Biografia - Pytanie o nos

Urodzona w Saumur, we Francji, 19 sierpnia 1883 roku, Gabrielle Chanel, znana jako "Coco", miała bardzo skromne i smutne dzieciństwo, spędzone głównie w sierocińcu, zanim stała się jedną z najbardziej uznanych projektantek mody ubiegłego wieku. Dzięki stylowi, który wprowadziła, reprezentowała nowy model kobiety XX wieku, tj. typ kobiety oddanej pracy, dynamicznemu, sportowemu życiu,Wolny od etykiet i obdarzony autoironią, zapewniający temu modelowi najbardziej odpowiedni sposób ubierania się.

Swoją karierę rozpoczęła od projektowania kapeluszy, najpierw w Paryżu w 1908 roku, a następnie w Deauville. W tych miastach w '14 otworzyła swoje pierwsze sklepy, a następnie w '16 salon haute couture w Biarritz. Ogromny sukces przyszedł w latach dwudziestych XX wieku, kiedy otworzyła drzwi jednego ze swoich biur przy 31 rue de Cambon w Paryżu i wkrótce została uznana za prawdziwy symbolJednak według krytyków i znawców mody, szczyt jego kreatywności można przypisać najbardziej olśniewającym latom trzydziestym, kiedy to, nawet po wynalezieniu słynnych i rewolucyjnych "garniturów" (składających się z męskiej marynarki i prostej spódnicy lub spodni, które do tej pory należały do mężczyzn), narzucił stonowany i elegancki styl z barwąnie do pomylenia.

Zasadniczo można powiedzieć, że Chanel zastąpiła niepraktyczne ubrania belle époque luźną i wygodną modą. Na przykład w 1916 roku Chanel rozszerzyła zastosowanie dżerseju (bardzo elastycznej dzianiny) z jego wyłącznego zastosowania do bielizny na szeroką gamę rodzajów odzieży, w tym proste sukienki w kolorze szarym i ciemnoniebieskim. Ta innowacja była tak udanaże "Coco" zaczęła opracowywać swoje słynne wzory na tkaniny dżersejowe.

Włączenie ręcznie dzianych, a następnie produkowanych przemysłowo dzianin pozostaje jedną z najbardziej sensacyjnych innowacji zaproponowanych przez Chanel. Ponadto biżuteria z pereł, długie złote łańcuchy, zestawienie prawdziwych kamieni z fałszywymi klejnotami i kryształy o wyglądzie diamentów są nieodzownymi akcesoriami odzieży Chanel i rozpoznawalnymi znakami jej marki.

Eksperci, tacy jak ci na stronie Creativitalia.it, twierdzą: "Zbyt często mówi się o jej słynnym Tailleur, jakby został przez nią wymyślony; w rzeczywistości Chanel produkowała tradycyjny rodzaj odzieży, który często czerpał wskazówki z odzieży męskiej i nie stawał się niemodny wraz ze zmianą każdego nowego sezonu. Najpopularniejszymi kolorami Chanel były ciemnoniebieski, szary i szary.Znaczenie przywiązywane do szczegółów i szerokie zastosowanie biżuterii kostiumowej, z rewolucyjnymi kombinacjami prawdziwych i sztucznych kamieni, kryształów i pereł, są bardzo charakterystyczne dla stylu Chanel. W wieku 71 lat Chanel ponownie wprowadziła "garnitur Chanel", który składał się z kilku elementów: żakietu w stylu kardiganu, w tym typowego łańcuszka wszytego w środku, garnituru Chanel, który składał się z kilku elementów.Prosta, wygodna spódnica z bluzką, której materiał pasował do tkaniny wewnątrz garnituru. Tym razem spódnice zostały skrócone, a garnitury uszyto z dobrze tkanego kardiganu. Chanel jest wyjątkowa, ponieważ zrewolucjonizowała przemysł modowy i pomogła kobietom w emancypacji.

Wybuch II wojny światowej spowodował jednak nagłe komplikacje. Coco została zmuszona do zamknięcia biura przy Rue de Cambon, pozostawiając otwartą tylko perfumerię. W 54 roku, kiedy wróciła do świata mody, Chanel miała 71 lat.

Projektantka pracowała od 1921 do 1970 roku w ścisłej współpracy z tak zwanymi kompozytorami perfum, Ernestem Beaux i Henri Robertem. Słynny na całym świecie Chanel N°5 został stworzony w 1921 roku przez Ernesta Beaux i zgodnie ze specyfikacją Coco miał ucieleśniać koncepcję ponadczasowej, wyjątkowej i fascynującej kobiecości. N°5 był nie tylko innowacyjny pod względem struktury zapachu, ale także pod względemChanel uznała, że wysoko brzmiące nazwy perfum w tamtych czasach są śmieszne, do tego stopnia, że postanowiła nazwać swój zapach liczbą, ponieważ odpowiadało to piątej propozycji węchowej, którą złożył jej Ernest.

Niezapomniane jest więc słynne oświadczenie Marilyn, która, poproszona o przyznanie się, w jaki sposób i w jakim ubraniu poszła spać, wyznała: "Z zaledwie dwiema kroplami Chanel No. 5", tym samym dalej projektując nazwę projektanta i jej perfum w historii kostiumów.

Butelka, absolutnie awangardowa, stała się sławna ze względu na swoją zasadniczą strukturę i zakrętkę wyciętą jak szmaragd. Ten "profil" był tak udany, że od 1959 roku butelka jest wystawiana w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku.

Po legendarnym No.5 pojawiło się wiele innych, takich jak No.22 w 1922 r., "Gardénia" w '25, "Bois des iles" w '26, "Cuir de Russie" w '27, "Sycomore", "Une idée" w '30, "Jasmin" w '32 i "Pour Monsieur" w '55. Innym wielkim numerem Chanel jest No.19, stworzony w 1970 roku przez Henri Roberta, aby upamiętnić datę urodzenia Coco (w rzeczywistości 19 sierpnia).

W skrócie, stylistyczny odcisk Chanel opiera się na pozornej powtarzalności podstawowych modeli. Różnice polegają na projektowaniu tkanin i detali, potwierdzając przekonanie projektantki w jednym z jej słynnych wierszy, że "moda przemija, styl pozostaje".

Kiedy ta wielka projektantka mody XX wieku zmarła 10 stycznia 1971 roku, Maison był kontynuowany przez jej asystentów, Gastona Berthelota i Ramona Esparzę oraz ich współpracowników, Yvonne Dudel i Jeana Cazaubona, próbując uhonorować jej imię i utrzymać jej prestiż.