بیوگرافی • آخرین شاعر مانزونیایی

ادموندو دی آمیسیس در 21 اکتبر 1846 در اونگلیا (امپریا)، شهر یکی دیگر از وطن پرستان و روشنگران مهم دیگر، جیووان پیترو ویسو به دنیا آمد. 1779 - 1863).

او اولین تحصیلات خود را در پیمونت، ابتدا در کونئو و سپس در تورین به پایان رساند. او وارد آکادمی نظامی مودنا می شود و در سال 1865 ستوان دوم را ترک می کند. سال بعد در کوستوزا می جنگد. در حالی که به حرفه نظامی خود ادامه می دهد، سعی می کند به حرفه خود در نویسندگی بپردازد: در فلورانس روزنامه "L'Italia Militare" را هدایت می کند و در این بین "La vita militare" (1868) را منتشر می کند که موفقیت آن به او اجازه می دهد که آن را رها کند. همان - که علاوه بر این، او دوست دارد - خود را منحصراً وقف اشتیاق نوشتن کند.

در سال 1870 در نقش خبرنگار "لا نازیونه" در اکسپدیشن رم شرکت کرد که از پورتا پیا وارد شد. او اکنون فارغ از تعهدات نظامی، مجموعه ای از سفرها را - همچنین از طرف "لا نازیونه" - آغاز می کند که با انتشار گزارش های پر جنب و جوش شاهد آن است.

«اسپانیا» در سال 1873 اینگونه متولد شد. «هلند» و «خاطرات لندن»، در 1874; "مراکش"، در 1876; قسطنطنیه، در 1878; «در دروازه‌های ایتالیا»، در سال 1884، تقدیم به شهر پینرولو و اطراف آن، تا سفر او به آمریکا که دفتر خاطراتش با عنوان «در اقیانوس» به مهاجران ایتالیایی اختصاص دارد.

فصل بسته شددوره گرد، ادموندو د آمیسیس به ایتالیا بازگشت و شروع به وقف خود به ادبیات آموزشی کرد که او را و همچنین نویسنده ای با استعداد، معلمی نیز کرد: دقیقاً در این زمینه است که او شاهکار خود را خواهد ساخت. در سال 1886، "قلب" که با وجود طرد کاتولیک ها به دلیل نبود محتوای مذهبی، موفقیت شگفت انگیزی دارد و به بسیاری از زبان ها ترجمه شده است.

Edmondo De Amicis

او هنوز در میان دیگران، "رمان یک استاد" را در سال 1890 منتشر می کند. "بین مدرسه و خانه" در 1892; "معلم کوچک کارگران"، در 1895; "کالسکه همه"، در 1899; "در پادشاهی ماترهورن"، در 1904; "L'idioma gentile" در سال 1905. او با کلاهک های مختلف الهام گرفته از سوسیالیست ها همکاری می کند.

آخرین دهه زندگی او با مرگ مادرش، شکست ازدواجش با ترزا بواسی و خودکشی پسرش فوریو مشخص شد که دقیقاً به شرایط غیرقابل زندگی ایجاد شده در خانواده توسط خشمگینان مربوط می شود. و دعوای مداوم والدین

ادموندو دی آمیسیس در 11 مارس 1908 در بوردیگهرا (امپریا) در سن 62 سالگی درگذشت.

دی آمیسیس در آثار آموزشی خود تمام سختگیری اخلاقی را که از تحصیلات نظامی او ناشی می شود و همچنین از یک میهن پرست و روشنگر پرشور ناشی می شود، القا می کند، اما نویسنده ای است که به شدت با زمان خود مرتبط است: کتاب "قلب" که نشان دهنده یک نقطه مرجع اساسی استآموزش در آغاز دهه 1900، متعاقباً مورد انتقاد قرار گرفت و دقیقاً به دلیل تغییرات زمانه که آن را منسوخ کرد، مورد انتقاد قرار گرفت. و این نیز به ضرر ژرفای ادبی اوست که در عوض سزاوار آن است که تا کنون همراه با کل کار دی آمیسیس، گرد و غبار را پاک کرده و دوباره ارزیابی کنیم.

او با "L'idioma gentile" خود را به عنوان آخرین حامی تزهای الساندرو مانزونی معرفی می کند که امیدوار به زبان ایتالیایی مدرن و موثر پاک شده از کلاسیک ها و بلاغت بود.

سایر آثار ادموندو دی آمیسیس: "طرحهای زندگی نظامی" (1868); "نوول" (1872)؛ "خاطرات 1870-71" (1872)؛ خاطرات پاریس (1879)؛ "دو دوست" (1883)؛ "عشق و ژیمناستیک" (1892)؛ "مسئله اجتماعی" (1894)؛ "سه پایتخت: تورین-فلورانس-رم" (1898)؛ "وسوسه دوچرخه" (1906)؛ "فیلمبرداری مغز" (1907); "شرکت" (1907)؛ "خاطرات سفر به سیسیل" (1908)؛ «پرتره های ادبی و هنری جدید» (1908).