Βιογραφία - Ερώτηση της μύτης

Γεννημένη στη Saumur της Γαλλίας, στις 19 Αυγούστου 1883, η Gabrielle Chanel, γνωστή ως "Coco", είχε μια πολύ ταπεινή και θλιβερή παιδική ηλικία, που πέρασε κυρίως σε ορφανοτροφείο, πριν γίνει μια από τις πιο αναγνωρισμένες σχεδιάστριες μόδας του περασμένου αιώνα. Με το στυλ που λανσάρισε, αντιπροσώπευσε το νέο γυναικείο μοντέλο του 20ού αιώνα, δηλαδή έναν τύπο γυναίκας αφιερωμένο στην εργασία, σε μια δυναμική, αθλητική ζωή,απαλλαγμένο από ετικέτες και προικισμένο με αυτοσαρκασμό, παρέχοντας στο μοντέλο αυτό τον πιο κατάλληλο τρόπο ντυσίματος.

Ξεκίνησε την καριέρα της σχεδιάζοντας καπέλα, αρχικά στο Παρίσι το 1908 και στη συνέχεια στη Ντωβίλ. Σε αυτές τις πόλεις, το '14, άνοιξε τα πρώτα της καταστήματα, ενώ το '16 ακολούθησε ένα σαλόνι υψηλής ραπτικής στο Μπιαρίτζ. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε τη δεκαετία του 1920, όταν άνοιξε τις πόρτες ενός από τα γραφεία της στην οδό Cambon 31 στο Παρίσι και σύντομα θεωρήθηκε πραγματικό σύμβολοΩστόσο, σύμφωνα με τους κριτικούς και τους γνώστες της μόδας, το αποκορύφωμα της δημιουργικότητάς του μπορεί να αποδοθεί στην πιο εκθαμβωτική δεκαετία του 1930, όταν, ακόμη και μετά την εφεύρεση των περίφημων και επαναστατικών "κοστουμιών" του (που αποτελούνταν από ανδρικό σακάκι και ίσια φούστα ή παντελόνι, τα οποία μέχρι τότε ανήκαν στους άνδρες), επέβαλε ένα νηφάλιο και κομψό στυλ με χροιάαδιαμφισβήτητα.

Στην ουσία, μπορεί να ειπωθεί ότι η Chanel αντικατέστησε τα μη πρακτικά ρούχα της belle époque με μια χαλαρή και άνετη μόδα. Το 1916, για παράδειγμα, η Chanel επέκτεινε τη χρήση του jersey (ένα πολύ εύκαμπτο πλεκτό υλικό) από την αποκλειστική του χρήση για εσώρουχα σε μια μεγάλη ποικιλία τύπων ρούχων, συμπεριλαμβανομένων απλών φορεμάτων σε γκρι και σκούρο μπλε. Αυτή η καινοτομία ήταν τόσο επιτυχημένηότι η "Coco" άρχισε να αναπτύσσει τα διάσημα πατρόν της για υφάσματα από ζέρσεϋ.

Η ενσωμάτωση πλεκτών ρούχων που πλέκονται στο χέρι και στη συνέχεια κατασκευάζονται βιομηχανικά, στην πραγματικότητα, παραμένει μια από τις πιο εντυπωσιακές καινοτομίες που προτείνει η Chanel. Επιπλέον, τα μαργαριταρένια κοσμήματα, οι μακριές χρυσές αλυσίδες, η συναρμογή πραγματικών λίθων με ψεύτικους πολύτιμους λίθους και οι κρύσταλλοι που έχουν την όψη διαμαντιών είναι απαραίτητα αξεσουάρ των ρούχων της Chanel και αναγνωρίσιμα σημάδια της μάρκας της.

