Βιογραφία

• Πάθος για το χορό
• Χορευτής Vaslav Nijinsky
• Τα έργα και τα σκάνδαλα
• Τα χρόνια του πολέμου
• Τα τελευταία χρόνια

Vaslav Nijinsky ήταν μια μεγάλη χορευτής ο οποίος έμεινε στην ιστορία για τις εξαιρετικές του επιδόσεις.

Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1889 στο Κίεβο της Ουκρανίας, δεύτερος γιος του ζεύγους μπαλέτου Thomas Nijinsky και Eleonora Bereda.

Vaslav Nijinsky

Πάθος για το χορό

Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχά και σημαδεύτηκαν από κακουχίες. Ωστόσο, σύντομα, ακολουθώντας τις κλίσεις και τις φιλοδοξίες του, έγινε δεκτός στο αυτοκρατορική σχολή χορού της Αγίας Πετρούπολης.

Δείτε επίσης: Francesca Parisella, βιογραφία, καριέρα και ενδιαφέροντα γεγονότα Σχετικά με την Francesca Parisella

Φλογερός και ονειροπόλος χαρακτήρας, μόλις μπορούσε, και κυρίως μόλις του το επέτρεπαν οι οικονομικές συνθήκες, πήγαινε στο θέατρο για να απολαύσει την παρακολούθηση των μεγαλύτερων χορευτών της εποχής.

Αλλά ο Βάσλαβ θέλει απεγνωσμένα να γίνει πρωταγωνιστής: δεν του αρκεί να παρακολουθεί παθητικά τις παραστάσεις. Μια πρώτη, μικρή εμπειρία του προσφέρεται από αυτό που αργότερα θα γίνει ένα από τα μεγαλύτερα χορογράφοι όλων των εποχών (και όχι μόνο των Ρώσων), Mikhail Fokin (Michel Fokine), ο οποίος του κράτησε έναν ρόλο στη σχολική παράσταση του μπαλέτου "Άκης και Γαλάτεια".

Δείτε επίσης: Βιογραφία του Cino Tortorella

Μετά από αυτή την πρώτη και συναρπαστική εμπειρία, δεν άργησε να έρθει για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου Mariinski στην Αγία Πετρούπολη.

Η συνεργασία του Vaslav Nijinsky με τον Fokin, εν τω μεταξύ, γινόταν όλο και πιο έντονη, σε τέτοιο βαθμό που στη φαντασία του κοινού και στις συζητήσεις τα ονόματά τους συχνά εμφανίζονται συνδεδεμένα.

Χορευτής Vaslav Nijinsky

Το 1907 πέρασε τις δύσκολες εξετάσεις και έγινε δεκτός στο Αυτοκρατορικό Μπαλέτο- μόλις μπήκε, δημιούργησε ξανά το ρόλο του σκλάβου της Αρμίδας στο έργο του Φωκίν "Armida Papillon". Ένας άλλος σημαντικός ρόλος που διαμόρφωσε μαζί με τον αχώριστο φίλο και συνάδελφό του είναι αυτός του αγαπημένου σκλάβου του Κλεοπάτρα στις Αιγυπτιακές Νύχτες.

Αυτά ήταν πολύ σημαντικά χρόνια, γιατί, εκτός από την επιτυχία και την προσωπική επιβεβαίωση, γνώρισε ένα άλλο μελλοντικό "ιερό τέρας" του χορού, που Σεργκέι Ντιαγκίλεφ στον οποίο οφείλουμε τις παραγωγές του περίφημου " Ρωσικά μπαλέτα "(οι ίδιοι, για να είμαστε σαφείς, που βάφτισαν τα τεράστια αριστουργήματα του Στραβίνσκι συμπεριλαμβανομένης της επαναστατικής "Ιεροτελεστίας της Άνοιξης"- για να μην αναφερθούμε στις αμέτρητες παραγγελίες που ο Ντιαγκίλεφ υποστήριξε για συνθέτες όπως ο Ravel e Debussy τεράστια ονόματα στην ιστορία της κλασικής μουσικής.

