Βιογραφία - Πλανήτες σαν μήλα

Ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς και μαθηματικούς όλων των εποχών, ο Ισαάκ Νεύτων απέδειξε τη σύνθετη φύση του λευκού φωτός, κωδικοποίησε τους νόμους της δυναμικής, ανακάλυψε το νόμο της παγκόσμιας βαρύτητας, έθεσε τα θεμέλια της ουράνιας μηχανικής και δημιούργησε το διαφορικό και ολοκληρωτικό λογισμό. Γεννήθηκε ορφανός από πατέρα στις 4 Ιανουαρίου 1643 (αλλά κάποιοι λένε 25 Δεκεμβρίου 1642) στο Woolsthorpe, στοLincolnshire, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον εφημέριο μιας ενορίας, αφήνοντας τον γιο στη φροντίδα της γιαγιάς του.

Είναι μόλις παιδί όταν η χώρα του γίνεται θέατρο μιας εμφυλιοπολεμικής μάχης, στην οποία η θρησκευτική διαφωνία και η πολιτική εξέγερση διχάζουν τον αγγλικό πληθυσμό.

Μετά από μια στοιχειώδη εκπαίδευση στο τοπικό σχολείο, στάλθηκε σε ηλικία δώδεκα ετών στο King's School στο Γκράνθαμ, όπου βρήκε στέγη στο σπίτι ενός φαρμακοποιού ονόματι Κλαρκ. Και χάρη στη θετή κόρη του Κλαρκ, ο μελλοντικός βιογράφος του Νεύτωνα, Γουίλιαμ Στούκλεϊ, μπόρεσε πολλά χρόνια αργότερα να ανασυνθέσει ορισμένα χαρακτηριστικά του νεαρού Ισαάκ, όπως το ενδιαφέρον του για τοτη χημεία του πατέρα της, τις κούρσες του πίσω από τα ποντίκια στον ανεμόμυλο, τα παιχνίδια με το "κινούμενο φανάρι", το ηλιακό ρολόι και τις μηχανικές εφευρέσεις που κατασκεύαζε ο Ισαάκ για να διασκεδάζει την όμορφη φίλη του. Αν και η θετή κόρη του Κλαρκ παντρεύτηκε αργότερα κάποιον άλλο (ενώ εκείνος παρέμεινε ανύπαντρος εφ' όρου ζωής), εντούτοις ήταν ένα από τα άτομα για τα οποία ο Ισαάκ θα νιώθει πάντα ένα είδος ρομαντικούεπισύναψη.

Κατά τη γέννησή του, ο Νεύτωνας ήταν ο νόμιμος κληρονόμος μιας μέτριας κληρονομιάς που σχετιζόταν με το αγρόκτημα που θα άρχιζε να διαχειρίζεται μόλις ενηλικιωθεί. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής του περιόδου στο King's School, κατέστη σαφές ότι η γεωργία και η κτηνοτροφία δεν ήταν πραγματικά το επάγγελμά του. Έτσι, το 1661, σε ηλικία 19 ετών, μπήκε στο Trinity College του Cambridge.

Αφού παίρνει το πτυχίο του το 1665, προφανώς χωρίς ιδιαίτερη διάκριση, ο Νεύτωνας μένει ξανά στο Κέιμπριτζ για να κάνει το μεταπτυχιακό του, αλλά μια επιδημία αναγκάζει το πανεπιστήμιο να κλείσει. Στη συνέχεια επιστρέφει στο Γούλστορπ για 18 μήνες (1666-1667), κατά τη διάρκεια των οποίων όχι μόνο πραγματοποιεί θεμελιώδη πειράματα και θέτει τις θεωρητικές βάσεις για όλες τις επόμενες εργασίες πάνω στοβαρύτητας και της οπτικής, αλλά ανέπτυξε επίσης το δικό του σύστημα υπολογισμού.

Η ιστορία ότι η ιδέα της παγκόσμιας βαρύτητας του προτάθηκε από την πτώση ενός μήλου φαίνεται να είναι αυθεντική. Ο Stukeley, για παράδειγμα, αναφέρει ότι την άκουσε από τον ίδιο τον Νεύτωνα.

Επιστρέφοντας στο Κέιμπριτζ το 1667, ο Νεύτωνας ολοκλήρωσε γρήγορα τη διατριβή του και συνέχισε εντατικά την επεξεργασία της εργασίας που είχε αρχίσει στο Woolsthorpe. Ο καθηγητής του στα μαθηματικά, ο Ισαάκ Μπάροου, ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την ασυνήθιστη ικανότητα του Νεύτωνα στο αντικείμενο και, όταν εγκατέλειψε τη θέση του το 1669 για να αφοσιωθεί στη θεολογία, πρότεινε τον μαθητή του ως διάδοχό του.Έτσι, έγινε καθηγητής μαθηματικών σε ηλικία 27 ετών και παρέμεινε στο Trinity College για άλλα 27 χρόνια σε αυτόν τον ρόλο.

Χάρη στο θαυμαστό και εκλεκτικό μυαλό του, μπόρεσε να αποκτήσει και πολιτική εμπειρία, συγκεκριμένα ως βουλευτής στο Λονδίνο, σε τέτοιο βαθμό που το 1695 απέκτησε τη θέση του επιθεωρητή του Νομισματοκοπείου του Λονδίνου. Το σημαντικότερο έργο του μαθηματικού και επιστήμονα αυτού είναι το "Philosophiae naturalis principia mathematica", ένα πραγματικά αθάνατο αριστούργημα, στο οποίο εκθέτει τα αποτελέσματα τηςμηχανικές και αστρονομικές έρευνες, καθώς και τη θεμελίωση του απειροστικού λογισμού, ο οποίος εξακολουθεί να έχει αδιαμφισβήτητη σημασία ακόμη και σήμερα. Άλλα έργα περιλαμβάνουν το "Optik", μια μελέτη στην οποία υποστηρίζει τη διάσημη σωματιδιακή θεωρία του φωτός, και το "Arithmetica universalis and Methodus fluxionum et serierum infinitarum" που δημοσιεύθηκε μετά θάνατον το 1736.

Ο Νεύτων πέθανε στις 31 Μαρτίου 1727, ακολουθούμενος από μεγάλες τιμές. Θαμμένος στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, ο τάφος του είναι χαραγμένος με αυτές τις ηχηρές και συγκινητικές λέξεις: "Sibi gratulentur mortales tale tantumque exstitisse humani generis decus" (ας χαρούν οι θνητοί επειδή υπήρξε μια τόσο μεγάλη τιμή για την ανθρωπότητα).