Οι ειδικοί, όπως εκείνοι της ιστοσελίδας Creativitalia.it, υποστηρίζουν: "Πολύ συχνά γίνεται λόγος για το περίφημο Tailleur της σαν να το είχε εφεύρει η ίδια- στην πραγματικότητα, η Chanel παρήγαγε έναν παραδοσιακό τύπο ρούχων που συχνά έπαιρνε αφορμή από τα ανδρικά ρούχα και δεν γινόταν εκτός μόδας με την αλλαγή κάθε νέας σεζόν. Τα πιο συνηθισμένα χρώματα της Chanel ήταν το σκούρο μπλε, το γκρι και τομπεζ. Η σημασία που δίνεται στη λεπτομέρεια και η εκτεταμένη χρήση κοσμημάτων κοστουμιών, με επαναστατικούς συνδυασμούς αληθινών και ψεύτικων λίθων, κρυστάλλινων συστοιχιών και μαργαριταριών είναι πολύ ενδεικτικά του στυλ της Chanel. Σε ηλικία 71 ετών, η Chanel επανέφερε το "κοστούμι Chanel", το οποίο αποτελείται από διάφορα κομμάτια: ένα σακάκι τύπου ζακέτας, με την χαρακτηριστική αλυσίδα ραμμένη στο εσωτερικό του, ένααπλή, άνετη φούστα, με μια μπλούζα της οποίας το ύφασμα ταίριαζε με το ύφασμα στο εσωτερικό του κοστουμιού. Αυτή τη φορά, οι φούστες ήταν κοντύτερες και τα κοστούμια ήταν φτιαγμένα από ένα καλά υφασμένο ύφασμα ζακέτας. Η Chanel είναι μοναδική στο ότι έφερε επανάσταση στη βιομηχανία της μόδας και βοήθησε την πορεία των γυναικών προς τη χειραφέτηση.

Το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, επέφερε μια ξαφνική ανατροπή. Η Κοκό αναγκάστηκε να κλείσει το γραφείο της rue de Cambon, αφήνοντας ανοιχτό μόνο το κατάστημα αρωμάτων. Το '54, όταν επέστρεψε στον κόσμο της μόδας, η Σανέλ ήταν 71 ετών.

Η σχεδιάστρια είχε εργαστεί από το 1921 έως το 1970 σε στενή συνεργασία με τους λεγόμενους συνθέτες αρωμάτων, Ernest Beaux και Henri Robert. Το παγκοσμίου φήμης Chanel N°5 δημιουργήθηκε το 1921 από τον Ernest Beaux και σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Coco έπρεπε να ενσαρκώνει την έννοια της διαχρονικής, μοναδικής και συναρπαστικής θηλυκότητας. Το N°5 δεν ήταν καινοτόμο μόνο ως προς τη δομή του αρώματος, αλλά και ως προς τηνη καινοτομία του ονόματος και η ουσιαστικότητα του μπουκαλιού. Η Chanel βρήκε γελοία τα μεγαλόφωνα ονόματα των αρωμάτων της εποχής, τόσο πολύ που αποφάσισε να ονομάσει το άρωμά της με έναν αριθμό, επειδή αντιστοιχούσε στην πέμπτη οσφρητική πρόταση που της είχε κάνει ο Ernest.

Αξέχαστη, λοιπόν, η περίφημη δήλωση της Μέριλιν, η οποία, όταν της ζητήθηκε να εξομολογηθεί πώς και με τι ρούχα πήγαινε για ύπνο, ομολόγησε: "Με μόλις δύο σταγόνες Chanel No. 5", προβάλλοντας έτσι περαιτέρω το όνομα της σχεδιάστριας και το άρωμά της στην ιστορία της ενδυμασίας.

Το μπουκάλι τότε, απολύτως πρωτοποριακό, έγινε διάσημο για την ουσιαστική δομή του και το καπάκι που είναι κομμένο σαν σμαράγδι. Αυτό το "προφίλ" ήταν τόσο επιτυχημένο που, από το 1959, το μπουκάλι εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Το θρυλικό Νο 5 ακολούθησαν πολλά άλλα, όπως το Νο 22 το 1922, το "Gardénia" το 25, το "Bois des iles" το 26, το "Cuir de Russie" το 27, το "Sycomore", το "Une idée" το 30, το "Jasmin" το 32 και το "Pour Monsieur" το 55. Το άλλο μεγάλο νούμερο της Chanel είναι το Νο 19, που δημιουργήθηκε το 1970 από τον Henri Robert για να τιμήσει την ημερομηνία γέννησης της Coco (19 Αυγούστου).

Με λίγα λόγια, το στιλιστικό αποτύπωμα της Chanel βασίζεται στη φαινομενική επαναληψιμότητα των βασικών μοντέλων. Οι διαφοροποιήσεις εντοπίζονται στο σχεδιασμό των υφασμάτων και των λεπτομερειών, επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση της σχεδιάστριας σε μια από τις διάσημες ατάκες της ότι "η μόδα περνάει, το στιλ παραμένει".

Όταν αυτή η σπουδαία σχεδιάστρια μόδας του 20ού αιώνα απεβίωσε στις 10 Ιανουαρίου 1971, ο οίκος συνεχίστηκε από τους βοηθούς της, Gaston Berthelot και Ramon Esparza, και τους συνεργάτες τους, Yvonne Dudel και Jean Cazaubon, σε μια προσπάθεια να τιμήσουν το όνομά της και να διατηρήσουν το κύρος της.