Βιογραφία - Η επανάσταση στο τείχος

Ο Ντιέγκο Ριβέρα, γνωστός Μεξικανός ζωγράφος και τοιχογράφος, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1886 στο Γκουαναχουάτο, πόλη της ομώνυμης μεξικανικής πολιτείας. Το πλήρες όνομά του - σύμφωνα με τη λατινοαμερικανική παράδοση, είναι πραγματικά μακρύ - είναι Diego María de la Concepción Juan Nepomuceno Estanislao de la Rivera y Barrientos Acosta y Rodríguez.

Τα καλλιτεχνικά του έργα είναι γνωστά για τα κοινωνικά θέματα που πραγματεύονται και έχουν αποκτήσει μεγάλη φήμη στο ευρύ κοινό λόγω του γεγονότος ότι εκτίθενται στους τοίχους μεγάλων δημόσιων κτιρίων- πολλά από αυτά τα έργα βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, της Πόλης του Μεξικού.

Ενθαρρυμένος και υποστηριζόμενος από τον πατέρα του, δάσκαλο του δημοτικού σχολείου, ο Ριβέρα έδειξε από μικρή ηλικία ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ταλέντο, τόσο που θεωρήθηκε παιδί θαύμα. Σε ηλικία μόλις δέκα ετών άρχισε να παρακολουθεί νυχτερινά μαθήματα στην Ακαδημία San Carlos στην Πόλη του Μεξικού- στο πλαίσιο αυτό γνώρισε και εμβάθυνε τη γνωριμία του με τον Χοσέ Μαρία Βελάσκο, γνωστό ζωγράφο τοπίου. Το 1905Δεκαεννιά ετών όταν έλαβε υποτροφία από τον υπουργό Παιδείας, Justo Sierra. Χάρη σε αυτό το κίνητρο, καθώς και σε ένα δεύτερο που έλαβε δύο χρόνια αργότερα από τον κυβερνήτη της Βερακρούς, βρήκε την ευκαιρία να πετάξει στην Ισπανία, στη Μαδρίτη, όπου μπήκε στη σχολή του δασκάλου Eduardo Chicharro.

Στα μέσα του 1916, ο νεαρός Μεξικανός καλλιτέχνης ταξίδευε μεταξύ Ισπανίας, Μεξικού και Γαλλίας- κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με σημαντικούς διανοούμενους όπως ο Ramón del Valle Inclán, ο Alfonso Reyes, ο Pablo Picasso και ο Amedeo Modigliani- ο τελευταίος ζωγράφισε και ένα πορτρέτο του. Επίσης, το 1916 γεννήθηκε ένας γιος από τη σχέση του με την πρώτη του σύζυγο, τη Ρωσίδα ζωγράφο Angelina Beloff,Η Αντζελίνα δυστυχώς πέθανε τον επόμενο χρόνο, αφήνοντας μια βαθιά πληγή στην ψυχή του Ριβέρα.

Η ερωτική ζωή του καλλιτέχνη ήταν βασανιστική για πολλά χρόνια. Στη συνέχεια συνδέθηκε ερωτικά με τη Marie Marevna Vorobev, με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Marika Rivera Vorobev, το 1919, την οποία ο καλλιτέχνης δεν αναγνώρισε, αλλά την οποία βοήθησε οικονομικά.

Μεταξύ 1920 και 1921 ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου επισκέφθηκε τη Ρώμη, τη Φλωρεντία και τη Ραβέννα, συγκεντρώνοντας πολυάριθμα σκίτσα και σχέδια.

Το 1922, ο ζωγράφος προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Μεξικού και άρχισε να δημιουργεί τις τοιχογραφίες του σε δημόσια κτίρια της Πόλης του Μεξικού. Στη συνέχεια παντρεύτηκε τη Λούπε Μαρίν, η οποία του χάρισε δύο κόρες: τη Λούπε, που γεννήθηκε το 1925, και τη Ρουθ, το 1926. Το 1927, ο δεύτερος γάμος κατέρρευσε και πήρε διαζύγιο- την ίδια χρονιά, προσκλήθηκε επίσης στη Σοβιετική Ένωση για τους εορτασμούς για τη δέκατη επέτειο τηςΔύο χρόνια αργότερα - είναι το 1929 - ενώνεται με τα δεσμά του γάμου για τρίτη φορά: η νέα του σύζυγος είναι η Φρίντα Κάλο, η παγκοσμίου φήμης ζωγράφος και ζωγράφος.

