Βιογραφία

• Λατρεία του Αγίου Αντωνίου Ηγουμένου
• Άγιος Αντώνιος Ηγούμενος: Ζωή
• Ο αγώνας κατά του διαβόλου
• Τα τελευταία χρόνια της ζωής
• Εικονογραφία
• Ο άγιος στην τέχνη

Άγιος Αντώνιος ηγούμενος γεννήθηκε στο Κουμάνς της Αιγύπτου στις 12 Ιανουαρίου 251. Πέθανε στην πατρίδα του, στην έρημο της Θηβαΐδας, στις 17 Ιανουαρίου 356 σε σεβάσμια ηλικία 105 ετών.

Ήταν ερημίτης και θεωρείται ο ιδρυτής του μοναχισμού Χριστιανική. Είναι επίσης η ο πρώτος από τους ηγουμένους .

Ανάμεσα στα διάφορα επίθετα με τα οποία τον θυμάται η ιστορία είναι:

• ο Μέγας
• της Αιγύπτου
• Φωτιά
• της ερήμου
• ο αγκυραίος

Λατρεία του Αγίου Αντωνίου Ηγουμένου

Anthony Abbot γιορτάζεται στις 17 Ιανουαρίου, την ημέρα του θανάτου του.

Είναι το προστάτης άγιος :

• κτηνοτροφικά ζώα: άλογα και χοίροι ειδικότερα,
• των εκτροφέων,
• των κατασκευαστών βουρτσών: κάποτε κατασκευάζονταν από τρίχες χοίρου,
• των αλλαντοποιών,
• των κρεοπωλών,
• των εμπόρων κλωστοϋφαντουργίας,
• των παντοπωλών.

Ο Αντώνιος είναι επίσης ο προστάτης των θα και canestrai: κατά τη διάρκεια της ζωής του συνήθιζε να πλέκει τα καλάθια για να μην αδρανεί.

Τέλος, είναι ο προστάτης των ερημίτες (ήταν αυτός που ίδρυσε τον μοναχισμό) και το νεκροθάφτες Λέγεται ότι έδωσε χριστιανική ταφή στον ηγούμενο Παύλο.

Ο άγιος επικαλείται:

• κατά των δερματικών ασθενειών,
• γουρουνάκια,
• ψώρα,
• και (φυσικά) βότσαλα.

Είναι ο προστάτης άγιος πολλών περιοχών, μεταξύ των οποίων:

• Agerola
• Linarolo
• Cassaro
• Valmadrera
• Priero
• Bolognano
• Burgos
• Genzano di Lucania
• Introbio
• Viconago
• Vallecrosia
• Galluccio
• Rosà
• Borgomaro
• Filattiera

Άγιος Αντώνιος Ηγούμενος: Ζωή

Γεννήθηκε από χριστιανούς αγρότες με πλούσιο καθεστώς. Ο Αντόνιο παραμένει ορφανό κατά την εφηβεία.

Αν και βρίσκεται με μια μικρότερη αδελφή να φροντίζει και μια περιουσία να διαχειρίζεται, ακολουθεί το Ευαγγελικό κάλεσμα η οποία απαιτεί να δίνει κανείς όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς.

Έτσι, αφού μοίρασε όλα τα αγαθά του στους ζητιάνοι αφήνει την αδελφή του σε μια κοινότητα και αφιερώνεται σε μια μοναχική ζωή όπως άλλοι αγκυλωτοί που ζουν στις ερήμους κοντά στην πόλη.

Ο Αντόνιο αφιερώθηκε σε μια ζωή αγνότητα φτώχεια και προσευχή.

Κατά τη διάρκεια μιας όραμα Ο Άγιος Αντώνιος Ηγούμενος βλέπει έναν ερημίτη να περνάει τις μέρες του πλέκοντας ένα σχοινί και προσεύχεται: συμπεραίνει, λοιπόν, την ανάγκη να ασχοληθεί με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα. Δεν εγκαταλείπει την αποσυρμένη ζωή του, αλλά εξακολουθεί να αφιερώνεται στην εργασία, η οποία είναι απαραίτητη για να επιβιώσει και να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη.

Δεν υπάρχει έλλειψη πειρασμοί που τον κάνουν να αμφισβητεί την πραγματική χρησιμότητα μιας μοναχικής ύπαρξης.