Το 1909, ο Vaslav Nijinsky χόρεψε σε μια ορχηστρική επεξεργασία της μουσικής του Chopin (όπως ήταν κάποτε η μόδα), το "Chopiniana", επίσης του Fokine- πήγε στο Παρίσι με τον θίασο που συγκρότησε ο Diaghilev, όπου χόρεψε στα μπαλέτα "Le Papillon d'Armide" και "Le Festin and Cleopatre" (όλα επανεκτελέσεις).

Τη σεζόν 1909/10 έκανε πρόβες για τη "Ζιζέλ" στην Αγία Πετρούπολη με τους Άννα Πάβλοβα .

Ένα χρόνο αργότερα, σε μια παρόμοια περιοδεία, πάλι στην πρωτεύουσα του Παρισιού, χόρεψε στο " Shéhérazade " (παίζοντας τον χρυσό σκλάβο) και στο "Les Orientales", καθώς και στη "Ζιζέλ" (με την Tamara Karswina). Όλα προϊόντα της ανεξάντλητης εφευρετικότητας του συνηθισμένου Fokine.

Το 1911, ωστόσο, ο Albrecht χόρεψε στην Αγία Πετρούπολη με το λεγόμενο γαλλικό κοστούμι, το οποίο θεωρήθηκε πολύ ανάρμοστο. Η συνέπεια ήταν ότι ο Nijinsky απορρίπτεται .

Καμία ζημιά: το ρωσικό μπαλέτο ξεκινά μια τρίτη ευρωπαϊκή περιοδεία με τέσσερα νέα μπαλέτα του Φωκίν: "Le spectre de la rose" και "Narcisse" στο Μόντε Κάρλο (εδώ υποδύεται τον ρόλο του ήρωα της ομώνυμης όπερας), "Le Carneval" (Αρλεκίνος) και "Petrouchka" (στον ομώνυμο ρόλο) στο Παρίσι- το φθινόπωρο, ο θίασος βρίσκεται στο Λονδίνο με μια δίπρακτη έκδοση της "Λίμνης των Κύκνων" (όπου υποδύεται τονΠρίγκιπας Ζίγκφριντ).

Τα έργα και τα σκάνδαλα

Μετά από μεγάλες και εξαντλητικές περιοδείες σε όλο τον κόσμο, ο Nijinsky αποφάσισε επίσης να αφιερωθεί στη δημιουργική εργασία.

Έτσι γεννήθηκε το πρώτο του μπαλέτο "L'après-midi d'un faune" (Το απόγευμα ενός φαύνου), βασισμένο στο ομώνυμο ορχηστρικό κομμάτι του Claude Debussy Παράλληλα, και μέχρι το τέλος του ίδιου έτους, βρισκόταν στο Λονδίνο, σε διάφορες γερμανικές πόλεις και στη Βουδαπέστη, όπου εργάστηκε πάνω στο έργο του Στραβίνσκι "Le Sacre du printemps".

Παράλληλα με το "Sacre", ο Νιζίνσκι χορογράφησε ένα άλλο μπαλέτο, το "Jeux", πάλι του Ντεμπισί, και τα δύο παρουσιάστηκαν στο Παρίσι με το μεγάλο σκάνδαλο ειδικά για τις καινοτομίες που εισήγαγε η μουσική του Ρώσου συνθέτη, κρίθηκε βάρβαρη και υπερβολικά wild Εν ολίγοις, το κοινό αποδεικνύεται ανίκανο να εκτιμήσει ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά αριστουργήματα στην ιστορία της μουσικής.

Μετά τη μεγάλη αναστάτωση και τον θόρυβο που προκάλεσε η παράσταση του "Sacre", ξεκίνησε μια περιοδεία στη Νότια Αμερική, αυτή τη φορά χωρίς τον Ντιαγκίλεφ.

