Biografie - muzikale ontdekkingen van de auteur

• Francesco De Gregori in de jaren 2000
• De jaren 2010

De Romeinse singer-songwriter Francesco De Gregori werd op 4 april 1951 geboren in de hoofdstad. Hoewel hij een groot deel van zijn jeugd doorbracht in de stad Pescara, keerde hij eind jaren 1950 terug naar Rome.

Zijn ervaringen als muzikant beginnen in de Folkstudio: eerst begeleidt hij Caterina Bueno met zijn gitaar, daarna begint hij samen met zijn vrienden Antonello Venditti, Giorgio Lo Cascio en Mimmo Locasciulli - sterk geïnspireerd door de muziek van Bob Dylan - op te treden.

Op het repertoire van De Gregori staan liedjes van Bob Dylan en Leonard Cohen, naar behoren vertaald in het Italiaans. Met het verstrijken van de tijd stelt hij ook zijn eigen liedjes voor, gekenmerkt door spaarzame melodieën en bijna hermetische teksten, die hoe dan ook moeilijk te begrijpen zijn voor het publiek.

Succes en grote bekendheid kwamen er pas in 1975 met het album 'Rimmel', een album met parels, dat dit keer in staat was om de harten van het publiek te raken en Francesco De Gregori naar de Olympus van de grote auteurs van de Italiaanse muziek stuwde.

Andere werken volgden, waaronder het album 'Bufalo Bill' (1976), en 'Titanic' (1982); vervolgens de Q-disc 'La Donna Cannone', tot wat leek op een rock keerpunt voor De Gregori, toen 'Mira Mare 19.4.89' werd uitgebracht in 1989. Dezelfde rock ader is aanwezig in de daaropvolgende albums, zoals 'Canzoni d'Amore', een werk waarin liefde alleen aanwezig is in de titel, gezien de sociale thema's datraakt de auteur aan in elk van zijn liedjes.

In 1996 keerde hij terug met 'Prendere e lasciare', een album waarop hij in de arrangementen werd bijgestaan door Corrado Rustici, die op alle nummers van de plaat een originele stempel wist te drukken.

Francesco De Gregori in de jaren 2000

Pas in 2001 pakte Francesco De Gregori zijn gitaar weer op voor zijn nieuwe werk, 'Amore nel pomeriggio' (Love in the Afternoon). Hij lijkt terug te zijn gegaan naar de oude tijd, zonder vervormde gitaren. De tournee die volgde op het album is lang en uitputtend, Francesco speelt overal, van de meest prestigieuze theaters tot rokerige clubs in de buitenwijken.

In 2002 nam hij een album met populaire liedjes op met Giovanna Marini (die al te horen was op het 'Titanic'-album), 'Il fischio del vapore', dat boven alle verwachtingen verkocht.

In de loop van zijn carrière zijn er verschillende live-cd's verschenen: te beginnen met de trilogie uit 1990 die getuigt van de 'Mira Mare'-tournee, via 'Il Bandito e il Campione', en eindigend met 'La Valigia dell'Attore', een album dat naast de stukken uit de theatertournee ook enkele nummers bevat die hij voor anderen had geschreven, zoals 'Dammi da Mangiare' (voor Angela Baraldi) of het titelnummer 'LaActor's Suitcase' oorspronkelijk geschreven voor acteur Alessandro Haber.

Zijn laatste studioalbum van het decennium stamt uit 2008 en heet 'For Shortness Called Artist'.

De jaren 2010

In deze jaren bracht hij drie studioalbums uit:

• Onderweg (2012)
• Luidspreker (2014)
• De Gregori zingt Bob Dylan - Amore e furto (2015)