Πείθεται να επιμείνει στην αποστολή του από άλλους ερημίτες- του προτείνουν να αποστασιοποίηση από τον κόσμο Ο Αντόνιο κλείνεται έτσι μέσα σε ένα τάφος κοντά στο χωριό του, σε ένα βράχο, που καλύπτεται μόνο από ένα τραχύ ύφασμα .

Ο αγώνας κατά του διαβόλου

Εδώ είναι που δέχεται επίθεση από τον διάβολο και στη συνέχεια βρέθηκε αναίσθητος: μεταφέρθηκε στην εκκλησία του χωριού, συνήλθε και αποφάσισε να μετακομίσει στο όρος Πισπίρ, προς την Ερυθρά Θάλασσα. Φτάνοντας στο 285, έμεινε εκεί για 20 χρόνια, τρώγοντας μόνο το λίγο ψωμί που του παρείχαν, σε σπάνιες περιπτώσεις.

Η συνεχής αναζήτηση για καθαρισμό αυτά τα χρόνια, αντιμετωπίζει και πάλι τα βασανιστήρια του διαβόλου.

Αργότερα, πολλοί άνθρωποι που θέλουν να τον πλησιάσουν και να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, τον απομακρύνουν από το φρούριο όπου ζει. Ο Αντόνιο αποφασίζει να επιστρέψει στο φροντίδα των ασθενών είτε θεραπεύοντάς τους από το σωματικό κακό είτε απελευθερώνοντάς τους από τον διάβολο.

Συμβάλλοντας στην εξάπλωση του αναχωρητισμός (η θρησκευτική πρακτική με την οποία κάποιος εγκαταλείπει την κοινωνία και ζει μοναχικά), στο 307 τον επισκέφθηκε ο μοναχός Ilarion πρόθυμοι να ιδρύσουν μοναστική κοινότητα στη Γάζα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής

Λίγα χρόνια αργότερα, ωστόσο, λόγω των διώξεων από τον αυτοκράτορα Massimino Daia , ο Αντώνιος επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια: στόχος του είναι να παρηγορήσει τους διωκόμενους, αν και δεν επηρεάζεται προσωπικά από το κυνήγι κατά των χριστιανών.

Υποστήριξη Αθανάσιος της Αλεξάνδρειας στον αγώνα κατά του Αρειανισμού, ο Άγιος Αντώνιος Ηγούμενος πέρασε το τα τελευταία χρόνια της ύπαρξής του στην έρημο της Θηβαΐδας, ασχολούμενος με την καλλιέργεια ενός λαχανόκηπου, απαραίτητου για τα προς το ζην, και προσευχόμενος.

Ο Άγιος Αντώνιος πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 357: το σώμα του θάφτηκε σε ένα μυστικό μέρος από τους μαθητές του.

Εικονογραφία

Μεταξύ των διαφόρων εικονογραφικών χαρακτηριστικών που αποδίδονται στην εικόνα του Αγίου είναι:

• το γράμμα tau πεζά και κεφαλαία γράμματα
• το Τ σταυρός (tau), συχνά χρωματισμένο κόκκινο στις ρόμπες ή στην κορυφή του ραβδιού,
• το ραβδί συχνά απεικονίζεται με ένα καμπάνα ;
• a χοιρινό στα πόδια του (ή ένα αγριογούρουνο),
• το πυρκαγιά στο βιβλίο ή στα πόδια: θυμίζει την προστασία του αγίου από τους αρρώστους στην Πυρκαγιά του Αγίου Αντωνίου ;
• a φίδι συνθλίβεται από το πόδι του,
• και αετός στα πόδια του.

Ο άγιος στην τέχνη

Le πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στην τέχνη. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που έχουν δημιουργήσει διάφορα έργα σε διάφορες εποχές.

Ένα από τα πιο διάσημα και σύγχρονα είναι αυτό που κατασκευάστηκε από την Σαλβαδόρ Νταλί το 1946.

Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου (1946, πίνακας του Νταλί)

Μια τελευταία περιέργεια είναι ο πρωταγωνιστής μιας διάσημης παροιμιώδους ρήσης που βασίζεται στην ιστορία ενός εμπόρου και του αλόγου του: πάρα πολύ χάρη, Άγιε Αντώνιε!