Βιογραφία - Καλλιτεχνικές ωριμότητες

Όταν ήταν νέα, ήταν, κατά την ομόφωνη γνώμη των κριτικών και του κοινού, μία από τις πιο όμορφες γυναίκες που εμφανίστηκαν ποτέ στην οθόνη. Με την ωριμότητα, η Virna Lisi όχι μόνο διατήρησε μια αθάνατη γοητεία, αλλά υπέστη και μια εξαιρετική εξέλιξη όσον αφορά τη γενναιότητα και τη συνειδητοποίηση του ρόλου της ως ηθοποιού.

Συμμετείχε έτσι σε μεγάλες και σημαντικές ταινίες, αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα το πέρασμα του χρόνου, χωρίς ποτέ να προσπαθεί αξιολύπητα να το συγκαλύψει.

Virna Pieralisi (Γεννημένη στις 8 Νοεμβρίου 1936 στο Jesi (Ανκόνα), έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο σε πολύ νεαρή ηλικία και εντελώς τυχαία: ο πατέρας της Ubaldo, που είχε μετακομίσει στη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του 1950, γνώρισε τον Τζιάκομο Ροντινέλα, έναν τραγουδιστή, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την εξαιρετική φιγούρα του κοριτσιού και τη σύστησε σε έναν παραγωγό. Καταρριφθείσα σε χρόνο μηδέν σε ένα περιβάλλον που δεν ήταν δικό της, η ντροπαλή VirnaΑρχικά συμμετείχε σε μισή ντουζίνα ναπολιτάνικες ταινίες: από το "E Napoli canta" έως το "Desiderio 'e sole", από το "Piccola santa" έως το "Luna nuova". Το 1955, η φήμη του εκτοξεύτηκε χάρη στο ριμέικ του διάσημου "Ore 9: lezione di chimica", το οποίο ο ίδιος ο Mario Mattoli επανέφερε στο "Diciottenni".

Το 1956 πρωταγωνίστησε στην ταινία "La donna del giorno", σε σκηνοθεσία του πολύ νεαρού Francesco Maselli. Η ομορφιά της, εκθαμβωτικής αγνότητας, ήταν κατάλληλη για ταινίες με κοστούμια, όπως η "Caterina Sforza, leonessa di Romagna" (1958) του G. W. Chili και το "Romolo e Remo" (1961) του Sergio Corbucci. Συνεργάστηκε επίσης με τον Totò στο "Sua eccellenza si fermò a mangiare" (1961) του Mattoli. Ένας μεγάλος του θεάτρου, όπως ο Giorgio Strehler (και οιτη δεκαετία του 1960 ο Strehler ήταν ήδη αυθεντία στον τομέα) την κάλεσε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους "Ιακωβίνους" του Federico Zardi, για τον οποίο σημείωσε κολακευτική επιτυχία στο Piccolo του Μιλάνου.

Στο θέατρο συνεργάστηκε επίσης με τον Μικελάντζελο Αντονιόνι και τον Λουίτζι Σκουαρτσίνα, ενώ η κινηματογραφική της εικόνα έγινε διεθνώς γνωστή με τη "Μαύρη τουλίπα" (1963) του Κριστιάν Ζακ, με τον Αλέν Ντελόν, και την "Εύα" (1962) του Τζόζεφ Λόσεϊ. Καλείται από το Χόλιγουντ, κινείται με ανεπιτήδευτη μαεστρία

ως κωμικός στην ταινία του Richard Quine "How to Kill Your Wife" (1965), στο πλευρό του Jack Lemmon. Ωστόσο, αυτή ήταν μια περιορισμένη εμπειρία, που αποσκοπούσε αποκλειστικά στην εκμετάλλευση του ταλέντου της ως πλατινέ ξανθιά, όπως επιβεβαιώνεται από τα επόμενα "U 112 - Assault on the Queen Mary" (1965), με τον Frank Sinatra και "Two Aces in the Sleeve" (1966), με τον Tony Curtis.

