Βιογραφία - Στο πλευρό των ηρώων

Η Ανίτα Γκαριμπάλντι (το πραγματικό της πλήρες όνομα είναι Ana Maria de Jesus Ribeiro da Silva) γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου 1821 στο Morrinhos, στην πολιτεία Santa Catarina της Βραζιλίας. Πατέρας της είναι ο κτηνοτρόφος Bento Ribeiro da Silva, μητέρα της είναι η Maria Antonia de Jesus Antunes. Οι γονείς έχουν δέκα παιδιά και η Ana Maria είναι η τριτογέννητη. Λαμβάνει στοιχειώδη εκπαίδευση, είναι πολύ έξυπνη και ευφυής. Ο πατέρας της Bento πεθαίνεινωρίς, όπως και τρία από τα αδέλφια της, οπότε η μητέρα της Μαρία Αντωνία πρέπει να φροντίσει μόνη της την πολυπληθή οικογένεια, η οποία έχει βυθιστεί σε ακραία φτώχεια. Οι μεγαλύτερες κόρες παντρεύονται σε νεαρή ηλικία.

Η Ana παντρεύτηκε τον Manuel Giuseppe Duarte σε νεαρή ηλικία δεκατεσσάρων ετών στην πόλη Λαγκούνα της Βραζιλίας. Ο σύζυγός της εργαζόταν σε διάφορα επαγγέλματα, υποδηματοποιός, ψαράς, έχοντας συντηρητικά ιδεώδη. Το 1839, ο Giuseppe Garibaldi έφτασε στην πόλη Λαγκούνα με σκοπό να την κατακτήσει για να ιδρύσει τη Δημοκρατία των Ιουλιανών. Κατέφυγε στη Νότια Αμερική, καθώς καταδικάστηκε σεθάνατο στην Ιταλία επειδή συμμετείχε στις εξεγέρσεις του Risorgimento και επειδή εντάχθηκε στην οργάνωση του Giuseppe Mazzini, Giovine Italia.

Όταν φτάνει στη Βραζιλία, η Πολιτεία της Σάντα Καταρίνα θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί από την κεντρική κυβέρνηση της Βραζιλίας με επικεφαλής τον αυτοκράτορα Πέδρο Α. Η πολιτική κατάσταση στη Βραζιλία δεν έχει επομένως αλλάξει από την εποχή της αποικιοκρατίας. Αφού φτάνει στην πόλη τον Ιούλιο, ο Γκαριμπάλντι συναντά την Άνα εκείνο το βράδυ και γοητεύεται πολύ από την ομορφιά της και τηνΣύντομα πρέπει να φύγει από την πόλη της Λαγκούνα και η Άνα, έχοντας εγκαταλείψει τον σύζυγό της, αποφασίζει να φύγει μαζί του, ακολουθώντας τον στις περιπέτειές του.

Πολεμά στο πλευρό του συντρόφου της Τζουζέπε και των ανδρών του, υπερασπιζόμενη τα όπλα τους σε μάχες στην ξηρά και στη θάλασσα. Το 1840, συμμετέχει με τους άνδρες του Γκαριμπάλντι στη μάχη του Κουριτιμπάνος της Βραζιλίας εναντίον του αυτοκρατορικού στρατού. Με την ευκαιρία αυτή γίνεται αιχμάλωτη των εχθρικών δυνάμεων. Ωστόσο, πιστεύει ότι ο σύντροφός της πέθανε στη μάχη, γι' αυτό ζητά από τους εχθρούς της την άδεια ναψάξτε το πεδίο της μάχης για τα απομεινάρια του ανθρώπου.

Αποτυγχάνοντας να βρει το πτώμα, δραπετεύει έξυπνα έφιππη για να βρει τον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι στη fazenda του Σαν Σιμόν, κοντά στο Ρίο Γκράντε ντο Σουλ. Τη στιγμή που δραπετεύει έφιππη, είναι επτά μηνών έγκυος. Στο Μοστάρντα, κοντά στο Σαν Σιμόν, στις 16 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, γεννιέται το πρώτο τους παιδί, το οποίο ονομάζουν Μενότι στη μνήμη του Ιταλού ήρωα ΤσίροΔώδεκα ημέρες μετά τη γέννηση του γιου της, η Ana, γνωστή ως Anita, καταφέρνει και πάλι να σωθεί από την απόπειρα σύλληψης από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα που έχουν περικυκλώσει το σπίτι της. Ευτυχώς, καταφέρνει και πάλι να διαφύγει έφιππη με τον μικρό Menotti στην αγκαλιά της.

Μετά από τέσσερις ημέρες που πέρασε στο δάσος, τη βρίσκει μαζί με το γιο της ο Γκαριμπάλντι και οι άνδρες του. Η οικογένεια Γκαριμπάλντι περνάει επίσης δύσκολες οικονομικές στιγμές, καθώς ο Τζόζεφ αρνείται τα χρήματα που του προσφέρουν οι άνθρωποι που βοηθάει. Τον επόμενο χρόνο, το ζευγάρι εγκαταλείπει τη Βραζιλία, που εξακολουθεί να πλήττεται από τον πόλεμο, και μετακομίζει στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης.

