Biografia - Klasa i wyrafinowanie

Gordon Matthew Sumner, znany również jako Sting, urodził się 2 października 1951 r. w Wallsend, Northumberland, w przemysłowej dzielnicy Newcastle, w praktykującej katolickiej rodzinie pochodzenia irlandzkiego. Syn fryzjerki i inżyniera, jest najstarszym z czwórki dzieci (dwóch braci i dwóch sióstr). W młodości, z powodu zwolnienia ojca z pracy, pomimo jego wysokich umiejętności, Sumner został zwolniony z pracy.Techniki, przeszedł przez naprawdę trudne czasy finansowe. Nagle znalazł się w potrzebie pomocy swojej rodzinie, podjął się najbardziej nieprawdopodobnych prac, takich jak zatrudnienie w lokalnej fabryce mleka.

Ale pragnienie młodego Gordona, by zaistnieć, było silniejsze niż jakiekolwiek trudności: to nie przypadek, że jego ambicja i niezwykła inteligencja są znane publiczności, która podąża za nim. Dziedzina, w której decyduje się działać (po tym, jak i tak był nauczycielem, trenerem piłki nożnej lokalnej drużyny i dorywczej pracy jako "kopacz rowów"), jest jedną z najtrudniejszych i najbardziej ryzykownych, pod warunkiem, żeMowa oczywiście o sztuce siedmiu nut, branży, w której dziesiątki muzyków przymierało głodem, ograniczając się do grania w małych klubach.

Młody Sting grywa trochę na pianinie dzięki naukom swojej matki, ale gra również na elektrycznym basie, porzucając gitarę (której nauczył się z chęci zmierzenia się z repertuarem młodej muzyki tamtych czasów: przede wszystkim Beatlesów i Rolling Stonesów) z miłości do jazzu. Na początku swojej kariery, oprócz grania w różnych zespołach, założył także własną grupę jazzową, the"The Phoenix Jazzplayers", stałą obecnością w pubie "Wheatsheaf" i to właśnie w tym czasie ktoś nadał mu przydomek Sting.

Opowiada: Pewien puzonista uznał mnie za podobnego do trzmiela w mojej koszulce piłkarskiej w żółto-czarne paski. Zaczął nazywać mnie Stinger ("ten, który żądli"), co później skrócił do Sting ("żądło"). Publiczności się to spodobało, więc zachowałem tę nazwę. "Później grał ze znanym zespołem jazzowym z Newcastle, 'The Riverside Men'. Również w tamtych latach grał w 'Newcastle Big Band', grupie, która uczestniczyła w różnych festiwalach jazzowych w Hiszpanii i Francji przez dwa lata.

W 1972 roku wraz z trzema innymi członkami "Newcastle Big Band" opuścił grupę i utworzył "Last Exit", którego Sting jest liderem i wokalistą (pierwszym przykładem występu wokalnego Stinga jest singiel "Whispering voices").

W 1976 roku przyszły rockowy idol porzucił nauczanie, które wciąż praktykował w szkole językowej dla dziewcząt, aby całkowicie poświęcić się muzyce. W tym samym roku Last Exit przeniósł się do Londynu, aby uzyskać kontrakt płytowy, choć biorąc pod uwagę rozczarowujące wyniki, wrócili do Newcastle, gdzie zostali zaproszeni do zagrania jako support "Manchesteru".Symphony Orchestra", której członkiem był gitarzysta Andy Summers.

To również w tym okresie poznał Stewarta Copelanda, który podczas trasy koncertowej z Curved Air uczestniczył w wykonaniu "Last Exit" w pubie i był pod pozytywnym wrażeniem silnej obecności Stinga. W krótkim czasie Copeland przekonał Stinga do stworzenia pierwszego składu "Police" z nim i jego Henrym Padovanim. Padovani został wkrótce zastąpiony przez Andy'ego Summersa.Zespół zdominował scenę muzyczną w latach 70-tych i 80-tych.

The Police byli rzeczywiście wyjątkowym i niepowtarzalnym fenomenem sceny rockowej, ale po dziesięciu latach i wielu pamiętnych albumach (pamiętajmy: "Outlandes D'Amour", "Reggatta De Blanc", "Zenyatta Mondata", "Ghost in the Machine", "Syncronicity"). W latach 1985-1986 Sting zdecydował się na karierę solową. Już wcześniej pojawiały się pewne sygnały świadczące o pragnieniu większej autonomii:Nagrał wersję klasyka z lat 30-tych "Spread a little happiness" do filmu "Brimstone and Treacle" i wziął udział w hicie Dire Straits "Money for nothing", a także współpracował z Philem Collinsem przy albumie "No jacket required".

W swoim pierwszym solowym dziele, "The dream of the blue turtles" - płycie, która zawiera dwa wielkie hity "If You Love Somebody" i "Russians" - Sting łączy swoje historie z historiami czterech ważnych muzyków jazzowych, Branforda Marsalisa na saksofonie, Kenny'ego Kirklanda na klawiszach, Omara Hakima na perkusji i Darryla Jonesa na basie.

W 1986 roku Michael Apted sfilmował trasę koncertową Stinga i Blue Turtles. Z tego doświadczenia powstał podwójny album koncertowy "Bring on the night". Potem przyszła kolej na "Nothing like the sun", w którym znajduje się taka perełka jak "They dance alone" oraz melancholijny "Fragile", który stał się jednym z klasyków jego repertuaru.

W 1988 r. Sting wziął udział w trasie koncertowej Amnesty International i poświęcił kolejne dwa lata na ochronę amazońskich lasów deszczowych. W 1991 r. ukazał się "Soul cages" (z nowym hitem "All this time"), autobiograficzny album, podobnie jak późniejszy "Ten summoner's tales", zawierający między innymi dwa niezapomniane hity, takie jak "If I ever lose my faith in you" i "Fields of gold".

Po długiej przerwie angielski wokalista pojawił się ponownie w 1996 roku z "Mercury Falling", rtęciowym i niespokojnym albumem, jak już sam tytuł wskazuje, podczas gdy trzy lata później przyszła kolej na "Brand New Day", prawdziwie niezapomniany album, w którym enigmatyczny i wyrafinowany angielski geniusz eksploruje kalejdoskopowy świat stylów i języków muzycznych, włączając echa Milesa Davisa i chorału gregoriańskiegośredniowiecznej, algierskiego popu i amerykańskiej muzyki country.

Sting jest postacią wielowymiarową: współpracował z wieloma międzynarodowymi artystami oprócz tych wymienionych do tej pory, w tym z włoskim Zucchero, a także zagrał w wielu filmach, wśród których nie możemy zapomnieć o filmie kultowy "Diuna" (1984, pod wizjonerską ręką reżysera Davida Lyncha), film oparty na powieści Franka Herberta.

Uwielbia Włochy i posiada piękną willę w Toskanii. Sting jest często przywoływany w złośliwych plotkach za twierdzenie (potwierdzone w wywiadach z żoną), że jest praktykiem dyscypliny seksu tantrycznego, chwaląc się erotycznymi występami trwającymi dłużej niż pięć kolejnych godzin.