Біяграфія • Слоўнае майстэрства

• Асноўныя творы Аляксандра Поўпа

Англійскі паэт Аляксандр Поуп, які лічыцца адным з найвялікшых 18-га стагоддзя, нарадзіўся ў Лондане 21 мая 1688 г. Сын багатага гандляра-каталіка, малады Папа вучыцца прыватна, бо яму забаронена наведваць звычайныя школы з-за яго рэлігійнай прыналежнасці.

Ён часта хварэе на касцяны туберкулёз, і празмерная вучоба яшчэ больш пашкодзіць яго здароўю.

Сябра Джонатана Свіфта, Джона Гея і Арбутнота, Аляксандр Поўп далучаецца да кола літаратараў, якія прытрымліваюцца «Паэтычнага мастацтва» Буало. Таму ён часта наведвае элегантнае лонданскае грамадства. Яго тайным каханнем на працягу многіх гадоў будзе бліскучая лэдзі Уортлі Мантэгю.

«Пастаралі» (Pastorals, 1709) — вытанчанае юнацкае прадстаўленне ў «гераічных куплетах». Паэма «Віндзорскі лес» (Windsor forest, 1713) сучас. Дыдактычнай паэмай з'яўляецца «Нарыс крытыкі» (Essay on critism, 1711), у якой ён кадыфікуе літаратурныя правілы, прыкладам якіх дае «Згвалтаванне замка» (The Rape of the lock, 1712). У «Выкраданні завітка» ён умела кандэнсуе эстэтычныя запаветы александрыйскіх валют мастацтва ракако, даючы элегантнае сатырычнае адлюстраванне, складзенае з усмешлівай паблажлівасці, эфемернага і галантнага свету.

«Вершы» (Вершы) выдадзены ў 1717 годзе. Акрамя «Іліяды»(1715-1720), каардынуе пераклад «Адысеі» (1725-1726), працай у асноўным наёмных супрацоўнікаў. Ананімна публікуе гераічную паэму «La zuccheide» («Дунцыяда», 1728), перапоўненую дасціпнай і геніяльнай сатырай. Аляксандр Поўп таксама піша чатыры «Маральныя эсэ» (Moral essays, 1731-1735) і «Эсэ пра чалавека» (Essay on man, 1733-1734).

Папа пазначаны як дамінуючая паэтычная фігура, выразнік і ўважлівы крытык эпохі Аўгуста, чые радкі былі зададзены перавагай інтэлекту над уяўленнем і абвяшчэннем канонаў маральнага і эстэтычнага меркавання як адзінага сапраўдныя. Тоны яго прамоў вар'іруюцца ад іроніі да бурлескнай урачыстасці, ад пяшчотнага гумару да неадчувальнай меланхоліі. Такое ж славеснае майстэрства выяўляецца і ў перакладзе «Гамэраса», адзначаным лірычнай веліччу.

З 1718 года паспяховая куплетная версія "Іліяды" прынесла яму шмат грошай. Ён стаў эканамічна незалежным ад мецэнатаў і кнігагандляроў, настолькі, што пасяліўся ў цудоўнай віле ў Твікенхэме, Мідлсэкс, дзе працягваў сваю навуковую дзейнасць паміж візітамі сяброў і прыхільнікаў.

Аляксандр Поўп памёр 30 мая 1744 г.; уяўляўся б рамантыкам антыподам сапраўднага паэта: Уільям Вордсварт, у адказ на яго паэтычны выраз, распачаў бы рамантычную рэформу мовыпаэтычны.

Асноўныя творы Аляксандра Поўпа

• Пастаралі (1709)
• Нарыс крытыкі (1711)
• Згвалтаванне замка (1712) )
• Віндзорскі лес (1713)
• Элаіза да Абеляра (1717)
• Элегія памяці няшчаснай дамы (1717)
• Дунсіяда ( 1728)
• Нарыс пра чалавека (1734)
• Пралог да сатыры (1735)