Biografie - Vraag van de neus

Gabrielle Chanel, bekend als 'Coco', werd geboren in Saumur, Frankrijk, op 19 augustus 1883. Ze had een zeer bescheiden en trieste jeugd, die ze grotendeels doorbracht in een weeshuis, voordat ze een van de meest geprezen modeontwerpers van de vorige eeuw werd. Met de stijl die ze lanceerde, vertegenwoordigde ze het nieuwe vrouwelijke model van de 20e eeuw, d.w.z. een type vrouw dat toegewijd was aan werk, aan een dynamisch, sportief leven,vrij van labels en begiftigd met zelfironie, waardoor dit model de meest geschikte manier van kleden heeft.

Ze begon haar carrière met het ontwerpen van hoeden, eerst in Parijs in 1908 en daarna in Deauville. In deze steden opende ze in '14 haar eerste winkels, in '16 gevolgd door een haute couture salon in Biarritz. Een doorslaand succes kwam er in de jaren 1920, toen ze de deuren opende van een van haar kantoren aan de rue de Cambon 31 in Parijs en al snel werd beschouwd als een waar symboolMaar volgens modecritici en -kenners kan het hoogtepunt van zijn creativiteit worden toegeschreven aan de meest oogverblindende jaren 1930, toen hij, zelfs na het uitvinden van zijn beroemde en revolutionaire 'pakken' (bestaande uit een mannenjas en rechte rok of broek, die tot dan toe aan mannen toebehoorde), een sobere en elegante stijl oplegde met een timbreonmiskenbaar.

In wezen kan worden gezegd dat Chanel de onpraktische kleding van de belle époque verving door een losse en comfortabele mode. In 1916 breidde Chanel bijvoorbeeld het gebruik van jersey (een zeer soepel gebreid materiaal) uit van het exclusieve gebruik voor onderkleding tot een breed scala aan kledingtypes, waaronder eenvoudige jurken in grijs en donkerblauw. Deze innovatie was zo succesvoldat 'Coco' haar beroemde patronen voor jerseystoffen begon te ontwikkelen.

De integratie van handgebreide en vervolgens industrieel vervaardigde gebreide kleding blijft een van de meest opzienbarende innovaties van Chanel. Daarnaast zijn parelsieraden, lange gouden kettingen, de assemblage van echte stenen met nepjuwelen en kristallen die eruitzien als diamanten onmisbare accessoires van Chanels kleding en herkenbare tekens van het merk.

Deskundigen, zoals die van de website Creativitalia.it, beweren: "Te vaak is er over haar beroemde Tailleur gesproken alsof het door haar is uitgevonden; in werkelijkheid maakte Chanel een traditioneel type kleding dat vaak was geïnspireerd op mannenkleding en niet uit de mode raakte met de wisseling van elk nieuw seizoen. Chanels meest voorkomende kleuren waren donkerblauw, grijs, enHet belang dat wordt gehecht aan details en het uitgebreide gebruik van kostuumjuwelen, met revolutionaire combinaties van echte en namaakstenen, kristallen clusters en parels, zijn zeer kenmerkend voor de stijl van Chanel. Op 71-jarige leeftijd herintroduceerde Chanel het 'Chanel pak' dat uit verschillende stukken bestond: een vestachtig jasje, met de typische ketting erin gestikt, eenEen eenvoudige, comfortabele rok, met een blouse waarvan de stof overeenkwam met de stof in het pak. Dit keer werden de rokken korter gesneden en de pakken gemaakt van een goed geweven veststof. Chanel is uniek in haar revolutie in de mode-industrie en het helpen van vrouwen op weg naar emancipatie.

Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zorgde echter voor een plotselinge terugslag. Coco werd gedwongen het kantoor in de Rue de Cambon te sluiten, waardoor alleen de parfumerie nog open was. In '54, toen ze terugkeerde in de modewereld, was Chanel 71 jaar oud.

De ontwerper werkte van 1921 tot 1970 nauw samen met de zogenaamde parfumcomponisten Ernest Beaux en Henri Robert. Het wereldberoemde Chanel N°5 werd in 1921 gecreëerd door Ernest Beaux en moest volgens Coco's specificaties een concept van tijdloze, unieke en fascinerende vrouwelijkheid belichamen. N°5 was niet alleen vernieuwend in termen van de structuur van het parfum, maar ook in deChanel vond de hoogdravende namen van parfums uit die tijd belachelijk, zozeer zelfs dat ze besloot haar parfum een nummer te geven, omdat dat overeenkwam met het vijfde olfactorische voorstel dat Ernest haar had gedaan.

Onvergetelijk is dan ook de beroemde uitspraak van Marilyn die, toen haar werd gevraagd op te biechten hoe en met welke kleding ze naar bed ging, bekende: 'Met slechts twee druppels Chanel No. 5', waarmee de naam van de ontwerpster en haar parfum verder werden geprojecteerd in de geschiedenis van het kostuum.

De fles werd toen, absoluut avant-gardistisch, beroemd om zijn essentiële structuur en de dop gesneden als een smaragd. Dit 'profiel' was zo succesvol dat de fles sinds 1959 wordt tentoongesteld in het Museum of Modern Art in New York.

De legendarische No.5 werd gevolgd door vele andere, zoals No.22 in 1922, 'Gardénia' in '25, 'Bois des iles' in '26, 'Cuir de Russie' in '27, 'Sycomore', 'Une idée' in '30, 'Jasmin' in '32 en 'Pour Monsieur' in '55. Het andere grote Chanel-nummer is No.19, gecreëerd in 1970 door Henri Robert om Coco's geboortedatum te herdenken (19 augustus, in feite).

In een notendop is Chanels stilistische stempel gebaseerd op de schijnbare repetitiviteit van de basismodellen. De variaties zitten in het ontwerp van de stoffen en de details, wat de overtuiging van de ontwerpster bevestigt in een van haar beroemde zinnen dat 'mode voorbijgaat, stijl blijft'.

Toen deze grote modeontwerpster uit de 20e eeuw op 10 januari 1971 overleed, werd het Maison voortgezet door haar assistenten, Gaston Berthelot en Ramon Esparza, en hun medewerkers, Yvonne Dudel en Jean Cazaubon, in een poging om haar naam eer aan te doen en haar prestige te behouden.