Βιογραφία - Ένας λόγος για να πολεμήσω

Ο πυγμάχος James J. Braddock, γνωστός στο ευρύ κοινό από τη βιογραφική ταινία "Cinderella Man" (2005, του Ron Howard, με τους Russell Crowe και Renee Zellweger), γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1905 από τον Joseph Braddock και την Elizabeth O'Toole, Ιρλανδούς μετανάστες.

Με πέντε αγόρια και δύο κορίτσια, η οικογένεια μετακόμισε από το μικρό τους σπίτι στη Νέα Υόρκη στην ειρηνική κομητεία Hudson του Νιου Τζέρσεϊ.

Όπως σε πολλά αγόρια, στον Τζίμι αρέσει να παίζει μπέιζμπολ και να κολυμπά στις όχθες του ποταμού Χάντσον. Ονειρεύεται να γίνει πυροσβέστης ή μηχανικός σιδηροδρόμων.

Από το 1919 έως το 1923 ο Τζιμ Μπράντοκ έκανε διάφορες δουλειές και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανακάλυψε το πάθος του για την πυγμαχία. Πέρασε μερικά χρόνια προπονούμενος και αγωνιζόμενος σε ερασιτεχνικό επίπεδο σε όλο το Νιου Τζέρσεϊ. Το 1926 μπήκε στην επαγγελματική πυγμαχία, στην κατηγορία των μεσαίων βαρών. Κατά τη διάρκεια του πρώτου του έτους ο Μπράντοκ κυριάρχησε στους αγώνες, νικώντας τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλο,πάντα στους πρώτους γύρους κάθε αγώνα.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το βάρος του βρίσκεται στο όριο της κατηγορίας, ο Braddock σκέφτεται να ανέβει στην κορυφαία κατηγορία, την κατηγορία των βαρέων βαρών. Το μέγεθός του στη νέα κατηγορία δεν είναι το πιο κυρίαρχο, αλλά το δεξί του χέρι είναι σε θέση να το αντισταθμίσει αποτελεσματικά.

Στις 18 Ιουλίου 1929, ο Jim Braddock μπήκε στο ρινγκ του Yankee Stadium για να αντιμετωπίσει τον Tommy Loughran. Ο Loughran είχε αφιερώσει πολύ χρόνο στη μελέτη της τεχνικής του Braddock, οπότε επί 15 ολόκληρους γύρους προσπαθούσε να κρατήσει το δεξί χέρι του Jim σε απόσταση. Ο τελευταίος δεν ήταν σε θέση να καταφέρει καθαρά και δυνατά χτυπήματα και στο τέλος του αγώνα έχασε στα σημεία.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1929, λιγότερο από δύο μήνες μετά τη συνάντηση με τον Loughran, η αμερικανική αγορά συναλλάγματος κατέρρευσε. Η ημερομηνία αυτή σηματοδότησε την έναρξη της σκοτεινής περιόδου που έμελλε να μείνει γνωστή ως "Μεγάλη Ύφεση". Ο Braddock, όπως πολλά εκατομμύρια άλλοι Αμερικανοί, έχασε τα πάντα.

Χωρίς δουλειά, ο Τζιμ παλεύει να προσπαθήσει να αγωνιστεί και κατά συνέπεια να φέρει στο σπίτι κάτι να φάει, για τη σύζυγό του Μέι και τα τρία παιδιά του, τον Τζέι, τον Χάουαρντ και τη Ρόζμαρι. Χάνει δεκαέξι από τους είκοσι δύο αγώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων σπάει αρκετές φορές το δεξί του χέρι. Όταν αυτό δεν του επιτρέπει πλέον να συνεχίσει, δεν έχει άλλη επιλογή από το να βάλει στην άκρη την υπερηφάνειά του και να κρεμάσει τα γάντια του.Χωρίς άλλη επιλογή, περιμένει στην ουρά για να υποβάλει αίτηση για κρατικά επιδόματα και να βρει έτσι κάποια ελάχιστη βοήθεια για την οικογένειά του.

Όταν η τύχη φάνηκε να τον έχει εγκαταλείψει, το 1934 ο παλιός του μάνατζερ, ο Τζο Γκουλντ, του πρόσφερε την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά. Την τελευταία στιγμή ο αντίπαλος του Τζον "Καλαμπόκι" Γκρίφιν έχασε τη μάχη και έτσι κλήθηκε ο Τζιμ Μπράντοκ, εκείνος ο παλιός πρωταθλητής που είχε κερδίσει τόσους αγώνες στην αρχή της καριέρας του. Ο αγώνας μεταξύ του Γκρίφιν και του Μπράντοκ ήταν ο εναρκτήριος αγώνας για ένα άλλοεξαιρετικό bout-event: η πρόκληση για τον παγκόσμιο τίτλο βαρέων βαρών μεταξύ του απερχόμενου πρωταθλητή Primo Carnera και του διεκδικητή Max Baer.

Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, ίσως και τις δικές του, ο James J. Braddock νίκησε τον Griffin με νοκ-άουτ στον τρίτο γύρο.

