Βιογραφία - Η λύτρωση του Don Masino

Ο Tommaso Buscetta γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1928 στο Αγριτζέντο, σε μια εργατική γειτονιά, σε μια ταπεινή τοπική οικογένεια. Η μητέρα του είναι μια απλή νοικοκυρά, ενώ ο πατέρας του είναι υαλοποιός.

Έξυπνο αγόρι με γρήγορο πνεύμα, έδωσε το ρυθμό μιας πολυάσχολης ζωής παντρεύοντας πολύ νωρίς, μόλις στα δεκαέξι του χρόνια, αν και στη Σικελία εκείνη την εποχή οι γάμοι μεταξύ πολύ νέων ανθρώπων δεν ήταν τόσο ασυνήθιστοι.

Σε κάθε περίπτωση, ο γάμος αναθέτει στον Tommaso συγκεκριμένες ευθύνες, μία από τις οποίες είναι να εξασφαλίσει ψωμί για τη νεαρή νύφη του. Να θυμάστε ότι στη βαθιά ριζωμένη Σικελία της δεκαετίας του 1930, ήταν αδιανόητο για μια γυναίκα να κάνει οποιαδήποτε εργασία.....

Ο Μπουσκέτα, λοιπόν, αναλαμβάνει δραστηριότητες στη μαύρη αγορά για να βγάλει τα προς το ζην- συγκεκριμένα, πουλάει κρυφά δελτία αλεύρου: είναι 1944, ο πόλεμος ρημάζει τους πολίτες και καταστρέφει τις πόλεις, χωρίς να εξαιρείται το Παλέρμο, που ασφυκτιά κάτω από ένα σωρό μπάζα, αυτά του βομβαρδισμού της προηγούμενης χρονιάς.

Παρά την προφανώς δυσάρεστη αυτή κατάσταση, τον επόμενο χρόνο οι Buscettas γέννησαν ένα κορίτσι, τη Felicia, και δύο χρόνια αργότερα ήρθε και ο Benedetto. Με τα δύο παιδιά, οι οικονομικές ανάγκες αυξήθηκαν επίσης. Στο Παλέρμο, όμως, δεν υπήρχαν κανονικές θέσεις εργασίας- το φάντασμα της μόνης δυνατής, αν και οδυνηρής, λύσης ήρθε στο προσκήνιο: η μετανάστευση. Η οποία, ως συνήθως, όπως και στην περίπτωση των Buscettas, δεν ήταν δυνατή.Γνωρίζοντας ότι υπήρχε μια καλή ευκαιρία για τους Ιταλούς να εγκατασταθούν στην Αργεντινή, ο don Masino επιβιβάστηκε στη Νάπολη και στη συνέχεια προσγειώθηκε στο Μπουένος Άιρες, όπου επινόησε μια πρωτότυπη δουλειά στα χνάρια του αρχαίου επαγγέλματος του πατέρα του: άνοιξε ένα υαλουργείο στην πρωτεύουσα της Νότιας Αμερικής. Η επιχείρηση δεν ήταν βέβαια επιτυχημένη. Απογοητευμένος, επέστρεψε στην Αργεντινή το 1957 και την ίδια χρονιά ξεκίνησε μια νέα δουλειά.στο "δικό του" Παλέρμο, αποφασισμένος να δοκιμάσει ξανά τον δρόμο προς τον πλούτο και την επιτυχία με... άλλα μέσα.

Πράγματι, το Παλέρμο εκείνη την εποχή άλλαζε όχι λίγο, επωφελούμενο επίσης, έστω και με περιορισμένο τρόπο, από την οικονομική άνθηση που γνώριζε η Ιταλία, χάρη στις προσπάθειες εκατομμυρίων έξυπνων και ικανών εργατών. Ένας πυρετός αναγέννησης φαίνεται να έχει κυριεύσει υγιώς τη σικελική πόλη: παντού χτίζονται νέα έργα, παλιά κτίρια κατεδαφίζονται για να γίνουννέες αναδύονται και παντού υπάρχει μεγάλη επιθυμία για λύτρωση, ανασυγκρότηση και ευημερία.

Δυστυχώς, η Μαφία είχε ήδη απλώσει τα μακριά πλοκάμια της στις περισσότερες από τις δραστηριότητες που στήνονταν εκείνη την εποχή, ειδικά στα πολυάριθμα κτίρια από οπλισμένο σκυρόδεμα, το νέο υλικό για τη μαζική και λαϊκή δόμηση, που ξεπηδούσαν σαν μανιτάρια εδώ και εκεί. Ο Don Masino είδε εύκολο χρήμα σε αυτή την αγορά και ενεπλάκη στις δραστηριότητες που ήλεγχε ο La Barbera, το αφεντικό του κεντρικού Παλέρμο. Αρχικά ο DonΟ Masino τοποθετήθηκε στο "τμήμα καπνού", υπεύθυνος για το λαθρεμπόριο και τα συναφή, αλλά αργότερα θα έφτανε σε πιο σημαντικές θέσεις. Όσον αφορά την ιεραρχία, ο La Barbera ήλεγχε την πόλη, ενώ στην κορυφή του θόλου της μαφίας βρισκόταν ο Salvatore Greco, γνωστός ως Cicchiteddu, το αφεντικό των αφεντικών.

