Βιογραφία - Unmistakable touches

Ο Michel Petrucciani γεννήθηκε στην Orange (Γαλλία) στις 28 Δεκεμβρίου 1962. Ιταλικής καταγωγής, ο παππούς του ήταν από τη Νάπολη, ενώ ο πατέρας του Antoine Petrucciani, πιο γνωστός ως Tony, ήταν διάσημος κιθαρίστας της τζαζ, από τον οποίο ο νεαρός Michel απορρόφησε αμέσως το πάθος του για τη μουσική.

Από παιδί έμαθε να παίζει ντραμς και πιάνο- αρχικά αφιερώθηκε στη μελέτη της κλασικής μουσικής και μόνο αργότερα στο αγαπημένο είδος του πατέρα του, την τζαζ, από τη δισκοθήκη του οποίου μπορούσε να αντλήσει εκτενώς έμπνευση.

Από τη γέννησή του πάσχει από μια γενετική διαταραχή που ονομάζεται ατελής οστεογένεση, γνωστή και ως "σύνδρομο των κρυστάλλινων οστών", εξαιτίας της οποίας τα οστά του δεν αναπτύσσονται, με αποτέλεσμα να έχει ύψος μικρότερο από ένα μέτρο. Λαμβάνοντας υπόψη τη λαμπρή καριέρα του Michel, τα βραβεία που έχει λάβει, αλλά κυρίως τον δυνατό, μαχητικό και ταυτόχρονα ευαίσθητο χαρακτήρα του, μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο εξαιρετικότη θέλησή του να πετύχει, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που επέφερε η ασθένεια.

Η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Michel Petrucciani έγινε όταν ήταν μόλις δεκατριών ετών. Η καριέρα του ως επαγγελματία μουσικού ξεκίνησε μόλις δύο χρόνια αργότερα, όταν βρήκε την ευκαιρία να παίξει με τον ντράμερ και βιμπραφωνίστα Kenny Clarke, με τον οποίο ο Michel ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ στο Παρίσι.

Μετά από μια γαλλική περιοδεία στην οποία συνόδευσε τον σαξοφωνίστα Lee Konitz, το 1981 ο Petrucciani μετακόμισε στο Big Sur της Καλιφόρνια, όπου έγινε αντιληπτός από τον σαξοφωνίστα Charles Lloyd, ο οποίος τον κάλεσε να γίνει μέλος του κουαρτέτου του για τρία χρόνια. Η συνεργασία αυτή χάρισε στον Γάλλο μουσικό της τζαζ το διάσημο "Prix d'Excellence".

Ο Michel είναι μουσικός και ευαίσθητος άνθρωπος και οι εξαιρετικές μουσικές αλλά και ανθρώπινες ικανότητές του του επιτρέπουν να συνεργάζεται με μουσικούς του διαμετρήματος των Dizzy Gillespie, Jim Hall, Wayne Shorter, Palle Daniellson, Eliot Zigmund, Eddie Gomez και Steve Gadd.

Ο Petrucciani θεωρεί τη σωματική του δυσφορία πλεονέκτημα, που του επιτρέπει να αφοσιωθεί πλήρως στη μουσική. Για να παίξει, πρέπει να χρησιμοποιήσει μια ειδική συσκευή, που έφτιαξε ο πατέρας του όταν ο Michel ήταν μικρός, η οποία αποτελείται από ένα αρθρωτό παραλληλόγραμμο που του επιτρέπει να φτάσει τα πεντάλ του πιάνου.

Ανάμεσα στα πολυάριθμα βραβεία που έλαβε ο Michel κατά τη διάρκεια της δυστυχώς σύντομης καριέρας του, μπορεί κανείς να αναφέρει το πολυπόθητο "Βραβείο Django Reinhardt", την υποψηφιότητα ως "καλύτερος Ευρωπαίος μουσικός της τζαζ", το τελευταίο από το Ιταλικό Υπουργείο Πολιτισμού, και τη Λεγεώνα της Τιμής το 1994.

Το 1997 στην Μπολόνια, είχε την ευκαιρία να εμφανιστεί παρουσία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β' στο ευχαριστιακό συνέδριο.

Στην ιδιωτική του ζωή, από την οποία δεν έλειψαν τα ελαττώματα και οι υπερβολές, είχε τρεις σημαντικές σχέσεις. Είχε δύο παιδιά, το ένα από τα οποία κληρονόμησε την ασθένειά του. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Ιταλίδα πιανίστρια Gilda Buttà, από την οποία χώρισε αργότερα.

Ως αποτέλεσμα μιας ασήμαντης γρίπης, που προσβλήθηκε από το πείσμα του να θέλει να γιορτάσει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς περπατώντας στο κρύο μέσα στο χιόνι, ο Michel Petrucciani πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1999 στη Νέα Υόρκη, μετά από σοβαρές επιπλοκές στους πνεύμονες. Ήταν μόλις 36 ετών. Η σορός του βρίσκεται στο παρισινό νεκροταφείο του Père Lachaise, δίπλα στον τάφο ενός άλλου μεγάλου συνθέτη: του FryderykΣοπέν.

Το 2011 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το συγκινητικό ντοκιμαντέρ "Michel Petrucciani - Body & Soul", γυρισμένο από τον Βρετανό σκηνοθέτη Michael Radford (ο ίδιος με το "The Postman", που κέρδισε Όσκαρ το 1996).