Βιογραφία - Ο τελευταίος από τους Μανζονιανούς

Ποιητής της αδελφοσύνης και της καλοσύνης, ο Edmondo De Amicis γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1846 στην Oneglia (Imperia), την πόλη ενός άλλου σημαντικού πατριώτη και διαφωτιστή, του Giovan Pietro Vieusseux (1779 - 1863).

Ολοκλήρωσε τις πρώτες του σπουδές στο Πιεμόντε, πρώτα στο Κουνέο και μετά στο Τορίνο. Εισήλθε στη Στρατιωτική Ακαδημία της Μόντενα και βγήκε ανθυπολοχαγός, το 1865. Τον επόμενο χρόνο πολέμησε στην Κουστόζα. Ενώ ακολουθούσε στρατιωτική καριέρα, προσπάθησε να ικανοποιήσει την κλίση του για τη συγγραφή: στη Φλωρεντία διηύθυνε την εφημερίδα "L'Italia Militare" και δημοσίευσε, εν τω μεταξύ, το "La vita militare" (1868), η επιτυχία του οποίου του επέτρεψε ναεγκαταλείποντάς το - το οποίο, άλλωστε, αγαπάει - για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο πάθος της συγγραφής.

Το 1870, ως ανταποκριτής της "La Nazione", έλαβε μέρος στην αποστολή της Ρώμης εισερχόμενος από την Porta Pia. Ελεύθερος πλέον από στρατιωτικές υποχρεώσεις, ξεκίνησε μια σειρά ταξιδιών - επίσης για λογαριασμό της "La Nazione" - για τα οποία άφησε μαρτυρίες με τη δημοσίευση ζωντανών αναφορών.

Έτσι γεννήθηκε η "Ισπανία", το 1873- η "Ολλανδία" και οι "Αναμνήσεις από το Λονδίνο", το 1874- το "Μαρόκο", το 1876- η "Κωνσταντινούπολη", το 1878- το "Στις πύλες της Ιταλίας", το 1884, αφιερωμένο στην πόλη Pinerolo και τα περίχωρά της, μέχρι το ταξίδι του στην Αμερική, το ημερολόγιο του οποίου, με τίτλο "Στον Ωκεανό", είναι αφιερωμένο στους Ιταλούς μετανάστες.

Η ταξιδιωτική περίοδος έφτασε στο τέλος της, Edmondo De Amicis Επέστρεψε στην Ιταλία και άρχισε να αφιερώνεται στην εκπαιδευτική λογοτεχνία, η οποία τον κατέστησε όχι μόνο προικισμένο συγγραφέα αλλά και παιδαγωγό: σε αυτόν τον τομέα δημιούργησε το αριστούργημά του το 1886, 'Καρδιά' το οποίο, παρά τον εξοστρακισμό του από τους Καθολικούς για την έλλειψη θρησκευτικού περιεχομένου, σημείωσε τεράστια επιτυχία και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.

Edmondo De Amicis

Δημοσίευσε επίσης, μεταξύ άλλων, το "Il romanzo d'un maestro", το 1890- το "Fra scuola e casa", το 1892- το "La maestrina degli operai", το 1895- το "La carrozza di tutti", το 1899- το "Nel regno del Cervino", το 1904- το "L'idioma gentile", το 1905. Συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες σοσιαλιστικής έμπνευσης.

Η τελευταία δεκαετία της ζωής του σημαδεύεται από τον θάνατο της μητέρας του, την αποτυχία του γάμου του με την Τερέζα Μπόασι και την αυτοκτονία του γιου του Φούριο, που συνδέεται ακριβώς με τις αβίωτες συνθήκες που δημιουργούσαν στην οικογένεια οι άγριοι και συνεχείς καυγάδες των γονιών του.

Ο Edmondo De Amicis πέθανε στην Bordighera (Imperia) στις 11 Μαρτίου 1908, σε ηλικία 62 ετών.

Ο De Amicis εμπλουτίζει τα παιδαγωγικά του έργα με όλη την ηθική αυστηρότητα που απορρέει από τη στρατιωτική του ανατροφή, καθώς και από το γεγονός ότι ήταν ένθερμος πατριώτης και ακτιβιστής του Διαφωτισμού, αλλά παραμένει ένας συγγραφέας έντονα συνδεδεμένος με την εποχή του: το βιβλίο "Cuore", το οποίο αποτελούσε θεμελιώδες εκπαιδευτικό σημείο αναφοράς στις αρχές του 20ού αιώνα, αργότερα επικρίθηκε πολύ και υποβαθμίστηκε ακριβώς εξαιτίας τουΑυτό είναι επίσης εις βάρος του λογοτεχνικού του βάθους, το οποίο αξίζει να ξεσκονιστεί και να επανεκτιμηθεί μαζί με το σύνολο του έργου του De Amicis.

Με το "L'idioma gentile", υποδηλώνει τον εαυτό του ως τον τελευταίο υποστηρικτή των θέσεων του Alessandro Manzoni που υποστήριζε μια σύγχρονη, αποτελεσματική ιταλική γλώσσα, απαλλαγμένη από τον κλασικισμό και τη ρητορική.

Τα άλλα έργα του Edmondo De Amicis: "Σκίτσα στρατιωτικής ζωής" (1868)- "Novelle" (1872)- "Αναμνήσεις από το 1870-71" (1872)- "Αναμνήσεις από το Παρίσι" (1879)- "Οι δύο φίλοι" (1883)- "Έρωτας και γυμναστική" (1892)- "Κοινωνικό ζήτημα" (1894)- "Οι τρεις πρωτεύουσες: Τορίνο-Φλωρεντία-Ρώμη" (1898)- "Ο πειρασμός του ποδηλάτου" (1906)- "Εγκεφαλικός κινηματογράφος" (1907)- "Εταιρεία" (1907)- "Αναμνήσεις από ένα ταξίδι στοSicily" (1908)- "New Literary and Artistic Portraits" (1908).