Το 1961 ξέσπασε ο πρώτος μαφιόζικος πόλεμος, όπου οι οικογένειες αναμείχθηκαν έντονα στο μοίρασμα της περιοχής του Παλέρμο. Η κατάσταση, εν μέσω διαφόρων θανάτων, έγινε επικίνδυνη ακόμη και για τον Don Masino, ο οποίος σοφά αποφάσισε να εξαφανιστεί για αρκετό καιρό. Η φυγή του Buscetta, άλλωστε, διήρκεσε για δέκα ολόκληρα χρόνια, δηλαδή από το 1962 έως τις 2 Νοεμβρίου 1972.Σε αυτή την επισφαλή και κολασμένη κατάσταση, η οικογενειακή ζωή έπρεπε επίσης να φέρει επανάσταση, καθώς άλλαξε δύο φορές σύζυγο και δημιούργησε άλλες δύο οικογένειες. Με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Βέρα Τζιρότι, μοιράστηκε μια άγρια και επικίνδυνη ζωή, πάντα στα όρια τηςΜαζί της διέφυγε στο Μεξικό στα τέλη του 1964 και στη συνέχεια κατέληξε στη Νέα Υόρκη, εισάγοντας τα πρωτότοκα παιδιά του με παράνομα μέσα.

Δύο χρόνια αργότερα, στο δημαρχείο της Νέας Υόρκης, με το όνομα Manuel Lopez Cadena την παντρεύτηκε πολιτικά. Το 1968, και πάλι σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τη δικαιοσύνη, φόρεσε τη νέα μορφή του Paulo Roberto Felici. Με αυτή τη νέα ταυτότητα, παντρεύτηκε τη Βραζιλιάνα Cristina de Almeida Guimares. Η διαφορά ηλικίας είναι αξιοσημείωτη. Ο Buscetta είναι ένας 40χρονος μαφιόζος, ενώ εκείνη είναι μόλις 21 ετών, αλλά ηΟι διαφορές δεν τρομάζουν τον Don Masino. Η φυγή, μέσα σε χίλιες δυσκολίες, συνεχίζεται.

Τελικά, στις 2 Νοεμβρίου 1972, η βραζιλιάνικη αστυνομία κατάφερε να περάσει χειροπέδες στις χειροπέδες του απροσπέλαστου μαφιόζου, κατηγορώντας τον για διεθνή διακίνηση ναρκωτικών. Η Βραζιλία δεν του άσκησε δίωξη, αλλά τον έστειλε στο Φιουμιτσίνο, όπου τον περίμεναν κι άλλες χειροπέδες. Τον Δεκέμβριο του 1972, του άνοιξε η πόρτα ενός κελιού στην τρίτη πτέρυγα των φυλακών Ουτσιαρντόνε. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τις 13Φεβρουάριος 1980, πρέπει να εκτίσει την ποινή του στη δίκη του Catanzaro, 14 έτη μειωμένα σε 5 κατόπιν έφεσης.

Στη φυλακή, ο Δον Μασίνο προσπαθεί να μην χάσει την εσωτερική του ηρεμία και τη φυσική του κατάσταση. Με λίγα λόγια, προσπαθεί να μην κατακλύζεται από τα γεγονότα. Το πρόγραμμα της ζωής του είναι υποδειγματικό: ξυπνάει πολύ νωρίς και αφιερώνει μια ώρα ή και περισσότερο στη σωματική άσκηση. Είναι γεγονός ότι, όσο ήταν στη φυλακή, η Μαφία τον βοήθησε να διατηρήσει μια ζωή κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή. Το πρωινό, το μεσημεριανό και το βραδινό παρέχονταν απευθείας από τοκουζίνες ενός από τα πιο γνωστά εστιατόρια του Παλέρμο...

Σε κάθε περίπτωση, τα χρόνια που περνάει ο Μπουσκέτα στο Ucciardone είναι κρίσιμα για τη μαφία. Δικαστές, ερευνητές, δημοσιογράφοι, αθώοι πολίτες σκοτώνονται. Σε προσωπικό επίπεδο, ωστόσο, παντρεύεται για δεύτερη φορά την Κριστίνα και αποκτά ημιελευθερία, δουλεύοντας ως υαλοποιός σε έναν τεχνίτη.