Τότε έρχεται μια νέα ευκαιρία για τον Μπράντοκ: να αγωνιστεί εναντίον του Τζον Χένρι Λιούις. Ο τελευταίος είναι το φαβορί, αλλά ο Μπράντοκ ανατρέπει και πάλι τις πιθανότητες, αυτή τη φορά σε δέκα γύρους. Η ιστορία του Τζιμ συναρπάζει τις μάζες και όλοι τον αναγνωρίζουν ως ήρωα.

Τον Μάρτιο του 1935 πάλεψε με τον γίγαντα Art Lasky. Στη γωνία του Jim φαινόταν να βρίσκεται όλο το έθνος. Ο Braddock κέρδισε μετά από 15 επώδυνους γύρους.

Αυτή η εξαιρετική νίκη έκανε τον Braddock τον καλύτερο διεκδικητή στη σκηνή για να προκαλέσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή βαρέων βαρών Max Baer, ο οποίος είχε νικήσει τον Primo Carnera εκείνη την περίφημη νύχτα, όταν ο Braddock επέστρεψε στο ρινγκ. Ο Max Baer είχε τη φήμη ενός μεγάλου και άγριου μαχητή, με μια γροθιά φτιαγμένη από δυναμίτη, ίσως ο ισχυρότερος χτυπητής όλων των εποχών.

Το βράδυ της 13ης Ιουνίου 1935, στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, ο Μπράντοκ μπήκε στο ρινγκ για να αντιμετωπίσει τον Μπέερ. Ο Τζιμ μελέτησε το στυλ του Μπέερ, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Τόμι Λόγκραν εναντίον του χρόνια νωρίτερα. Το αξίωμα ήταν απλό: ο Τζιμ μπορούσε να νικήσει τον Μπέερ αν μπορούσε να μείνει μακριά από το θανατηφόρο δεξί χέρι του Μπέερ. Σε έναν μακρύ και σκληρό αγώνα, γεμάτο γοητεία και αθλητική ανταγωνιστικότητα,Ο Braddock κερδίζει στα σημεία μετά από 15 εξαντλητικούς γύρους: ο James J. Braddock είναι ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών.

Για τα επόμενα δύο χρόνια, ο Jim έδωσε μια σειρά από αγώνες επίδειξης. Στη συνέχεια, στις 22 Ιουνίου 1937, έπρεπε να υπερασπιστεί τον τίτλο του εναντίον του Joe Louis, της "Μαύρης Βόμβας". Ο Jim έχασε τον τίτλο, αλλά έδωσε ίσως τον καλύτερο αγώνα της καριέρας του.

Ο Jim Braddock ήθελε να αποσυρθεί με το κεφάλι ψηλά και στις 21 Ιανουαρίου 1938, αφού νίκησε τον Tommy Farr σε 10 γύρους, ένα παράδειγμα ελπίδας για εκατομμύρια Αμερικανούς, κρέμασε τα γάντια του για τα καλά, αποχωρώντας από την πυγμαχία.

Μετά τη συνταξιοδότησή του το 1942, ο Jim και ο διευθυντής του Joe Gould κατατάχθηκαν στον αμερικανικό στρατό. Πριν από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Jim υπηρέτησε στο νησί Saipan. Κατά την επιστροφή του το Braddock συμμετείχε στην κατασκευή της γέφυρας Verrazano και εργάστηκε ως προμηθευτής εξοπλισμού για το ναυτικό. Ο Jim και η σύζυγός του Mae και τα τρία τους παιδιά μετακόμισαν στη συνέχεια σε ένα όμορφο σπίτι στοNorth Bergen, New Jersey, όπου θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους.

Στις 29 Νοεμβρίου 1974, με 85 αγώνες και 51 νίκες πίσω του, ο James J. Braddock πέθανε στο κρεβάτι του. Η Mae Braddock συνέχισε να ζει στο σπίτι στο North Bergen για πολλά χρόνια πριν μετακομίσει στο Whiting (επίσης στο New Jersey), όπου πέθανε το 1985.

Το όνομα του Jim Braddock μπήκε στο "Ring Boxing Hall of Fame" το 1964, στο "Hudson County Hall of Fame" το 1991 και στο "International Boxing Hall of Fame" το 2001.

Σήμερα, τα παιδιά και τα εγγόνια του Jim Braddock διατηρούν ζωντανή τη μνήμη, την εικόνα και την εξαιρετική ιστορία του.

Αυτή η ιστορία αφηγείται κομψά και πιστά, χάρη στη δουλειά του προαναφερθέντος Ρον Χάουαρντ, ο οποίος σύστησε στον κόσμο το πορτρέτο του ήρωα James J. Braddock (χάρη και στην εξαιρετική ερμηνεία του Russell Crowe), μιας σταχτοπούτας της πυγμαχίας, ικανής να αναγεννηθεί από τις στάχτες της και να φτάσει στην κορυφή χάρη σε μεγάλα και ευγενή κίνητρα.