Βιογραφία - Lupu ululà e castellu ululì

Ο Μάρτι Φέλντμαν, ένας σπουδαίος αγγλοσαξονικός κωμικός, γεννήθηκε στο Ιστ Εντ του Λονδίνου το 1934, γιος Εβραίου ράφτη. Φεύγοντας από το σχολείο σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών, ακολούθησε αρχικά την κλίση του τρομπετίστα της τζαζ, την οποία ένιωθε ότι διέθετε εκείνη την εποχή.

Μόνο αργότερα ανακάλυψε στην πραγματικότητα ότι ένιωθε έντονη έλξη για τη σκηνή και την υποκριτική. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε μερικές κωμωδίες, όπου άρχισε να κάνει την εμφάνισή της η πνευματώδης και σουρεαλιστική κωμική του φλέβα, ακολουθώντας τα βήματα των ιδανικών του δασκάλων, του Μπάστερ Κίτον και των αδελφών Μαρξ με πρωταγωνιστές τους.

Η πρώτη του ενασχόληση με τον χώρο του θεάματος ήρθε μέσα από μια κωμική παράσταση που δημιούργησε με δύο φίλους του, με τους οποίους σχημάτισε ένα τρίο με την ονομασία "Morris, Marty and Mitch", ένα κωμικό τρίο εξαιρετικά επηρεασμένο από όσα έκαναν την ίδια εποχή οι προαναφερθέντες αδελφοί Μαρξ (Grouche, Harpo, Chico και Zeppo), και το οποίο λίγο πολύ ακολουθούσε τον ίδιο τύπο κωμωδίας.μπερδεμένος.

Το 1954, γνώρισε τον Barry Took, έναν άλλο ταλαντούχο χιουμορίστα. Ο ένας εντυπωσιάστηκε, σε μια ιδιότυπη διασταύρωση, από το τρελό χιούμορ του άλλου, συμπάθησαν ο ένας τον άλλον και αποφάσισαν να σχηματίσουν επαγγελματική συνεργασία. Στη συνέχεια άρχισαν να γράφουν θέματα όλων των ειδών και σε μεγάλες ποσότητες για ραδιοφωνικές εκπομπές διαφόρων ειδών, μέχρι που ο Marty, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εντάχθηκε σε έναπραγματική ομάδα σεναριογράφων που προσλήφθηκε για να βρει διασκεδαστικές ιδέες για ραδιοφωνικές εκπομπές. Ειδικότερα, η ομάδα αυτή εφαρμόστηκε, με αξιέπαινα αποτελέσματα σε τηλεθέαση, σε ένα από τα πιο δημοφιλή προγράμματα της εποχής, το "Educating Archie".

Ευτυχώς, ο Μάρτι και ο Μπάρι, που κινδύνευαν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους λόγω των υποχρεώσεων του πρώτου, κλήθηκαν να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους για την παραγωγή δύο άλλων ραδιοφωνικών προγραμμάτων, του "We're in Business" και του "The Army Game", που έκανε αίσθηση στην τηλεθέαση. Δύο από αυτές τις δημοφιλείς εκπομπές έδωσαν αφορμή για άλλες εμπειρίες, που βασίστηκαν λίγο-πολύ στους χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν για τοΈνα από αυτά ήταν το "Bootsie and Snudge", για το οποίο ο Feldman έγινε ο υπεύθυνος σεναριογράφος. Αναμφίβολα μια σημαντική κίνηση καριέρας, αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτού του είδους οι παραγωγές άρχισαν να περνούν και στην τηλεόραση, φτάνοντας σε μια πιοεντυπωσιακό αριθμό τηλεθεατών, σε σύγκριση με το ραδιόφωνο και μόνο.

Επιπλέον, δεν είναι πλέον ένας γραφιάς που πρέπει να προσαρμόζεται για να συμπληρώνει ή να επεξεργάζεται όσα γράφουν οι άλλοι, αλλά είναι ο άμεσος δημιουργός όλων των προγραμμάτων που του ανατίθενται. Φυσικά, αναλαμβάνει και την ευθύνη για τα αστεία και τις τάσεις της τηλεθέασης. Σίγουρα δεν διαψεύδει τις προσδοκίες, καθώς οι εκπομπές που επινοεί γίνονται από τις πιοστη βρετανική τηλεόραση.

Στα μέσα του 1961, ο κωμικός ανακάλυψε ότι έπασχε από μια σοβαρή εκφυλιστική μορφή υπερθυρεοειδισμού. Οι επιπτώσεις της ασθένειας αυτής έγιναν ιδιαίτερα αισθητές στο σύστημα των ματιών του, τα οποία υπέστησαν σοβαρές αλλαγές. Αυτό το "ελάττωμα" και η εικόνα του ηθοποιού που αποτύπωσε ως αποτέλεσμα, είναι ένας από τους εικονογραφικούς λόγους για τους οποίους τον θυμόμαστε τόσο καλά σήμερα, τόσο πολύ που το πρόσωπό του είναι σχεδόνΠράγματι, είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς αυτό το βλέμμα, το οποίο ο ίδιος ο Feldman τόνισε για να το κάνει όσο το δυνατόν πιο καρικατουρίστικο (όπως μπορεί εύκολα να δει κανείς στις πολυάριθμες φωτογραφίες του εκτός πλατό).

Ευτυχώς λοιπόν, χάρη εν μέρει στο μεγάλο αντιδραστικό του πνεύμα, η καριέρα του δεν υπέστη μεγάλους κλυδωνισμούς και μάλιστα καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 εντατικοποίησε τις συνεργασίες του με το BBC στην παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων, σε σημείο που να δημιουργεί εκπομπές που αργότερα αποτέλεσαν φυτώριο κωμικών ταλέντων. Θυμόμαστε, μεταξύ άλλων, μερικούς από τους μελλοντικούς αστέρες των Monty Python, όπως ο Michael Palin, ο Terry Jones και ο John Cleese.