Στην πόλη, η οικογένεια νοίκιασε ένα σπίτι. Εκείνα τα χρόνια απέκτησαν άλλα τρία παιδιά: τη Rosita, που πέθανε σε ηλικία μόλις δύο ετών, την Teresita και τον Ricciotti. Το 1842, η γυναίκα και ο Garibaldi παντρεύτηκαν στο Μοντεβιδέο.

Πέντε χρόνια αργότερα, η Ανίτα, μαζί με τα παιδιά της, ακολουθεί τον σύντροφό της στην Ιταλία. Στη Νίκαια, τους υποδέχεται η μητέρα του Τζουζέπε, Ρόζα. Στην Ιταλία, γίνεται σύζυγος του στρατηγού Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, ο οποίος πρέπει να οδηγήσει τη χώρα προς ένα όνειρο, την εθνική ενότητα. Παρά τις δυσκολίες προσαρμογής στο νέο κοινωνικό πλαίσιο, από αγάπη για τον σύζυγό της υποφέρει σιωπηλά, δείχνοντας πάντα ευγενική στάση.και φιλικό. Τέσσερις μήνες μετά την άφιξή του στην Ιταλία, ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι αναγκάστηκε να φύγει για το Μιλάνο με αφορμή το ξέσπασμα των εξεγέρσεων του Risorgimento ("Οι πέντε ημέρες του Μιλάνου"). Το 1849 διορίστηκε βουλευτής της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, της οποίας ηγούνταν οι Τζουζέπε Ματσίνι, Αουρέλιο Σάφι και Κάρλο Αρμελίνι.

Η Ανίτα, με την ευκαιρία αυτή, αφήνει τη Νίκαια για να φύγει για τη Ρώμη, έχοντας ως στόχο να δει τον σύζυγό της με τον οποίο μοιράζεται τα ίδια επαναστατικά ιδεώδη. Στη συνέχεια επιστρέφει πολύ σύντομα στο πεδίο της μάχης, επειδή ο Πάπας Πίος ΙΧ, έχοντας την υποστήριξη του ισπανικού, του βουρβονικού και του γαλλικού στρατού, στοχεύει στην ανακατάληψη της Ρώμης.

Οι Garibaldini προσπάθησαν να υπερασπιστούν ηρωικά τη Ρώμη με όλες τους τις δυνάμεις, αλλά η υπεροχή των στρατών που βοηθούσαν τον Πάπα ήταν καταστροφική. Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία έπεσε στα χέρια του εχθρού τέσσερις εβδομάδες μετά τη γέννησή της.

Η Ανίτα βρίσκεται εκείνη την εποχή στο πλευρό του συζύγου της και, αφού κόψει τα μαλλιά της και ντυθεί άντρας, αποφασίζει να πολεμήσει στο πλευρό του. Στόχος του Γκαριμπάλντι είναι να φύγει από τη Ρώμη και να φτάσει στη Δημοκρατία της Βενετίας που ίδρυσε ο Ματσίνι. Ο Ιταλός στρατηγός και η σύζυγός του διασχίζουν τα Απέννινα με τους άνδρες τους, βρίσκοντας πάντα βοήθεια από τον τοπικό πληθυσμό.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η γυναίκα προσβάλλεται από ελονοσία και παρόλο που θα μπορούσε να βοηθηθεί και από τους ανθρώπους που της προσφέρουν φιλοξενία, είναι αποφασισμένη να συνεχίσει το ταξίδι. Το ζευγάρι και οι άλλοι εθελοντές φτάνουν στο Τσεζενάτικο, επιβιβάζονται, αλλά κατά την άφιξή τους στο Γκράντο βρίσκουν μια δύσκολη κατάσταση, καθώς αρχίζουν πυρά κανονιών.

Αφού φτάνουν στη Magnavacca, συνεχίζουν το ταξίδι τους με τα πόδια, με τη βοήθεια των ντόπιων. Μετά από μεγάλη προσπάθεια, φτάνουν στο Mandriole, όπου τους φιλοξενεί ο Stefano Ravaglia, ένας αγρότης. Αφού ξαπλώσει σε ένα κρεβάτι, η Anita Garibaldi πεθαίνει από ελονοσία στις 4 Αυγούστου 1849.

Το πτώμα της γυναίκας θάφτηκε από τον Ravaglia στο χωράφι που ονομάζεται Pastorara. Βρέθηκε λίγες μέρες αργότερα από τρεις μικρούς βοσκούς και θάφτηκε χωρίς όνομα στο νεκροταφείο του Mandriole. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Garibaldi πήγε στο Mandriole για να πάρει τα λείψανα της αγαπημένης του γυναίκας και να τα μεταφέρει στο νεκροταφείο της Νίκαιας.

Το 1931, η σορός της Ανίτα μεταφέρθηκε στο λόφο Janiculum στη Ρώμη με εντολή της ιταλικής κυβέρνησης και στο όνομά της ανεγέρθηκε μνημείο που την απεικονίζει έφιππη με το γιο της στην αγκαλιά.