بیوگرافی

• علاقه به رقص
• واسلاو نیژینسکی رقصنده
• کارها و رسوایی ها
• سالهای جنگ
• چند سال گذشته

واسلاو نیژینسکی یک رقصنده بزرگ بود که به خاطر اجراهای خارق العاده اش در تاریخ ثبت شد.

او در 12 مارس 1889 در کیف (اوکراین) به عنوان دومین پسر زوج باله توماس نیجینسکی و الئونورا بردا متولد شد.

واسلاو نیژینسکی

اشتیاق به رقص

کودکی او فقیرانه و با سختی همراه بود. با این حال، به دنبال تمایلات و آرزوهای خود، او به زودی در مدرسه باله امپراتوری در سن پترزبورگ پذیرفته شد.

طبیعت آتشین و رویایی، به محض اینکه توانست و مهمتر از همه، به محض اینکه شرایط اقتصادی به او اجازه داد، به تئاتر رفت تا از دید بزرگترین رقصندگان زمان لذت ببرد.

اما واسلاو شدیداً می خواهد یک قهرمان داستان باشد: تماشای منفعلانه اجراها برای او کافی نیست. اولین تجربه کوچکی که بعداً به یکی از بزرگترین طراحان رقص تمام دوران (و نه تنها روس ها) تبدیل شد، مایکل فوکین (میشل فوکین) به او ارائه شد. او در نمایش مدرسه باله "Acis and Galatea" حضور داشت.

بعد از اولین تجربه و تجربه هیجان‌انگیز، مدت کوتاهی پس از دریافت اولین صحنه نمایش خود در تئاتر ماریینسکی در سن پترزبورگ.

در عین حال، همکاری واسلاو نیژینسکی با فوکین به طور فزاینده‌ای شدید است، به طوری که در تخیل و گفتگوهای عمومی نام آنها اغلب مرتبط به نظر می‌رسد.

واسلاو نیژینسکی رقصنده

در سال 1907 امتحان سختی را پشت سر گذاشت و در باله امپراتوری پذیرفته شد. به محض ورود، نقش بردگان آرمیدا را در لنگر "Armida Papillon" فوکین بسازید. نقش مهم دیگری که با دوست و همکار جدایی ناپذیر شکل گرفته است، نقش برده محبوب کلئوپاترا در "شب های مصر" است.

این سالها بسیار مهم هستند زیرا علاوه بر موفقیت و تاییدهای شخصی، او این فرصت را دارد که با "هیولای مقدس" رقص آینده دیگری آشنا شود، یعنی Sergei Diaghilev که به او ما مدیون تولیدات معروف " Ballets Russes " هستیم (همانهایی که شاهکارهای عظیم استراوینسکی را نامگذاری کردند، که در میان آنها "جشنواره بهار" انقلابی برجسته است. ")؛ ناگفته نماند سفارش های بی شماری که دیاگیلف از آهنگسازانی مانند راول و دبوسی ، نام های عظیمی در تاریخ موسیقی کلاسیک، حمایت می کرد.

در سال 1909 واسلاو نیژینسکی در ارکستری از موسیقی شوپن (همانطور که زمانی مد بود)، "چوپینیانا"، همچنین توسط فوکین می رقصد. با گروه دیاگیلف به پاریس می رود و در باله «Le Papillon» می رقصدd'Armide" و "Le Festin e Cleopatre" (همه بازسازی ها).

در فصل 1909/10 او "Giselle" را در سن پترزبورگ با Anna Pavlova تمرین کرد.

یک سال بعد، در یک تور مشابه، هنوز در پایتخت پاریس، او در " Shéhérazade " (در نقش برده طلایی) و در "Les Orientales" و همچنین در "Giselle" رقصید. (با تامارا کارسوینا) همه محصولات حاصل خلاقیت تمام نشدنی فوکین معمولی است.

اما در سال 1911 در سن پترزبورگ، آلبرشت با لباسی به اصطلاح فرانسوی می رقصد که بسیار نامناسب تلقی می شود. نتیجه این است که نیجینسکی اخراج می شود .

همچنین ببینید: بیوگرافی فرانکو دی ماره: برنامه درسی، زندگی خصوصی و کنجکاوی ها

بد نیست: او برای سومین تور اروپایی باله روسیه با چهار باله جدید از فوکین می رود: "شبح رز" و " نارسیس» در مونت کارلو (در اینجا نقش قهرمان اپرایی به همین نام را بازی می کند)، «لو کارنوال» (هارلکین) و «پتروچکا» (در نقش اصلی) در پاریس؛ در پاییز این شرکت یک مهمان در لندن با نسخه ای در دو پرده از "دریاچه قو" (جایی که او نقش شاهزاده زیگفرید را بازی می کند).

