Βιογραφία - Κοσμήματα της Νάπολης

Η Ιταλίδα ηθοποιός Τίνα Πίκα, με πραγματικό όνομα Κοντσέτα, γεννήθηκε στη Νάπολη κοντά στο Μπόργκο Σ. Αντόνιο Αμπάτε στις 31 Μαρτίου 1884. Η οικογένειά της αποτελείται αποκλειστικά από ηθοποιούς: η μητέρα της, Κλεμεντίνα Κοζολίνα, είναι ηθοποιός και ο πατέρας της, Τζουζέπε Πίκα, είναι ο διάσημος επικεφαλής κωμικός και εφευρέτης του χαρακτήρα Ανσέλμο Ταρτάλια. Οι γονείς έχουν έναν μικρό περιοδεύοντα θεατρικό θίασο που φέρνει παραστάσεις ακόμη καιΈτσι, η Τίνα, παιδί ακόμα, έπαιζε με τους γονείς της, συνήθως σε δακρύβρεχτους και θλιμμένους ρόλους όπως "La figlia di un condannato" , "La fanciulla di Pompei", "Le due orfanelle".

Ήδη από παιδί ξεχώριζε για τη σπηλαιώδη φωνή της και το αδύνατο σώμα της που την έκανε να μοιάζει με παιδί. Χάρη σε αυτή την ιδιαιτερότητα, ένα βράδυ που ο πατέρας της δεν ήταν καλά, έπαιξε η ίδια τον ρόλο του Anselmo Tartaglia και αργότερα μάλιστα υποδύθηκε τον Άμλετ σε μια ναπολιτάνικη επανερμηνεία του μεγάλου σαιξπηρικού δράματος. Η θεατρική της καριέρα ξεκίνησε, λοιπόν, όταν είχε έναμόλις επτά χρόνια.

Τη δεκαετία του 1920, ίδρυσε το δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε παραστάσεις όπως "Il ponte dei sospiri" και "Il fornaretto di Venezia". Το 1937, συμμετείχε στο κινηματογραφικό ντεμπούτο του Τοτό με την ταινία "Fermo con le mani". Η μαχητικότητα και η επιμονή της την οδήγησαν να διευθύνει η ίδια ένα θέατρο, το Teatro Italia, αρχικά μαζί με τον Agostino Salvietti και στη συνέχεια μόνη της. Την ίδια εποχήΗ Tina Pica γράφει θεατρικά έργα που στη συνέχεια ανεβάζει και μεταφράζει έργα άλλων, όπως το "San Giovanni decollato" του Nino Martoglio, στη ναπολιτάνικη διάλεκτο.

Το σημείο καμπής στην καριέρα της ήρθε μετά τη γνωριμία της με τον Eduardo De Filippo, με τον οποίο θα είχε πάντα μια συγκρουσιακή σχέση, η οποία θα τους έβλεπε να συνεργάζονται και στη συνέχεια να χωρίζουν. Φαίνεται ότι ο ρόλος της Concetta στο Natale in Casa Cupiello δημιουργήθηκε από τον Eduardo έχοντας εκείνη κατά νου. Και ήταν με αυτόν τον ρόλο που ξεκίνησε η καλλιτεχνική συνεργασία μεταξύ των δύο, η οποία την είδε να παίρνει μέρος στο"Napoli milionaria", "Filumena Marturano" και "Questi fantasmi".