Κατά τη διάρκεια της διέλευσης αρραβωνιάζεται την Ουγγαρέζα χορεύτρια Romola de Pulszky Μέσα σε λίγους μήνες παντρεύτηκαν στο Μπουένος Άιρες.

Τα χρόνια του πολέμου

Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, μετά από μια σειρά αγεφύρωτων παρεξηγήσεων, ο Ντιαγκίλεφ απέλυσε τον Νιζίνσκι. Ο τελευταίος ανέβηκε στη συνέχεια στη σκηνή ενός θεάτρου του Λονδίνου με τον δικό του θίασο, αλλά η εμπειρία κατέληξε σε οικονομικό φιάσκο.

Το 1914 γεννήθηκε στη Βιέννη η κόρη του Kyra Vaslavovna Nijinsky (μελλοντική μπαλαρίνα). Στο το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου Ο Vaslav εγκλωβίζεται με την οικογένειά του στη Βουδαπέστη.

Η εμπειρία είναι τραυματική, αλλά όχι αρκετή για να κάμψει το φλογερό καλλιτεχνικό του ταμπεραμέντο, το οποίο ενώνεται μοναδικά με την ευγενέστερη γενιά των Ρώσων καλλιτεχνών.

Ο Vaslav Nijinsky συνεργάζεται με έναν νέο θίασο για τη σύνθεση του Ρίχαρντ Στράους "Till Eulenspiegels lustige Streiche" (Πλάκες του Till Eulenspiegels), περισσότερα αριστούργημα απόλυτο ενός μεγάλου μουσικού- αυτό μαρτυρά το πνευματικό επίπεδο και το γούστο που είχε αναπτύξει αυτό το εξαιρετικό χορευτικό τρίο, στο σύνολό του.

Το 1916, οι Νιζίνσκι πήγαν στη Βιέννη και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες- η ρήξη με τον Ντιαγκίλεφ είχε εν τω μεταξύ εν μέρει επουλωθεί: ο Βάσλαβ επέστρεψε για να χορέψει με το Μπαλέτα Russes Το φθινόπωρο, ο θίασος ξεκινά μια άλλη περιοδεία όπου, μεταξύ άλλων, θα γίνει η πρεμιέρα του πολυαγαπημένου "Till Eulenspiegel".

Δυστυχώς, όμως, ένα νέο διάλειμμα με τον Diaghilev: οι Nijinskys, σε αναζήτηση γαλήνης και ηρεμίας, αποσύρονται στην Ελβετία.

Τα τελευταία χρόνια

Εδώ η συμπεριφορά του χορευτή αρχίζει να αλλάζει αισθητά.

Η αιτία εξηγείται σύντομα: κατά τη διάρκεια μιας παράστασης σε ένα ξενοδοχείο στο Σεν Μόριτζ (η τελευταία του), διαγιγνώσκεται στη Ζυρίχη σχιζοφρενικές διαταραχές .

Ο Vaslav Nijinsky πέθανε στις 8 Απριλίου 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου.

Σχετικά με αυτόν Τσάρλι Τσάπλιν είπε (για την πρώτη φορά που τον είδε να χορεύει):

Από τη στιγμή που εμφανίστηκε, ηλεκτρίστηκα. Έχω δει λίγες ιδιοφυΐες στη γη, αλλά ο Νιζίνσκι ήταν ένας από αυτούς. Ήταν υπνωτιστικός, θεϊκός, η θλίψη του πρότεινε ατμόσφαιρες άλλων κόσμων- κάθε κίνηση ήταν ποίηση, κάθε άλμα μια πτήση στην πιο άγρια φαντασία [...] Ο μυστικιστικός κόσμος που δημιούργησε, η αόρατη τραγωδία που καραδοκούσε στις σκιές της ποιμενικής ομορφιάς καθώς κινούντανμέσα από το μυστήριό του, μια θεότητα παθιασμένης θλίψης: ήταν σε θέση να εκφράσει όλα αυτά τα πράγματα με λίγες χειρονομίες εξαιρετικής απλότητας και χωρίς εμφανή προσπάθεια.