Η δολοφονία του Στέφανο Μποντάντε κατέστησε σαφές στον Μπουσκέτα πόσο επισφαλής ήταν πλέον η θέση του. Φοβήθηκε και κρύφτηκε. Ήταν 8 Ιουνίου 1980. Επέστρεψε στη Βραζιλία μέσω Παραγουάης, ελεύθερο λιμάνι για τυχοδιώκτες από όλο τον κόσμο. Τρία χρόνια αργότερα, το πρωί της 24ης Οκτωβρίου 1983, σαράντα άνδρες περικύκλωσαν το σπίτι του στο ΣανPaolo: οι χειροπέδες είναι ακόμα κλειστές. Οδηγείται στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, ο Don Masino προτείνει: "Είμαι πλούσιος, μπορώ να σας δώσω όσα χρήματα θέλετε, με τον όρο να με αφήσετε να φύγω".

Τον Ιούνιο του 1984, δύο δικαστές του Παλέρμο πήγαν να τον επισκεφθούν στη φυλακή του Σάο Πάολο. Ήταν ο ανακριτής Τζιοβάνι Φαλκόνε και ο αναπληρωτής εισαγγελέας Βιντσέντζο Τζεράτσι. Κατά τη διάρκεια της ιστορικής συνέντευξης, ο Μπουσκέτα δεν παραδέχτηκε τίποτα, αλλά, μόλις οι δικαστές έφευγαν, έδωσε ένα σήμα: "Ελπίζω να ξαναβρεθούμε σύντομα". Στις 3 Ιουλίου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίαςχορηγεί την έκδοσή του.

Στο δρόμο για την Ιταλία, ο Μπουσκέτα κατάπιε ενάμισι χιλιοστόγραμμα στρυχνίνης. Σώθηκε. Τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο, μετά ήταν επιτέλους έτοιμος για την πτήση προς τη Ρώμη. Όταν η Alitalia DC 10 προσγειώθηκε στον διάδρομο προσγείωσης στο Φιουμιτσίνο στις 15 Ιουλίου 1984, το αεροδρόμιο ήταν περικυκλωμένο από ειδικές διμοιρίες. Τρεις μέρες αργότερα, ο μαφιόζος Τομάζο Μπουσκέτα βρέθηκε μπροστά στον Φαλκόνε. Έγινε συνεννόηση με τον δικαστή.βαθιά, ένα αίσθημα εμπιστοσύνης που θα οδηγήσει σε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι υπήρχε αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ των δύο (σίγουρα από την πλευρά του Μπουσκέτα). Αυτή είναι η θεμελιώδης βάση για τις πρώτες αποκαλύψεις του Δον Μασίνο, οι οποίες σύντομα θα γίνουν σαν ποτάμι σε πλημμύρα. Είναι, στην πραγματικότητα, ο πρώτος "αποστάτης" στην ιστορία, ένας ρόλος που αναλαμβάνει με μεγάλο θάρρος και μια επιλογή πουθα το πληρώσει ακριβά (πρακτικά, με την πάροδο των ετών, η οικογένεια Μπουσκέτα εξοντώθηκε σε αντίποινα από τη Μαφία).

Σε έντονες συνεδρίες με τον Φαλκόνε ο Μπουσκέτα αποκάλυψε τα οργανογράμματα του αντίπαλου κόμματος, στη συνέχεια εκείνα των συμμάχων του. Παρέδωσε στους δικαστές τους φοροεισπράκτορες Νίνο και Ιγνάτσιο Σάλβο, στη συνέχεια τον Βίτο Τσιαντσιμίνο. Το 1992, όταν δολοφονήθηκε ο χριστιανοδημοκράτης ευρωβουλευτής Σάλβο Λίμα, είπε ότι "ήταν άνθρωπος της τιμής". Στη συνέχεια, οι δηλώσεις του στόχευαν όλο και ψηλότερα, μέχρι πουεπισημαίνουν τον Giulio Andreotti ως τη σημαντικότερη αναφορά, σε θεσμικό επίπεδο, της Cosa Nostra στην πολιτική.

Ο Μπουσκέτα ήταν για τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του ένας σχεδόν ελεύθερος Αμερικανός πολίτης. Εκδόθηκε στις ΗΠΑ μετά την κατάθεσή του

στην Ιταλία, έλαβε από την κυβέρνηση αυτή, σε αντάλλαγμα για τη συνεργασία του κατά της παρουσίας της Μαφίας στις ΗΠΑ, την ιθαγένεια, μια νέα μυστική ταυτότητα και προστασία για τον ίδιο και την οικογένειά του. Από το 1993, επωφελήθηκε από ένα "συμβόλαιο" με την ιταλική κυβέρνηση, χάρη σε ένα νόμο που ψηφίστηκε από μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ίδιο τον Τζούλιο Αντρεότι, βάσει του οποίου έλαβε επίσης μια σημαντικήπρόσοδο.

Στις 4 Απριλίου 2000, σε ηλικία 72 ετών και αγνώριστος πλέον λόγω των πολυάριθμων πλαστικών στο πρόσωπο στις οποίες είχε υποβληθεί για να γλιτώσει από τους δολοφόνους της μαφίας, ο Don Masino απεβίωσε στη Νέα Υόρκη από ανίατη ασθένεια.