Βιογραφία - Νεο-νεορεαλισμός

• Βασική φιλμογραφία του Marco Risi

Γιος του σκηνοθέτη Dino Risi, ο Marco γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 4 Ιουνίου 1951. Το 1971 άρχισε να εργάζεται στον κινηματογράφο ως βοηθός σκηνοθέτη του θείου του Nelo και του Duccio Tessari. Το 1979 έγραψε το σενάριο της ταινίας "Caro papà" και την επόμενη χρονιά εκείνο της ταινίας "Sono fotogenico", που σκηνοθέτησε ο πατέρας του. Αργότερα θα έγραφε τα σενάρια των ταινιών του.

Μετά τις "Σημειώσεις για το Χόλιγουντ", ένα ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση το 1977, έκανε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης το 1982 με το "Vado a vivere da solo". Την πρώτη αυτή ταινία ακολούθησαν δύο ακόμη κωμωδίες: "Un ragazzo e una ragazza" και "Colpo di fulmine", και στις δύο με πρωταγωνιστή τον Jerry Calà.

Στη συνέχεια, ο Marco Risi άλλαξε είδος και κινήθηκε σε μια πιο ρεαλιστική και δραματική κατεύθυνση. Σκηνοθέτησε το "Soldati, 365 all`alba" (με τους Claudio Amendola και Massimo Dapporto), μια ωμή απεικόνιση της στρατιωτικής θητείας στην Ιταλία- για την υλοποίηση, έδωσε μεγάλη προσοχή στην αφήγηση, τα σκηνικά και την ψυχολογία των χαρακτήρων: το αποτέλεσμα δηλώνει μια σημαντική και ώριμη στροφή. Πιστός σε αυτό το είδος δέσμευσηςκινηματογράφου και προσεγγίζοντας την οργή και την ανησυχία των νέων, γύρισε δύο ταινίες με πρωταγωνιστές μια ομάδα μη επαγγελματιών νέων του Παλέρμο: "Mery per sempre" (1989) και "Ragazzi fuori" (1990). Η τελευταία του χάρισε το βραβείο David di Donatello για την καλύτερη σκηνοθεσία.

Το 1991, μετέφερε την καταγγελία του για το ιταλικό σύστημα δικαιοσύνης στον κινηματογράφο με τη σκηνοθεσία της ταινίας "Muro di gomma", μιας ερευνητικής ταινίας στην οποία αναπαριστούσε την τραγωδία της Ustica. Δύο χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην κωμωδία με την ταινία "Nel continente nero", με πρωταγωνιστή τον Diego Abatantuono.

Από ένα μυθιστόρημα του Andrea Carraro, άντλησε το σενάριο για να γυρίσει τη βίαιη ταινία "Il branco" (1994), στην οποία, με φόντο την κομφορμιστική κοινωνία της ιταλικής επαρχίας, λαμβάνει χώρα ένας βιασμός και εξαπλώνεται η βία μιας γενιάς σε σύγχυση.

Το 1996 έγραψε και σκηνοθέτησε το "Bambini al lavoro", ένα ντοκιμαντέρ για το ευαίσθητο θέμα της εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας.

Το 1998, άλλαξε και πάλι είδος και γύρισε το "L'ultimo capodanno", μια ταινία νουάρ βασισμένη σε μια ιστορία του Niccolò Ammanniti. Το 2001, με το "Tre mogli", αφιερώθηκε για πρώτη φορά στη σκηνοθεσία μιας αμιγώς γυναικείας κωμωδίας, επιστρέφοντας κάπως στα χνάρια του κινηματογράφου του πατέρα του, κινούμενος ανάμεσα στην ιταλική κωμωδία, το giallo και τη σάτιρα των τρόπων.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, χάρη σε μια συμπαραγωγή μεταξύ Ισπανίας και Αργεντινής, ο Μάρκο Ρίσι επανέλαβε ένα σχέδιο που είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια νωρίτερα, να γυρίσει μια ταινία για τη ζωή του αστέρα του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2007 με τίτλο "Maradona - La mano de Dios".

Μαζί με τον maurizio Tedesco, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής "Sorpasso Film" το 1992. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Francesca D'Aloja με την οποία έχει αποκτήσει έναν γιο.

Βασική φιλμογραφία του Marco Risi

• Θα ζήσω μόνος μου (1982)
• Ένα αγόρι και ένα κορίτσι (1984)
• Lightning Strike (1985)
• Στρατιώτες - 365 at Dawn (1987)
• Mery Forever (1989)
• Boys out (1990)
• Ο τοίχος από καουτσούκ (1991)
• Στη σκοτεινή ήπειρο (1993)
• Το κοπάδι (1994)
• Η τελευταία Πρωτοχρονιά (1998)
• Τρεις γυναίκες (2001)
• Maradona - La mano de Dios (2007)
• Ο τελευταίος Νονός (2008)
• Fortapàsc (2009)
• Cha cha cha cha (2013)
• Three touches (2014)