Βιογραφία - Θέλω αδόμητη μόδα

Στιλίστας, γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1934 στην Πιατσέντζα και μεγάλωσε με την οικογένειά του στην πόλη αυτή, όπου και φοίτησε στο γυμνάσιο. Στη συνέχεια, δοκίμασε τις δυνάμεις του στο πανεπιστήμιο, φοιτώντας για δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου του Μιλάνου. Αφού εγκατέλειψε τις σπουδές του, βρήκε δουλειά, πάλι στο Μιλάνο, ως "αγοραστής" στο πολυκατάστημα "La Rinascente". Εργάστηκε επίσης ως βοηθός φωτογράφου, πριν δεχτεί τηνΕκεί γνώρισε, και έτσι έκανε επίσης γνωστά, ποιοτικά προϊόντα από την Ινδία, την Ιαπωνία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, εισάγοντας έτσι στοιχεία από ξένες κουλτούρες στο "ευρωκεντρικό" σύμπαν της μιλανέζικης μόδας και των Ιταλών καταναλωτών.

Το 1964, χωρίς να έχει κάποια ειδική εκπαίδευση, σχεδίασε την ανδρική συλλογή του Nino Cerruti. Με την ενθάρρυνση του φίλου του και συνεταίρου του στην οικονομική περιπέτεια Sergio Galeotti, ο σχεδιαστής εγκατέλειψε τον Cerruti για να γίνει σχεδιαστής μόδας και "ελεύθερος" σύμβουλος. Ευχαριστημένος από τις πολυάριθμες επιτυχίες και τα σχόλια που έλαβε, αποφάσισε να ανοίξει τη δική του εταιρεία παραγωγής μεαυτόνομη μάρκα. Στις 24 Ιουλίου 1975 γεννήθηκε το Giorgio Armani spa και ξεκίνησε μια σειρά ανδρικών και γυναικείων "prêt-à-porter". Την επόμενη χρονιά παρουσίασε την πρώτη του συλλογή στην περίφημη Sala Bianca της Φλωρεντίας, η οποία απέσπασε μεγάλη αναγνώριση για τα επαναστατικά "destructured" σακάκια του και την πρωτότυπη επεξεργασία των δερμάτινων ενθεμάτων που εμφανίστηκαν στα ρούχα που ήταν αφιερωμένα στηνπεριστασιακή γραμμή.

Ξαφνικά, ο Armani δίνει νέες και ασυνήθιστες προοπτικές σε στοιχεία της ένδυσης που θεωρούνται πλέον δεδομένα, όπως τα ανδρικά ρούχα. Το διάσημο σακάκι του απελευθερώνεται από τους τυπικούς περιορισμούς που δανείζεται από την παράδοση, με τις τετράγωνες και αυστηρές γραμμές του, και καταλήγει σε ελεύθερα και συναρπαστικά σχήματα, πάντα και σε κάθε περίπτωση ελεγχόμενα και αριστοκρατικά. Με λίγα λόγια, ο Armani ντύνει τους άνδρες με μια ανεπίσημη πινελιά,προσφέροντας σε όσους επιλέγουν τα ρούχα της ένα αίσθημα ευεξίας και μια χαλαρή, ανεμπόδιστη σχέση με το σώμα τους, χωρίς να φλερτάρουν κρυφά με την ατημέλητη χίπικη μόδα. Τρεις μήνες αργότερα, μια λίγο πολύ παρόμοια πορεία αναπτύχθηκε για τη γυναικεία ένδυση, εισάγοντας νέους τρόπους κατανόησης του κοστουμιού, "απομυθοποιώντας" το βραδινό φόρεμα και συνδυάζοντάς τοσε παπούτσια με χαμηλό τακούνι ή ακόμη και σε αθλητικά παπούτσια.

Η έντονη τάση του να χρησιμοποιεί υλικά σε απροσδόκητα πλαίσια και ασυνήθιστους συνδυασμούς οδήγησε κάποιους να διακρίνουν σε αυτόν όλα τα χαρακτηριστικά της ιδιοφυΐας. Αν και ο όρος μπορεί ίσως να φαίνεται υπερβολικός, εφαρμόζοντάς τον σε έναν σχεδιαστή που χρησιμοποιεί τις παραμέτρους της τέχνης, το βέβαιο είναι ότι λίγοι δημιουργοί ρούχων στον 20ό αιώνα υπήρξαν τόσο σημαντικοί όσο ο Αρμάνι, ο οποίος σίγουρα ανέπτυξε έναΧρησιμοποιώντας κοινές αλυσίδες παραγωγής για την κατασκευή των ρούχων, χωρίς ποτέ να βασίζεται στους μεγάλους ράφτες, καταφέρνει να δημιουργεί πολύ νηφάλια αλλά και πολύ σαγηνευτικά ρούχα που, παρά την απλότητά τους, καταφέρνουν να προσδίδουν στον χρήστη μια αύρα κύρους.