آثار و رسوایی ها

پس از تورهای طولانی و طاقت فرسا در سراسر جهان، نیجینسکی تصمیم می گیرد خود را وقف کارهای خلاقانه نیز کند.

سپس اولین باله او "L'après-midi d'un faune" (بعدازظهر یک جانور) در اینجا متولد شد که بر اساس قطعه ارکستری همنام اثر کلود دبوسی بود. به موازات آن و تا پایان آن سال استلندن، در چندین شهر آلمان و در بوداپست، جایی که او بر روی "Le Sacre du printemps" نوشته استراوینسکی کار می کند.

همچنین ببینید: بونو، بیوگرافی: تاریخ، زندگی و حرفه

در کنار "Sacre"، نیجینسکی باله دیگری به نام "Jeux" را دوباره توسط دبوسی طراحی می کند، که هر دو در پاریس با رسوایی بزرگ به نمایش درآمدند، بیش از همه به خاطر نوآوری های معرفی شده توسط موسیقی آهنگساز روسی، وحشی و بیش از حد وحشی قضاوت شد. به طور خلاصه، مردم ثابت می کنند که قادر به قدردانی از یکی از بزرگترین شاهکارهای موسیقی در تاریخ موسیقی نیستند.

بعد از هیاهو و هیاهوی رسانه ای که با اجرای "Sacre" به پا شد، او یک تور آمریکای جنوبی را آغاز می کند، این بار بدون دیاگیلف.

در حین عبور او با رقصنده مجارستانی نامزد می کند رومولا د پولسکی : در عرض چند ماه آنها در بوئنوس آیرس ازدواج می کنند.

سالهای جنگ

دیاگیلف در بازگشت به وطن خود، به دنبال یک سری سوء تفاهمات لاعلاج، نیژینسکی را اخراج می کند. دومی سپس در یک تئاتر لندن با شرکت خودش روی صحنه می رود اما این تجربه به یک شکست مالی ختم می شود.

در سال 1914، دختر آنها کیرا واسلاوونا نیژینسکی در وین (بالرین آینده) به دنیا آمد. در آغاز جنگ جهانی اول واسلاو به همراه خانواده اش در بوداپست بازداشت شد.

تجربه آسیب زا است اما برای خم کردن خلق و خوی پرشور هنری کافی نیست، در اینمنحصراً با اصیل ترین دودمان هنرمندان روسی مرتبط است.

واسلاو نیژینسکی با یک شرکت جدید سروکار دارد با ترکیب ریچارد اشتراوس "Till Eulenspiegels lustige Streiche" (شوخی‌های تا Eulenspiegels)، یک شاهکار مطلق توسط یک بسیار نوازنده بزرگ؛ این گواه سطح فکری و ذوقی است که این سه رقص خارق‌العاده در مجموع ایجاد کرده است. در سال 1916، نیجینسکی ها به وین و بعداً به ایالات متحده رفتند. در همین حال، شکاف با دیاگیلف تا حدی بازسازی شده است: واسلاو سپس برای رقصیدن با Ballets Russes بازگشت. در پاییز، تور دیگری از شرکت آغاز می شود که در آن، در میان چیزهای دیگر، اولین نمایش "Till Eulenspiegel" به سختی به دست آمده است.

اما متأسفانه، گسست جدید با دیاگیلف وجود دارد: نیجینسکی ها، در جستجوی صلح و آرامش، به سوییس عقب نشینی می کنند.

چند سال گذشته

در اینجا رفتار رقصنده شروع به تغییر قابل توجهی می کند.

علت به زودی توضیح داده می شود: در حین اجرا در هتلی در سنت موریتز (آخرین بازی او)، در زوریخ به اختلالات اسکیزوفرنی تشخیص داده شد.

واسلاو نیژینسکی در 8 آوریل 1950 در بیمارستانی در لندن درگذشت.

درباره او چارلی چاپلین گفت (درباره اولین باری که او را در حال رقص دید):

در لحظه ای که او ظاهر شد، ایستادمهیجان زده من نابغه های کمی روی زمین دیده ام، اما نیجینسکی یکی از آنها بود. این هیپنوتیزم، الهی بود، غم و اندوهش فضایی از دنیاهای دیگر را القا می کرد. هر حرکتی شعر بود، هر جهشی پروازی به وحشی ترین تخیل. جهان عرفانی که او آفرید، تراژدی نامرئی که در سایه زیبایی شبانی لانه کرده بود در حالی که از راز آن عبور می کرد، الوهیت غم پرشور: او توانست همه این چیزها را با چند حرکت به سادگی و بدون ظاهر بیان کند. تلاش.