Βιογραφία - Ταξίδι στο πνευματικό κενό

Γεννημένος στο Χάρτφορντ (Κονέκτικατ) το 1955, μαθητής του Ρέιμοντ Κάρβερ (ο οποίος τον βάφτισε σε ένα μάθημα δημιουργικής γραφής), ο McInerney συνοδεύεται εγκαίρως από την ταμπέλα του μινιμαλιστή που πλήττει και τον Bret Easton Ellis, το άλλο enfant prodige της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Ο χαρακτηρισμός μινιμαλιστής, για κάποιους διαβόητους, οφείλεται στο γεγονός ότι οι ιστορίες αυτών των συγγραφέων είναι μια συμπύκνωση της καθημερινότητας, των ελάχιστων και επαναλαμβανόμενων γεγονότων, παρόλο που, συχνά, αυτή η ίδια καθημερινότητα είναι χρωματισμένη με τραγωδία και ατομικές συγκρούσεις.

Αφηγούνται υπάρξεις στις οποίες κυριαρχούν ο ηδονισμός, η αναζήτηση της ηδονής και η κενότητα των αξιών, χωρίς όμως ακριβές και καθορισμένο ιστορικό υπόβαθρο. Αντίθετα, η Ιστορία (αυτή με το κεφαλαίο "Σ") φαίνεται να εξαφανίζεται στο υπαρξιακό "συνεχές" της αφήγησης, συνδεόμενη, σε αυτό, με τις ερμηνείες για το "τέλος της Ιστορίας", δηλαδή το τέλος των μεγάλων εποχικών γεγονότων.

Εδώ, λοιπόν, υπάρχει το πορτρέτο γενεών και κοινωνικών τάξεων σε σύγχυση, άδειες και χωρίς κατεύθυνση, στη μέγγενη της κοκαΐνης, του εύκολου χρήματος και του ασύδοτου σεξ. Μαζί με αυτό, όμως, υπάρχει και η θριαμβευτική επιστροφή εκείνου του ρεαλισμού που ο μεταμοντερνισμός είχε προσπαθήσει να σαρώσει. Αυτή, όμως, είναι μια κοινωνία στο τέλος της χιλιετίας, η οποία έχει νέους μύθους και νέα αστέρια στο στερέωμά της: supermodels, στυλίστες,Ναρκωτικά σε αφθονία και πολλά, πολλά δολάρια. Η βία που περιβάλλει αυτόν τον χρυσοποίκιλτο και συχνά δυστυχισμένο κόσμο εμφανίζεται μόνο μέσα από τους "εφιάλτες" των χαρακτήρων που βιώνουν την ανωνυμία ως τη χειρότερη των καταδικών.

Οι ίδιοι οι τίτλοι λένε πολλά για το περιεχόμενο και το σκηνικό της πλοκής: κυμαίνονται από το "Τα χίλια φώτα της Νέας Υόρκης" (το μυθιστόρημα που έβαλε τον McInerney στον χάρτη σε ηλικία μόλις 29 ετών), μέχρι το "Επάγγελμα: Μοντέλο". Ακολούθησαν τα "Ransom" (1987), "Just for a Change" (1989), "Lights Out" (1992), "The Last of the Savages" (1996) και "Naked on the Grass" (2000).

Ο ίδιος ο McInerney θυμάται το ξεκίνημά του ως εξής: "Το πρώτο βιβλίο, όπως και ο πρώτος έρωτας, είναι εκείνο που δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου και δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ο Gary μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο Random House είχε αγοράσει το πρώτο μου μυθιστόρημα, ακόμα χωρίς τίτλο. 1982, παραμονή Χριστουγέννων. Είχα μόλις αποφοιτήσει από το Τμήμα Αγγλικών του Πανεπιστημίου Syracuse, ζούσα με τοντην αρραβωνιαστικιά μου σε ένα μικρό νοικιασμένο διαμέρισμα απέναντι από το σπίτι του Raymond Carver. Ήμουν κυριολεκτικά απένταρος και στα πρόθυρα να ζητήσω από τον πατέρα μου δάνειο για να αγοράσω χριστουγεννιάτικα δώρα. Ο Gary [ο λογοτεχνικός ατζέντης, σ.σ.] κανόνισε να πάρω βιαστικά το πρώτο μισό της προκαταβολής, όχι ένα μεγάλο ποσό, αλλά για μένα, εκείνη την εποχή, ήταν πολλά χρήματα".

Σε κάθε περίπτωση, ο McInerney, ο οποίος κατά καιρούς χαρακτηρίζεται ως εκπρόσωπος των γιάπις ή της "μη γενιάς", απορρίπτει τα υπεραπλουστευτικά σχήματα ορισμένων επικριτών και θεωρεί τον εαυτό του ως έναν αουτσάιντερ με το δικό του δικαίωμα.

Μια πολύχρωμη σημείωση είναι το πάθος του για τα κρασιά, των οποίων είναι πραγματικός γνώστης, τόσο πολύ που διατηρεί ειδική στήλη στην Chicago Tribune.