Σε μία από αυτές τις εκπομπές, έδωσε επίσης ζωή σε έναν από τους πιο επιτυχημένους χαρακτήρες του, ο οποίος αργότερα έγινε μέρος της συνήθειας των Βρετανών με τις ατάκες του. Αυτή ήταν η περίοδος κατά την οποία πραγματοποιήθηκε ο επίσημος αγιασμός του Φέλντμαν και σημειώθηκε μια ακόμη ώθηση στην καριέρα του: το απτό σύμβολο της εκτίμησης του BBC προς το πρόσωπό του ήταν η προσφορά να κάνει το δικό τουκωμωδίες στο δεύτερο κανάλι για τα επόμενα χρόνια, κωμωδίες στις οποίες ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής.

Ωστόσο, σε αυτή τη λαμπρή άνοδο, υπήρχε ακόμη ένα έδαφος να κατακτήσει, και αυτή τη φορά με την πραγματική έννοια του όρου, δηλαδή την Αμερική. Ακόμα άγνωστος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Feldman αποφάσισε να γίνει γνωστός και σε αυτή τη μεγάλη ήπειρο. Το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στις αμερικανικές οθόνες χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν εμφανίστηκε σε σκετς στο πολύ δημοφιλές "Dean Martin Show".Η επιτυχία είναι καλή, η υποδοχή κάτι παραπάνω από κολακευτική. Ο πάγος φαίνεται να έχει σπάσει και έτσι βρίσκεται στη δεκαετία του '70 και φιλοξενείται τακτικά σε πολλές εκπομπές καθώς και σε καλοκαιρινές επαναλήψεις. Τα ίδια χρόνια σχεδιάζει και ανεβάζει μια άλλη εκπομπή βασισμένη σε αυτόν, η οποία μάλιστα θα ονομάζεται "The Marty Feldman Comedy Machine".

Στην Ιταλία, από την άλλη πλευρά, ο Φέλνταμ δεν είχε πολλές ευκαιρίες να γίνει γνωστός. Η πιο ανατρεπτική εικόνα που όλοι θυμούνται συνδέεται στην πραγματικότητα με μια ταινία που κυκλοφόρησε διεθνώς και είχε τεράστια επιτυχία, τόσο που έγινε κλασική και λογίζεται ως ένα από τα πιο διασκεδαστικά αφιερώματα στον ασπρόμαυρο κινηματογράφο και τις αφελώς ταινίες τρόμου του παρελθόντος. Μιλάμε για την"Frankestein Jr.", αναμφίβολα ένα από τα πιο εντυπωσιακά κατορθώματα της καριέρας του Φέλντμαν, η οποία μέχρι τότε βασιζόταν περισσότερο σε μια άμεση σχέση με το κοινό, σε ένα είδος διάστασης καμπαρέ. Αντίθετα, σε εκείνη την περίπτωση, ο Μελ Μπρουκς τον επέλεξε για το καστ της ταινίας, έχοντας τη φαεινή ιδέα να του αναθέσει τον χαρακτήρα του Ιγκόρ, του θλιβερού αλλά και ξεκαρδιστικού βοηθού του Δρ Φέλντμαν.Frankenstein, που ενσαρκώνεται με εξίσου αξιομνημόνευτα αποτελέσματα από έναν άλλο ηθοποιό της χιουμοριστικής κινηματογραφίας, τον Gene Wilder.

Μετά την ταινία του Μπρουκς, ακολούθησαν και άλλες εμφανίσεις, όπως "Η περιπέτεια του εξυπνότερου αδελφού του Σέρλοκ Χολμς" και η άλλη ταινία του Μελ Μπρουκς "Silent Movie". Πολλές από αυτές τις ταινίες, δυστυχώς, δεν διανεμήθηκαν στην Ιταλία.

Ήταν όμως τέτοια η επιτυχία των ταινιών και η προσωπική ανταπόκριση του Feldman στο κοινό, που ο κωμικός πήρε το θάρρος να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στη σκηνοθεσία. Το ντεμπούτο του έγινε με το "Εγώ, ο Beau Geste και η Λεγεώνα των Ξένων", ένα παιχνιδιάρικο ριμέικ μιας ταινίας του Wellman του 1939, όπου δύο αδέλφια, ο ένας όμορφος και ο άλλος άσχημος, καταλήγουν στη Λεγεώνα των Ξένων. Στη συνέχεια,σκηνοθέτησε το "In God We Trust", μετά το οποίο επέστρεψε στην κάμερα με τον πιο βολικό ρόλο του ηθοποιού.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του πικαρέσκου "Ο κιτρινόμαυρος στο Μεξικό", ο 49χρονος Φέλντμαν υπέστη σοβαρή καρδιακή προσβολή και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1982 στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στην Πόλη του Μεξικού. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο "Forest Lawn" στο Λος Άντζελες, δίπλα στον τάφο του ινδάλματός του, του Μπάστερ Κίτον, από τον οποίο πάντα εμπνεόταν, παρά την πολύ διαφορετική έκβαση τωνκωμωδία.

Ο Marty Feldman ήταν μια μοναδική και σπάνια προσωπικότητα στην αγγλοσαξονική κωμική σκηνή, που περιελάμβανε πολλές μορφές: κωμικός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και κωμικός. Το στυλ του ήταν εντελώς μοναδικό και προσωπικό, ανεξίτηλα σημαδεμένο από την αξέχαστη φυσιογνωμία του. Ενσάρκωνε το πραγματικό πνεύμα της κωμωδίας, γι' αυτό και θα τον θυμόμαστε για πολύ καιρό.