Για να επιστρέψουμε στην καλλιτεχνική ανάλυση του έργου του Ντιέγκο Ριβέρα, θα πρέπει να τονιστεί η κοινωνική αξία των εικονιζόμενων θεμάτων του, που συχνά είναι ταπεινοί άνθρωποι τοποθετημένοι σε ένα πολιτικό σκηνικό. Παράλληλα, συχνά εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να ασκήσει κριτική στην εκκλησία και τον κλήρο, που είναι ιδεολογικά αντίθετοι με τις κομμουνιστικές ιδέες που υποστηρίζει. Οι σκηνές που ζωγράφισε αφηγούνται επίσης τις περιπέτειες των μικροαστών,Ο καλλιτέχνης ασχολείται επίσης με μακρινά θέματα, ανατρέχοντας στις απαρχές των αρχαίων πολιτισμών των Αζτέκων, των Ζαποτέκων, των Tottonaca και των Huastec.

Η αφοσίωση του Ριβέρα στη δουλειά του είναι απόλυτη, σε τέτοιο βαθμό που συνήθιζε να μένει στις σκαλωσιές ακόμη και για πολλές ημέρες, τρώγοντας και κοιμώμενος πάνω σε αυτές.

Μαζί με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Χοσέ Κλεμέντε Ορόσκο, ο Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος και ο Ρουφίνο Ταμάγιο, ο Ριβέρα πειραματίστηκε με τη ζωγραφική μεγάλων τοιχογραφιών χρησιμοποιώντας ζωηρά χρώματα και υιοθετώντας ένα εξαιρετικά απλοποιημένο στυλ, απεικονίζοντας συχνά σκηνές από τη μεξικανική επανάσταση στις αρχές του αιώνα.

Μεταξύ των πιο εμβληματικών τοιχογραφιών του είναι εκείνες του Εθνικού Παλατιού στην Πόλη του Μεξικού και εκείνες της Εθνικής Γεωργικής Σχολής στο Chapingo.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι επίσης ένας χώρος για πολλά από τα έργα του: εδώ, τα θέματα που σχετίζονται με την κομμουνιστική ιδεολογία δεν παραλείπουν να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις από κριτικούς και εφημερίδες. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα με μια τοιχογραφία στο Rockefeller Center της Νέας Υόρκης, στην οποία απεικονίζεται ο Λένιν- η τοιχογραφία θα καταστραφεί αργότερα. Μεταξύ των συνεπειών αυτής της αντιπαράθεσης είναιεπίσης την ακύρωση της παραγγελίας για τις τοιχογραφίες της Διεθνούς Έκθεσης του Σικάγο.

Το 1936 ο Ριβέρα υποστήριξε το αίτημα του Ρώσου πολιτικού και επαναστάτη Λέον Τρότσκι για άσυλο στο Μεξικό: το πολιτικό άσυλο χορηγήθηκε τον επόμενο χρόνο. Κατά τη διάρκεια του 1939 αποστασιοποιήθηκε από τον Ρώσο αντιφρονούντα- την ίδια χρονιά χώρισε τη σύζυγό του Φρίντα Κάλο, για να την ξαναπαντρευτεί τον επόμενο χρόνο.

Το 1950 εικονογράφησε το Canto General του Pablo Neruda. Πέντε χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο της συζύγου του, παντρεύτηκε για τέταρτη φορά: η τελευταία του σύζυγος ήταν η Emma Hurtado. Στη συνέχεια επέλεξε να ταξιδέψει στη Σοβιετική Ένωση για χειρουργική επέμβαση.

Ο Ντιέγκο Ριβέρο πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1957 στην Πόλη του Μεξικού, λίγο πριν από τα 71α γενέθλιά του. Κατά παράβαση της τελευταίας του επιθυμίας, η σορός του τοποθετήθηκε στη "Ροτόντα των επιφανών ανθρώπων" (Rotonda de las Personas Ilustres) στο πολιτικό νεκροταφείο Panteón de Dolores στην Πόλη του Μεξικού.