Βιογραφία - Ο κινηματογράφος αφηγείται τη μεγάλη ιστορία

Το πραγματικό του όνομα είναι Τζον Τσαρλς Κάρτερ. Γεννημένος στις 4 Οκτωβρίου 1924 στο Έβανστον του Ιλινόις, ο Τσάρλτον Χέστον ήταν ο ηθοποιός που ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ήταν οικείος στο είδος του κολοσσιαίου ή ιστορικού κινηματογράφου που ήταν τόσο της μόδας τη δεκαετία του '50. Το ψηλό του ανάστημα και η γλυπτική του φιγούρα τον προδιαθέτουν φυσικά να υποδύεται βιογραφίες μεγάλων χαρακτήρων εμπνευσμένων από την ιστορία ή τηνδημοφιλή μυθιστορήματα.

Σοβαρός και αφοσιωμένος ηθοποιός, αφού σπούδασε Σαίξπηρ στην Ακαδημία, εργάστηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό στο Σικάγο και στη συνέχεια έφυγε για τον πόλεμο, ο Χέστον έγινε περισσότερο αντιληπτός για τις σωματικές του ικανότητες, οι οποίες θεωρούνταν ιδανικές για εκείνα τα ιστορικά "κεφτεδάκια" που προσέφερε σε μεγάλες ποσότητες το Χόλιγουντ. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1941 με το "Peer Gynt",στη συνέχεια οι δραστηριότητές του κυμαίνονταν αδιάφορα μεταξύ τηλεόρασης και κινηματογραφικής οθόνης, αποσπώντας μαζικούς επαίνους για τη σιδερένια δύναμη που ήταν σε θέση να μεταδώσει στους χαρακτήρες που υποδυόταν.

Και πράγματι, στη μακρά καριέρα του Χέστον, συναντά κανείς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ολοκληρωμένες φιγούρες, που εμφορούνται από ακλόνητες βεβαιότητες και είναι πρόθυμες να κάνουν θυσίες προκειμένου να μην αποτύχουν στις λίγες αλλά απλές αρχές τους. Κρυστάλλινες αρχές, φυσικά. Είτε υποδυόταν τον Μπεν Χουρ, είτε τον Μωυσή, είτε τον Σιντ, είτε τον Μιχαήλ Άγγελο, ο Τσάρλτον Χέστον ήταν πάντα ο σοφός και ισορροπημένος ήρωας, που ποτέ δενσυγκινημένοι από την αμφιβολία και σταθεροί στην ερμηνεία τους για τον κόσμο.

Μετά από μερικά δευτεροκλασάτα γουέστερν, η φήμη ήρθε με τη μεγαλειώδη παραγωγή του Cecil B. De Mille "Οι Δέκα Εντολές", ενώ ακολούθησαν ο "Ιούλιος Καίσαρας" και το "Αντώνιος και Κλεοπάτρα" (του οποίου σκηνοθέτης ήταν επίσης ο Charlton Heston). Με το "The Infernal Quinlan" είχε το προνόμιο να τον σκηνοθετήσει ο Orson Welles, αλλά στη συνέχεια επέστρεψε στους ιστορικούς κολοσσούς με το αθάνατο "Ben Hur", μια ταινία που του έφερε ένα Όσκαρως καλύτερος πρωταγωνιστής.

Αργότερα πρωταγωνίστησε σε αμέτρητες ταινίες περιπέτειας, όπως "Ο βασιλιάς των νησιών" και "Οι τρεις σωματοφύλακες" (1973, με τη Raquel Welch και τον Richard Chamberlain), ή σε παραδοσιακά γουέστερν, όπως το "Tombstone" (1994, με τους Kurt Russell και Val Kilmer).

Ο Τσάρλτον Χέστον αφιερώθηκε επίσης σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως ο "Πλανήτης των πιθήκων" (1968) - ως μεγαλύτερος, εμφανίστηκε επίσης στο ριμέικ που έκανε το 2001 ο Τιμ Μπάρτον (με τον Τιμ Ροθ) - , "2022: Οι επιζώντες" (1973), "Αρμαγεδδών - Τελική κρίση" (αφηγητής).

Η τηλεοπτική σειρά στην οποία συμμετείχε μεταξύ 1985 και 1986, "Dinasty", σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ενώ η ερμηνεία του στην περίφημη ταινία "Airport 1975" παραμένει αξέχαστη. Πιο πρόσφατες προσπάθειες περιλαμβάνουν τις ταινίες "The Seed of Madness" (1994, του John Carpenter, με τον Sam Neill), "Every Damn Sunday" (1999, του Oliver Stone, με τους Al Pacino, Cameron Diaz και Dennis Quaid), "The Order" (2001, με τονJean-Claude Van Damme)", ενώ στη μικρή οθόνη εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά "Friends" (με τους Jennifer Aniston, Matt LeBlanc και Courtney Cox).

Πάντα πολιτικά προσηλωμένος, ο Τσάρλτον Χέστον κατείχε συνδικαλιστικές θέσεις ως πρόεδρος του Σωματείου Ηθοποιών και αργότερα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, καθώς και ότι αγωνίστηκε τη δεκαετία του 1960 για το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων στο πλευρό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ωστόσο, ο Χέστον έχει επίσης γίνει πρωτοσέλιδο επειδή είναι πρόεδρος (από το 1998) της Εθνικής Ένωσης Όπλων, ενός ισχυρού λόμπιΑμερικανός κάτοχος όπλων, υποστηρικτής του δικαιώματος των πολιτών να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

Μια από τις τελευταίες εμφανίσεις του είναι στο ντοκιμαντέρ του Michael Moore "Bowling for Colombine", στο οποίο παίρνει συνέντευξη και με το τουφέκι σφιγμένο στα χέρια του, τρέμοντας από το Αλτσχάιμερ, κάνει διακηρύξεις, απαγγέλλει συγγνώμες και διεκδικεί το δικαίωμα στην οπλοκατοχή.

Ο Τσάρλτον Χέστον, που υπέφερε πολύ από τη νόσο Αλτσχάιμερ, πέθανε στις 5 Απριλίου 2008 σε ηλικία 84 ετών.