Biografie - Planeten als appels

Isaac Newton, een van de grootste natuurkundigen en wiskundigen aller tijden, toonde de samengestelde aard van wit licht aan, codificeerde de wetten van de dynamica, ontdekte de wet van de universele zwaartekracht, legde de grondslagen van de hemelmechanica en creëerde de differentiaal- en integraalrekening. Geboren als vader op 4 januari 1643 (maar sommigen zeggen 25 december 1642) in Woolsthorpe, inLincolnshire, hertrouwt zijn moeder met een pastoor en laat de zoon achter bij zijn grootmoeder.

Hij is nog maar een kind als zijn land het toneel wordt van een burgeroorlog waarin religieuze dissidentie en politieke rebellie de Engelse bevolking verdelen.

Na een rudimentaire opleiding op de plaatselijke school werd hij op twaalfjarige leeftijd naar de King's School in Grantham gestuurd, waar hij onderdak vond in het huis van een apotheker met de naam Clark. En het was dankzij Clarks stiefdochter dat Newtons toekomstige biograaf, William Stukeley, vele jaren later bepaalde kenmerken van de jonge Isaac kon reconstrueren, zoals zijn interesse in hetde scheikunde van haar vader, zijn gerace achter muizen aan in de windmolen, de spelletjes met de 'bewegende lantaarn', de zonnewijzer en de mechanische uitvindingen die Isaac bouwde om zijn mooie vriend te vermaken. Hoewel Clarks stiefdochter later met iemand anders trouwde (terwijl hij levenslang ongetrouwd bleef), was zij toch een van de mensen voor wie Isaac altijd een soort romantiek zal voelen.bijlage.

Bij zijn geboorte was Newton de rechtmatige erfgenaam van een bescheiden erfenis met betrekking tot de boerderij die hij zou gaan beheren zodra hij meerderjarig was. Helaas werd tijdens zijn proefperiode op King's School duidelijk dat landbouw en veeteelt niet echt zijn vak waren. Dus ging hij in 1661, op 19-jarige leeftijd, naar het Trinity College in Cambridge.

Na het behalen van zijn bachelordiploma in 1665, ogenschijnlijk zonder bijzondere onderscheiding, blijft Newton opnieuw in Cambridge om een master te behalen, maar een epidemie zorgt ervoor dat de universiteit wordt gesloten. Hij keert dan terug naar Woolsthorpe voor 18 maanden (1666 tot 1667), waarin hij niet alleen fundamentele experimenten uitvoert en de theoretische basis legt voor alle volgende werken over degravitatie en optica, maar ontwikkelde ook zijn eigen berekeningssysteem.

Het verhaal dat het idee van universele zwaartekracht hem werd aangereikt door het vallen van een appel lijkt authentiek te zijn. Stukeley, bijvoorbeeld, meldt dat hij het van Newton zelf heeft gehoord.

Toen Newton in 1667 terugkeerde naar Cambridge, voltooide hij snel zijn masterscriptie en werkte hij intensief verder aan het werk dat hij in Woolsthorpe was begonnen. Zijn hoogleraar wiskunde, Isaac Barrow, was de eerste die Newtons ongewone bekwaamheid in het vak erkende en toen hij in 1669 zijn post opgaf om zich aan de theologie te wijden, beval hij zijn leerling aan als zijn opvolger. NewtonZo werd hij op 27-jarige leeftijd hoogleraar wiskunde en bleef hij nog 27 jaar aan Trinity College in die rol.

Dankzij zijn wonderbaarlijke en eclectische geest kon hij ook politieke ervaring opdoen, met name als parlementslid in Londen, zozeer zelfs dat hij in 1695 de functie van inspecteur van de Londense Munt kreeg. Het belangrijkste werk van deze wiskundige en wetenschapper is de 'Philosophiae naturalis principia mathematica', een waarlijk onsterfelijk meesterwerk, waarin hij de resultaten uiteenzet van zijnAndere werken zijn 'Optik', een studie waarin hij de beroemde corpusculaire theorie van licht ondersteunt, en 'Arithmetica universalis en Methodus fluxionum et serierum infinitarum', postuum gepubliceerd in 1736.

Newton stierf op 31 maart 1727, gevolgd door grote eerbetuigingen. Hij werd begraven in Westminster Abbey en zijn tombe is gegraveerd met deze klinkende en ontroerende woorden: 'Sibi gratulentur mortales tantumque exstitisse humani generis decus' (laat stervelingen zich verheugen omdat zo'n grote eer van de mensheid heeft bestaan).