Το 1982, ο οριστικός αγιασμός, αυτός που του αποδίδεται από το κλασικό εξώφυλλο του εβδομαδιαίου Time, ίσως του πιο διάσημου περιοδικού στον κόσμο. Μέχρι τότε, μεταξύ των στιλίστες, μόνο ο Cristian Dior είχε πετύχει μια τέτοια τιμή, και είχαν περάσει σαράντα χρόνια!

Ο κατάλογος των βραβείων και των διακρίσεων που έχει λάβει ο Ιταλός σχεδιαστής είναι μακρύς.

Βραβεύτηκε πολλές φορές με το βραβείο Cutty Sark Award ως ο καλύτερος διεθνής σχεδιαστής ανδρικών ενδυμάτων. Το 1983, το Συμβούλιο Σχεδιαστών Μόδας της Αμερικής τον εξέλεξε ως Διεθνή Σχεδιαστή της Χρονιάς.

Η Ιταλική Δημοκρατία τον διόρισε commendatore το 1985, grand ufficiale το 1986 και gran cavaliere το 1987.

Το 1990 στην Ουάσιγκτον τιμήθηκε από την ένωση για την προστασία των ζώων Peta (People or the Ethical Treatment of Animals).

Το 1991, το Royal College of Art του Λονδίνου του απένειμε τιμητικό πτυχίο.

Το '94 στην Ουάσιγκτον, το Niaf (Εθνικό Ιταλοαμερικανικό Ίδρυμα) του απένειμε το βραβείο Lifetime Achievment Award, ενώ το '98 η εφημερίδα Il Sole 24 Ore τον τίμησε με το Premio Risultati, ένα βραβείο που απονέμεται σε ιταλικές εταιρείες που δημιουργούν αξία και αποτελούν παραδείγματα επιτυχημένων επιχειρηματικών τύπων.

Έχει γίνει πλέον σύμβολο κομψότητας και μέτρου και πολλοί αστέρες από τον κόσμο του κινηματογράφου, της μουσικής και των τεχνών έχουν ντυθεί σαν αυτόν. Ο Paul Schrader απαθανάτισε το στυλ του στην ταινία "American Gigolo" (1980), αναδεικνύοντας τα χαρακτηριστικά του μέσα από ένα συνδυασμό δύναμης και αισθησιασμού στη διάσημη σκηνή όπου το σύμβολο του σεξ Richard Gere κάνει πρόβες, κινούμενος ευέλικτα στο ρυθμότης μουσικής, σακάκια και πουκάμισα με μια σειρά από εξωφρενικά πουκάμισα ή γραβάτες που συναρμολογούνται με θαυμαστή τελειότητα. Παραμένοντας στη σφαίρα της ψυχαγωγίας, ο Armani δημιούργησε επίσης κοστούμια για το θέατρο, την όπερα ή το μπαλέτο.

Σε μια συνέντευξη το 2003, όταν ρωτήθηκε τι ήταν το στυλ , Giorgio Armani απάντησε: Είναι ζήτημα κομψότητας, όχι μόνο αισθητικής. Στυλ σημαίνει να έχεις το θάρρος να κάνεις τις δικές σου επιλογές, αλλά και το θάρρος να λες όχι. Είναι να βρίσκεις το καινούργιο και την εφεύρεση χωρίς να καταφεύγεις στην υπερβολή. Είναι γούστο και κουλτούρα. ".

Το 2008, ο Armani, που ήταν ήδη ο κύριος χορηγός της ομάδας μπάσκετ του Μιλάνου (Olimpia Milano), ανέλαβε την ιδιοκτησία της. Λίγες ημέρες πριν γιορτάσει τα 80α γενέθλιά του το 2014 Giorgio Armani γιορτάζει το πρωτάθλημα που κατέκτησε η ομάδα μπάσκετ του.