Biografie - Neo-Neorealisme

• Essentiële filmografie van Marco Risi

Marco, zoon van regisseur Dino Risi, werd op 4 juni 1951 in Milaan geboren. In 1971 begon hij in de cinema te werken als assistent-regisseur van zijn oom Nelo en Duccio Tessari. In 1979 schreef hij het scenario voor 'Caro papà' en het jaar daarop voor 'Sono fotogenico', beide geregisseerd door zijn vader. Later zou hij de scenario's voor zijn films schrijven.

Na 'Notes on Hollywood', een documentaire voor tv in 1977, debuteerde hij als regisseur in 1982 met 'Vado a vivere da solo'. Deze debuutfilm werd gevolgd door nog twee komedies: 'Un ragazzo e una ragazza' en 'Colpo di fulmine', beide met Jerry Calà in de hoofdrol.

Vervolgens veranderde Marco Risi van genre en koos hij voor een realistischer en dramatischer stijl: hij regisseerde "Soldati, 365 all`alba" (met Claudio Amendola en Massimo Dapporto), een ruwe weergave van de militaire dienst in Italië; voor de realisatie besteedde hij veel aandacht aan het verhaal, de setting en de psychologie van de personages: het resultaat getuigt van een belangrijke en volwassen wending. Trouw aan dit type engagementcinema en het benaderen van de woede en het onbehagen van jongeren, maakte hij twee films met een groep niet-professionele jongeren uit Palermo in de hoofdrol: 'Mery per sempre' (1989) en 'Ragazzi fuori' (1990). De laatste leverde hem de David di Donatello voor beste regisseur op.

In 1991 bracht hij zijn aanklacht tegen het Italiaanse rechtssysteem naar de bioscoop met de regie van 'Muro di gomma', een onderzoeksfilm waarin hij de tragedie van Ustica reconstrueerde. Twee jaar later keerde hij terug naar de komedie met 'Nel continente nero', met Diego Abatantuono in de hoofdrol.

Uit een roman van Andrea Carraro tekende hij het scenario voor de gewelddadige film 'Il branco' (1994) waarin, tegen de achtergrond van de conformistische maatschappij van de Italiaanse provincies, een verkrachting plaatsvindt en het geweld van een generatie in wanorde zich verspreidt.

In 1996 schreef en regisseerde hij 'Bambini al lavoro', een documentaire over het gevoelige onderwerp van uitbuiting door kinderarbeid.

In 1998 veranderde hij weer van genre en maakte hij 'L'ultimo capodanno', een film noir gebaseerd op een verhaal van Niccolò Ammanniti. In 2001 wijdde hij zich met 'Tre mogli' voor het eerst aan het regisseren van een komedie met alleen maar vrouwen. Hij keerde enigszins terug in de voetsporen van zijn vaders cinema en zweefde tussen Italiaanse komedie, giallo en zedensatire.

Halverwege de jaren 2000 hervatte Marco Risi, dankzij een coproductie tussen Spanje en Argentinië, een project van een paar jaar eerder om een film te maken over het leven van voetbalster Diego Armando Maradona. De film kwam uit in 2007 en heette 'Maradona - La mano de Dios'.

Samen met Maurizio Tedesco richtte hij in 1992 de productiemaatschappij 'Sorpasso Film' op. Hij is getrouwd met actrice Francesca D'Aloja met wie hij een zoon heeft.

Essentiële filmografie van Marco Risi

• Ik ga alleen wonen (1982)
• Een jongen en een meisje (1984)
• Blikseminslag (1985)
• Soldaten - 365 bij zonsopgang (1987)
• Mery voor altijd (1989)
• Jongens uit (1990)
• De rubberen muur (1991)
• In het donkere continent (1993)
• De kudde (1994)
• Het laatste nieuwe jaar (1998)
• Drie vrouwen (2001)
• Maradona - La mano de Dios (2007)
• De laatste Godfather (2008)
• Fortapàsc (2009)
• Cha cha cha (2013)
• Drie aanrakingen (2014)