Βιογραφία - Οι μουσικές εξερευνήσεις του συγγραφέα

• Ο Francesco De Gregori στη δεκαετία του 2000
• Τα έτη 2010

Ο Ρωμαίος τραγουδοποιός Φραντσέσκο Ντε Γκρεγκόρι γεννήθηκε στην πρωτεύουσα στις 4 Απριλίου 1951. Αν και πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην πόλη Πεσκάρα, επέστρεψε στη Ρώμη στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Οι εμπειρίες του ως καλλιτέχνη στον μουσικό τομέα ξεκινούν από το Folkstudio: αρχικά συνοδεύει την Caterina Bueno με την κιθάρα του, και στη συνέχεια μαζί με τους φίλους του, Antonello Venditti, Giorgio Lo Cascio και Mimmo Locasciulli - εμπνευσμένος έντονα από τη μουσική του Bob Dylan - αρχίζει να δίνει συναυλίες.

Το ρεπερτόριο του De Gregori περιλαμβάνει τραγούδια του Bob Dylan και του Leonard Cohen, μεταφρασμένα δεόντως στα ιταλικά. Με το πέρασμα του χρόνου, προτείνει επίσης δικά του τραγούδια, που χαρακτηρίζονται από λιτές μελωδίες και σχεδόν ερμητικούς στίχους, οι οποίοι είναι ούτως ή άλλως μάλλον δύσκολο να κατανοηθούν από το κοινό.

Η επιτυχία και η μεγάλη φήμη ήρθαν μόλις το 1975 με το άλμπουμ "Rimmel", ένα άλμπουμ με μαργαριτάρια, ικανό αυτή τη φορά να αγγίξει τις καρδιές του κοινού και να ανεβάσει τον Francesco De Gregori στον Όλυμπο των μεγάλων δημιουργών της ιταλικής μουσικής.

Ακολούθησαν και άλλες δουλειές, όπως το άλμπουμ "Bufalo Bill" (1976), και το "Titanic" (1982)- στη συνέχεια το Q-disc "La Donna Cannone", μέχρι αυτό που έμοιαζε με ροκ καμπή για τον De Gregori, όταν κυκλοφόρησε το 1989 το "Mira Mare 19.4.89". Η ίδια ροκ φλέβα είναι παρούσα σε επόμενα άλμπουμ, όπως το "Canzoni d'Amore", ένα έργο στο οποίο η αγάπη είναι παρούσα μόνο στον τίτλο, δεδομένων των κοινωνικών θεμάτων πουο συγγραφέας αγγίζει σε κάθε τραγούδι του.

Το 1996 επέστρεψε με το "Prendere e lasciare", ένα άλμπουμ στο οποίο τον βοήθησε στις ενορχηστρώσεις ο Corrado Rustici, ο οποίος κατάφερε να βάλει μια πρωτότυπη σφραγίδα σε όλα τα τραγούδια του δίσκου.

Ο Francesco De Gregori στη δεκαετία του 2000

Μόλις το 2001 ο Francesco De Gregori ξαναπιάνει την κιθάρα του για τη νέα του δουλειά, "Amore nel pomeriggio" (Αγάπη το απόγευμα). Φαίνεται να έχει επιστρέψει στις παλιές εποχές, χωρίς πλέον παραμορφωμένες κιθάρες. Η περιοδεία που ακολούθησε το άλμπουμ είναι μεγάλη και εξαντλητική, ο Francesco παίζει παντού, από τα πιο διάσημα θέατρα μέχρι τα καπνισμένα κλαμπ των προαστίων.

Το 2002, ηχογράφησε ένα άλμπουμ με δημοφιλή τραγούδια με την Giovanna Marini (που είχε ήδη συμμετάσχει στο άλμπουμ "Titanic"), το "Il fischio del vapore", το οποίο πούλησε πέρα από κάθε προσδοκία.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, υπήρξαν αρκετοί live δίσκοι: ξεκινώντας από την τριλογία του 1990 που μαρτυρά την περιοδεία "Mira Mare", περνώντας από το "Il Bandito e il Campione" και καταλήγοντας στο "La Valigia dell'Attore", ένα άλμπουμ που εκτός από τα κομμάτια της θεατρικής περιοδείας, περιέχει και κάποια τραγούδια που είχε γράψει για άλλους, όπως το "Dammi da Mangiare" (για την Angela Baraldi) ή το ομώνυμο κομμάτι "LaΗ βαλίτσα του ηθοποιού" που γράφτηκε αρχικά για τον ηθοποιό Alessandro Haber.

Το τελευταίο του στούντιο άλμπουμ της δεκαετίας είναι από το 2008 και έχει τίτλο "For Shortness Called Artist".

Τα έτη 2010

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, κυκλοφόρησε τρία στούντιο άλμπουμ:

• Στο δρόμο (2012)
• Ακουστικό (2014)
• De Gregori τραγουδά Bob Dylan - Amore e furto (2015)