Biografia - Neorealizm

• Najważniejsza filmografia Marco Risiego

Syn reżysera Dino Risiego, Marco urodził się w Mediolanie 4 czerwca 1951 r. W 1971 r. rozpoczął pracę w kinie jako asystent reżysera swojego wuja Nelo i Duccio Tessariego. W 1979 r. napisał scenariusz do filmu "Caro papà", a rok później do "Sono fotogenico", obu wyreżyserowanych przez jego ojca. Później pisał scenariusze do swoich filmów.

Po "Notes on Hollywood", dokumencie dla telewizji z 1977 r., zadebiutował jako reżyser w 1982 r. filmem "Vado a vivere da solo". Po tym debiucie powstały jeszcze dwie komedie: "Un ragazzo e una ragazza" i "Colpo di fulmine", obie z udziałem Jerry'ego Calà.

Następnie Marco Risi zmienił gatunek i przeniósł się w bardziej realistyczny i dramatyczny nurt. Wyreżyserował "Soldati, 365 all`alba" (z Claudio Amendolą i Massimo Dapporto), surowy portret służby wojskowej we Włoszech; przy realizacji bardzo dbał o narrację, scenerię i psychologię postaci: wynik oznacza ważny i dojrzały zwrot. Wierny tego rodzaju zaangażowaniuW 1989 roku nakręcił dwa filmy, w których wystąpiła grupa nieprofesjonalnej młodzieży z Palermo: "Mery per sempre" (1989) i "Ragazzi fuori" (1990), za który otrzymał nagrodę David di Donatello dla najlepszego reżysera.

W 1991 roku przeniósł swoje potępienie włoskiego wymiaru sprawiedliwości do kina, reżyserując "Muro di gomma", film śledczy, w którym zrekonstruował tragedię Ustica. Dwa lata później powrócił do komedii z "Nel continente nero", z Diego Abatantuono w roli głównej.

Na podstawie powieści Andrei Carraro napisał scenariusz do brutalnego filmu "Il branco" (1994), w którym na tle konformistycznego społeczeństwa włoskiej prowincji dochodzi do gwałtu i rozprzestrzenia się przemoc pokolenia w rozsypce.

W 1996 roku napisał i wyreżyserował "Bambini al lavoro", film dokumentalny poruszający delikatny temat wykorzystywania dzieci do pracy.

W 1998 roku ponownie zmienił gatunek i nakręcił "L'ultimo capodanno", film noir oparty na opowiadaniu Niccolò Ammannitiego. W 2001 roku filmem "Tre mogli" po raz pierwszy poświęcił się reżyserii kobiecej komedii, powracając nieco w ślady kina swojego ojca, wahając się między włoską komedią, giallo i satyrą obyczajową.

W połowie 2000 roku, dzięki koprodukcji między Hiszpanią a Argentyną, Marco Risi wznowił projekt z kilku lat wcześniej, aby nakręcić film o życiu gwiazdy piłki nożnej Diego Armando Maradony. Film został wydany w 2007 roku i nosił tytuł "Maradona - La mano de Dios".

Wraz z Maurizio Tedesco założył firmę produkcyjną "Sorpasso Film" w 1992 r. Jest żonaty z aktorką Francescą D'Aloja, z którą ma syna.

Najważniejsza filmografia Marco Risiego

• Będę żył samotnie (1982)
• Chłopiec i dziewczyna (1984)
• Lightning Strike (1985)
• Żołnierze - 365 o świcie (1987)
• Mery Forever (1989)
• Boys out (1990)
• Gumowa ściana (1991)
• Na mrocznym kontynencie (1993)
• Stado (1994)
• Ostatni Nowy Rok (1998)
• Trzy żony (2001)
• Maradona - La mano de Dios (2007)
• Ostatni ojciec chrzestny (2008)
• Fortapàsc (2009)
• Cha cha cha (2013)
• Trzy dotknięcia (2014)