Biografia - Peons of the world...

Pancho Villa był jednym z największych meksykańskich przywódców rewolucyjnych.

W przeciwieństwie jednak do innych bohaterów meksykańskiej wojny domowej, miał on za sobą przeszłość banity.

Fakt ten mocno zaważył na ogólnej historycznej ocenie rewolucjonisty, począwszy od podejrzenia, wysuwanego przez niektórych, że był on obcy ruchom społecznym na wsi i ówczesnemu ruchowi robotniczemu.

Rzeczywiście, to postrzeganie powraca w różnych rodzajach legend, które powstały wokół Willa, od tej, która przedstawia go jako ofiarę despotyzmu panów ziemi i władz politycznych, przez legendę, która utrwaliła ideę brutalnego bandyty, po epicki obraz, który przedstawia go jako współczesnego Robin Hooda.

Co więcej, w ostatnich czasach pojawiła się interpretacja, która zmienia tradycyjny wizerunek Villi jako banity, pokazując, że w rzeczywistości prowadził on legalną egzystencję, choć przerywaną drobnymi epizodami konfliktu z lokalnymi władzami z powodu drobnych kradzieży lub prób uniknięcia poboru do wojska, i że nie było wobec niego systematycznych prześladowań.W praktyce kwestionowane są psychologiczne cechy jego postaci związane z bandytyzmem.

Doroteo Arango Arámbula to prawdziwe nazwisko Francisco "Pancho" Villi: urodził się w San Juan del Rio, Durango, 5 czerwca 1878 r. Brał udział w rewolucji 1910-1911 przeciwko 30-letniej dyktaturze Porfirio Diaza, organizując na czele band chłopskich walkę partyzancką w stanie Chihuaha i przyczyniając się do zwycięstwa liberalno-progresywnego Francisco Madero.Pierwszą rewolucję w Chihuahua można przypisać naturalnym predyspozycjom ludzi pochodzących z ludu, bez szczególnych ambicji politycznych lub aspiracji demokratycznych, ale zdolnych do nawiązania więzi z lokalnymi przywódcami chłopskimi. Z drugiej strony udział w obronie rządu Madero w 1912 r. wynikał z nalegań tego ostatniego i lokalnego gubernatora,Główne kampanie wojskowe na północy podczas drugiej rewolucji w 1913 r. uczyniły z niego charyzmatycznego przywódcę i lidera politycznego, gdy w grudniu tego samego roku został gubernatorem rewolucyjnym.

Jednak reakcja kontrrewolucyjna, rozumiana jako sojusz między armią a klasami rządzącymi, doprowadziła do ustanowienia dyktatury generała Victoriano Huerty w latach 1913-1914. Po reakcyjnym zamachu stanu generała i zabójstwie Madero (które miało miejsce w 1913 r.), Pancho Villa połączył siły z konstytucjonalistami Carranzy, aby położyć kres znienawidzonemu rządowi. Stany Zjednoczone,którzy mieli szerokie interesy gospodarcze w Meksyku i dużą wspólną granicę terytorialną, stanęli po stronie Huerty, ale zajęli Vera Cruz w kwietniu 1914 r. i Chihuahua w marcu 1916 r.

Popadłszy w konflikt z samym Carranzą, ponieważ uważano go za zbyt umiarkowanego, poparł, wraz z rewolucjonistą Emiliano Zapatą, projekt wielkiej reformy rolnej (Plan Ayala, 25 listopada 1911 r.), aż podbił cały północny region Meksyku. Korzystając z okresu zamieszania w kraju, w końcu udało mu się zająć samo miasto Meksyk (1914-1915). CierpiałTe wydarzenia otwierają okres jego działalności partyzanckiej (1916-1920), ale także okres jego "renesansu", który można przypisać ogólnym czynnikom politycznym, w dużej mierze związanym ze stanowiskiem przyjętym przez Stany Zjednoczone w wojnie światowej.do otwartych problemów w rewolucyjnym Meksyku.

Zaatakowany przez Amerykanów z Północy, gdy prezydent Wilson oficjalnie uznał rząd Carranzy, zdołał jednak uniknąć ekspedycji generała Pershinga. Następnie złożył broń pod rządami Adolfo de la Huerty i wycofał się na farmę w Durango. Został zamordowany 20 lipca 1923 r. w Parral (Chihuahua). Jego zabójstwo stanowiło oczywiście punkt zwrotny.decydujący dla meksykańskiego systemu politycznego.

Natychmiast na pierwszy plan wysunęła się wersja "osobistej zemsty", klasyczny scenariusz, który prawie zawsze pojawia się w związku z przestępstwami państwowymi. Mówiono, że to nie Willa bali się ludzie władzy, ale tego, co reprezentował, jego ludzi, rancheros, chłopów, którzy mogli realizować marzenie o buncie i obaleniu reżimu bossów.

Rewolucja meksykańska, co nie jest zaskoczeniem, od dawna uważana jest za pierwszą rewolucję społeczną XX wieku ze względu na swój ludowy, agrarny i nacjonalistyczny charakter, choć niektórzy badacze wysuwają interpretację, że była to rewolucja polityczna mająca na celu zbudowanie państwa zdolnego do promowania rozwoju kapitalistycznego, skutkująca jednak populistycznym reżimem ze względu na strach.nowej klasy politycznej, aby poradzić sobie z siłą zdobytą przez ruchy ludowe.

Ocena ruchu Villi jest jednak nadal kontrowersyjna, ponieważ z jednej strony niewątpliwie różnił się on od bardziej spójnego etnicznie ruchu Zapaty, a z drugiej strony wydawał się mieć podobieństwa z innymi ruchami, które ograniczały się do konfiskaty własności ziemi w celu sfinansowania rewolucji.