Τη δυστυχή προσγείωση στο Χόλιγουντ ακολούθησε, την περίοδο 1964-1970, μια ολοκληρωμένη ιταλική δραστηριότητα, η οποία σημαδεύτηκε από ορισμένες επιτυχημένες εμφανίσεις που της επέτρεψαν να βελτιώσει καλύτερα τα μέσα της, ιδίως στον τομέα των πλάνων που σχετίζονται με την επικαιρότητα: "Le bambole" του Dino Risi, με τον Nino Manfredi- "La donna del lago" του Luigi Bazzoni- "Oggi, domani e dopodomani" του Luigi Bazzoni- "Oggi, domani e dopodomani" του Luigi Bazzoni- "Oggi, domani e dopodomani" του Luigi Bazzoni- "La donna del lago" του Luigi Bazzoni- "Oggi, domani e dopodomani" του Luigi Bazzoni.Eduardo De Filippo, και "Casanova 70" του Mario Monicelli, και τα δύο με τον Marcello Mastroianni, "Una vergine per il principe" του Pasquale Festa Campanile, με τον Vittorio Gassman, "Signore e signori" του Pietro Germi, "La ragazza e il generale" του Festa Campanile, με τον Rod Steiger, "La venticinqueima ora" του Henri Verneuil, με τον Anthony Quinn, "Tenderly" του Franco Brusati, "Arabella" του Mauro Bolognini, "IlΤο "Μυστικό της Santa Vittoria" του Stanley Kramer, με την Anna Magnani- "Το χριστουγεννιάτικο δέντρο" του Terence Young, με τον William Holden- "Το άγαλμα" του Rod Amateau, με τον David Niven- "Bluebeard" του Luciano Sacripanti, με τον Richard Burton.

Πάντα λαμπερή με τη σωματική της διάπλαση και το φρέσκο χαμόγελό της, τη δεκαετία του 1970, εν μέρει λόγω της έλλειψης κατάλληλων ρόλων για ώριμες γυναίκες, αραίωσε σημαντικά το κινηματογραφικό της έργο. Θυμόμαστε τις πιο αναγνωρισμένες ερμηνείες της: "Πέρα από το καλό και το κακό" (1977) της Liliana Cavani, "Ernesto" (1978) του Salvatore Saperi ή "La cicala" (1980) του Alberto Lattuada. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 Virna Lisi επανεκκίνησε τον εαυτό της χάρη σε ορισμένες σημαντικές ερμηνείες σε τηλεοπτικά δράματα ("Se un giorno busserai alla mia porta", "E non se ne vogliono andare", "E se poi se ne vanno?", "I ragazzi di via Panisperna"), όπου, ξεφεύγοντας από το κλισέ της γυναίκας "πολύ όμορφη για να είναι αληθινή", μπόρεσε να εκφράσει πλήρως μια νέα προσωπικότητα και μια αναμφισβήτητη καλλιτεχνική ωριμότητα.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το υποδειγματικό πορτρέτο μιας μητέρας και γιαγιάς ακόμα νέας, που σκιαγραφήθηκε υπό την καθοδήγηση του Luigi Comencini στο "Buon Natale, Buon anno" (1989), το οποίο της χάρισε την Αργυρή Κορδέλα. Με την ερμηνεία της ως Caterina De' Medici στο "Regina Margot" (1994) του Patrice Chèreau κέρδισε την Αργυρή Κορδέλα και το βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στις Κάννες. Ακολουθεί το "Va' dove ti porta il cuore"(1996), η τηλεοπτική μίνι σειρά "Deserto di fuoco" (1997), και οι τηλεοπτικές ταινίες "Cristallo di rocca" (1999) και "Balzac" (1999). Μεταξύ των πιο πρόσφατων έργων του: "Le ali della vita" (2000, με τη Sabrina Ferilli), "Un dono semplice" (2000, με τον Murray Abraham), "Il più bel giorno della mia vita" (2002, με τους Margherita Buy και Luigi Lo Cascio).

Το 2013 πέθανε το πρόσωπο με το οποίο πέρασε μια ολόκληρη ζωή, ο σύζυγός της Φράνκο Πέσι, αρχιτέκτονας και πρώην πρόεδρος της Ρόμα Κάλτσιο. Virna Lisi Είχε έναν γιο, τον Corrado, που γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1962, ο οποίος την έκανε γιαγιά τριών εγγονών: του Franco, που γεννήθηκε το 1993, και των διδύμων Federico και Riccardo, που γεννήθηκαν το 2002. Η Virna Lisi πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 78 ετών στις 18 Δεκεμβρίου 2014.