تصویر «پس از مرگ» از شکسپیر شناخته شده بود: نیم تنه مرمرین روی مقبره، و حکاکی به کار رفته در صفحه عنوان یکی از اولین نسخه‌های نمایشنامه‌ها که از آن زمان تا به امروز بارها در کتاب‌ها تکثیر شده است. ، پوستر و تی شرت. اما شکسپیر کانادایی شباهت چندانی به مجسمه "رسمی" ندارد.از موهای مجعد ضخیم قهوه ای مایل به قهوه ای.

برخی از معروف ترین تراژدی های ویلیام شکسپیر

• "هملت" (1599-1600)
• "رومئو و ژولیت" (1594-1595)
• "هنری چهارم" (1597-1598)
• "مکبث" (1605-06)

کمدی ها

• "رام کردن زیرک " (1593-94)
• "هیاهوی زیادی درباره هیچ" (1598-99)
• "زنان شاد ویندزور" (1600-01)

سزاوار ذکر ویژه دو اثر «فانتستیک» است که در آنها رویا و واقعیت به گونه‌ای تداعی کننده در هم آمیخته می‌شوند که مولدهای واقعی ژانر «فانتستیک» باشند: «رویای یک شب نیمه تابستان» (96-1595) و «The The طوفان» (12-1611).