Βιογραφία - Ηγέτης της Αυτοκρατορίας της Ευρώπης

Ο μεγαλύτερος γιος του Πιπίνου, γνωστού ως "ο Κοντός" και της Μπερτράντα του Λαόν, ο Καρλομάγνος είναι ο αυτοκράτορας στον οποίο οφείλουμε όχι λιγότερα από σαράντα έξι χρόνια κυριαρχίας στη Δυτική Ευρώπη (από το 768 έως το 814), μια χρονική περίοδο κατά την οποία κατάφερε να επεκτείνει τη βασιλεία του περισσότερο από το διπλάσιο της βασιλείας του πατέρα του. Με μια ιδιαιτερότητα: ήταν πάντα προσωπικά επικεφαλής όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων, ένα πραγματικό παράδειγμα ηρωικού μονάρχη καιdragger.

Γεννημένος στις 2 Απριλίου 742, αφού μοιράστηκε το βασίλειο με τον αδελφό του Καρλομάγνο για λίγα χρόνια, το 771 ανέλαβε την εξουσία σε όλα τα εδάφη που ο πατέρας του είχε ενοποιήσει κάτω από μια ενιαία κυριαρχία. Αφού απέρριψε τη σύζυγό του Ερμενγκάρντα, κόρη του βασιλιά των Λογγοβάρδων Δεσίδερου, έγινε ο υπέρμαχος της υπεράσπισης του παπισμού έναντι των επεκτατικών στόχων του τελευταίου. Η συμμαχία με τον παπισμό ήτανΟ πόλεμος μεταξύ Φράγκων και Λογγοβάρδων άρχισε το 773 και έληξε το 774 με την πτώση της Παβίας και τον "περιορισμό" του Desiderius σε ένα γαλλικό μοναστήρι.

Το 776 ο Καρλομάγνος επέβαλε το φραγκικό φεουδαρχικό σύστημα στην Ιταλία με την καθιέρωση επιτροπών και πορειών σε αντικατάσταση των λομβαρδικών δουκάτων. Εξακολουθώντας να παροτρύνεται από τον παπισμό, ο Καρλομάγνος κατέβηκε στην Ιταλία για τρίτη φορά το 780 για να επιβεβαιώσει την εξουσία του: το 781 δημιούργησε το βασίλειο της Ιταλίας, αναθέτοντάς το σε έναν από τους γιους του. Έπρεπε να πολεμήσει εναντίον των Βυζαντινών, των Αράβων στην Ισπανία, των Σαξόνων, τωνΑβάρους, Σλάβους και Δανούς, επεκτείνοντας έτσι τα σύνορα του βασιλείου του, το οποίο έγινε de facto η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με τη στέψη που τελέστηκε από τον Πάπα Λέοντα Γ' τη νύχτα των Χριστουγέννων του έτους 800.

Ο Καρλομάγνος οργάνωσε μια δομή κρατικών αξιωματούχων (λαϊκών και εκκλησιαστικών) με στόχο τη διοίκηση των εδαφών που είχαν ωστόσο διατηρήσει διαφορετικούς θεσμούς και χαρακτηριστικά. Η κυβέρνηση ήταν συγκεντρωτική και έθεσε ως στόχο τη διατήρηση της ειρήνης, την προστασία των αδυνάτων, την αναχαίτιση κάθε αναζωπύρωσης της βίας, τη διάδοση της εκπαίδευσης, τη δημιουργία σχολείων, την ανάπτυξη της τέχνης και τηςλογοτεχνία.

Αφού εξασφάλισε τη διαδοχή στέφοντας τον γιο του Λουδοβίκο αυτοκράτορα, αποσύρθηκε στο Άαχεν (την πόλη που ήταν η de facto πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του) αφιερώνοντας τον εαυτό του στη μελέτη και την προσευχή μέχρι τον θάνατό του στις 28 Ιανουαρίου 814.