Μετά από αυτή την τελευταία δουλειά, η Τίνα Πίκα αποστασιοποιήθηκε από τον Εντουάρντο μέχρι το 1954 και στη συνέχεια συνεργάστηκε ξανά μαζί του για το ανέβασμα των έργων "Palommella zompa" και "Miseria e Nobilità". Το 1955, ωστόσο, επήλθε η οριστική ρήξη μεταξύ των δύο καλλιτεχνών: η Τίνα έλαβε στην πραγματικότητα άδεια από τον Εντουάρντο Ντε Φιλίππο για να εργαστεί στην ταινία "Pane, Amore e Fantasia" (1953, του Λουίτζι Κομεντσίνι), η οποία θα την έκανε ναστο ευρύ κοινό στο ρόλο της οικονόμου Caramella. Ωστόσο, τα γυρίσματα της ταινίας διαρκούν περισσότερο από το αναμενόμενο και κατά την επιστροφή της ο Eduardo την υποδέχεται μάλλον ψυχρά. Η Tina αποφασίζει τότε να τον εγκαταλείψει και να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην κινηματογραφική της καριέρα.

Εκτός από την υποκριτική, το μοναδικό της πάθος είναι ο τζόγος: φαίνεται να παίζει πόκερ, λόττο, χαρτιά και ρουλέτα. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της ακρόασης που παραχώρησε ο Πάπας στον Eduardo De Filippo, μετά τη μεγάλη επιτυχία του "Filumena Marturano", ψιθυρίζει στο αυτί του μεγάλου ηθοποιού ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να ζητήσει τρία νικητήρια νούμερα. Από την πλευρά της Tina, ωστόσο, δεν πρόκειται καθόλου για ασέβεια,Πράγματι, η ηθοποιός είναι τόσο θρησκευόμενη που ο Eduardo της επιτρέπει να μεταφέρει τον τρόπο που προσεύχεται στη σκηνή. Στη "Napoli Milionaria", μάλιστα, απαγγέλλει τις προσευχές σε ναπολιτάνικα λατινικά, όπως ακριβώς κάνει στην καθημερινή της ζωή.

Εν τω μεταξύ στον κινηματογράφο η επιτυχία του χαρακτήρα της Καραμέλλας συνεχίστηκε και η Τίνα πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Βιτόριο Ντε Σίκα στις ταινίες "Ψωμί, αγάπη και ζήλια" (1954), για την οποία κέρδισε το Nastro d'Argento ως καλύτερη β' γυναικείου ρόλου και "Ψωμί, αγάπη και..." (1955). Ο Βιτόριο Ντε Σίκα τη σκηνοθέτησε αργότερα στο ρόλο της γλυκιάς γιαγιάς στο "Χθες, σήμερα, αύριο" (1963) και στο "L'oro di Napoli" (1954).

Είχε επίσης μερικές ταινίες που γυρίστηκαν σύμφωνα με τους χαρακτήρες της Caramella και της γιαγιάς Sabella, μεταξύ των οποίων: "Η θεία από την Αμερική φτάνει", "La sceriffa", "La Pica sul pacifico" και "Mia nonna poliziotto". Εκτός από τον De Sica, συνεργάστηκε με τους Fernandel, Renato Rascel, Dino Risi, και κυρίως με τον Totò στις ταινίες "Totò e Carolina" (1953, σκηνοθεσία Mario Monicelli) και "Destinazione Piovarolo".(1955, σκηνοθεσία Domenico Paolella).

Η ιδιωτική ζωή της Τίνας Πίκα θλίβεται από δύο τρομερά πένθη: ο πρώτος της σύζυγος, Λουίτζι, πεθαίνει μετά από μόλις έξι μήνες γάμου, όπως και η μικρή τους κόρη. Μετά από πολλά χρόνια, η Τίνα βρίσκει συναισθηματική γαλήνη δίπλα στον Βιντσέντζο Σκαράνο, αξιωματικό της δημόσιας ασφάλειας. Οι δυο τους θα παραμείνουν μαζί για σαράντα περίπου χρόνια, ενωμένοι και από το κοινό τους πάθος για το θέατρο. Θα γράψουν μαζίακόμη και δύο θεατρικά έργα: "L'onorevole Pipì" και "Giacomino e la suocera".

Η Tina Pica πέθανε στη Νάπολη στις 15 Αυγούστου 1968, σε ηλικία 84 ετών.