Βιογραφία - Με μεγάλη φήμη

• Βιβλία της δεκαετίας του 2000

Ο Σέρτζιο Ζαβόλι γεννήθηκε στη Ραβέννα στις 21 Σεπτεμβρίου 1923. Μεγάλωσε στο Ρίμινι, πόλη της οποίας έγινε αργότερα επίτιμος δημότης. Εχθρικός προς το καθεστώς του Μουσολίνι κατά τη φασιστική περίοδο, εργάστηκε ως ραδιοφωνικός δημοσιογράφος από το 1947 έως το 1962. Στη συνέχεια μεταπήδησε στη RAI, για την οποία παρουσίασε διάφορες εκπομπές, μερικές από τις οποίες ήταν πολύ επιτυχημένες- μεταξύ των πρώτων ιστορικών ερευνών που έκανε ήταν η "Nascita di unaδικτατορία", 1972.

Η πολιτική του στάση τον έφερε πιο κοντά στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Bettino Craxi- ήταν πρώην συνδιευθυντής του "Telegiornale", διευθυντής του GR1, εκδότης του "Il Mattino" στη Νάπολη, ο μοναδικός δημοσιογράφος στον κόσμο που κέρδισε δύο φορές το "Prix Italia", και διορίστηκε πρόεδρος της RAI το 1980, θέση στην οποία παρέμεινε για έξι χρόνια.

Το 1981 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο "Σοσιαλιστής του Θεού", το οποίο κέρδισε το βραβείο Bancarella.

Μόλις εγκατέλειψε την καρέκλα του εκτελεστικού οργάνου της Rai, Sergio Zavoli Ωστόσο, επέστρεψε και συνέχισε την τηλεοπτική του καριέρα, παρουσιάζοντας εκπομπές όπως "Viaggio intorno all'uomo" (1987), "La notte della Repubblica" (1989), "Viaggio nel Sud" (1992)- ούτε η λογοτεχνική του παραγωγή σταμάτησε: έγραψε και εξέδωσε το "Romanza" (1987), το οποίο κέρδισε το Premio Basilicata και την πρώτη έκδοση του Premio dei Premi.

Το 1994 αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, εντάχθηκε στο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς και εξελέγη γερουσιαστής πρώτα το 2001 και στη συνέχεια το 2006.

Μεταξύ των πιο επιτυχημένων ρεπορτάζ του, τα οποία έχουν κερδίσει βραβεία και αναγνωρίσεις τόσο στην Ιταλία όσο και στο εξωτερικό, είναι τα "Nostra padrona televisione" (1994), "Credere non credere" (1995), "Viaggio nella giustizia" (1996), "C'era una volta la prima Repubblica" (1998), "Viaggio nella scuola" (2001).

Με την ποιητική συλλογή "Un cauto guardare" (1995) κέρδισε το βραβείο Alfonso Gatto και τον Σεπτέμβριο του 1998 το βραβείο "Giovanni Boccaccio".

Ο Sergio Zavoli έχει αφιερώσει τέσσερα βιβλία σε θέματα υγείας: "I volti della mente", μαζί με τον Enrico Smeraldi (Marsilio, 1997)- "La lunga vita", με τη συνεργασία της Mariella Crocellà (Mondadori, 1998)- "Dossier cancro" (1999)- "Il dolore inutile. La pena in più del malato" (2005).

Βιβλία της δεκαετίας του 2000

Τα τελευταία του βιβλία είναι: "Ημερολόγιο ενός χρονογράφου. Μεγάλο ταξίδι στη μνήμη" (2002)- "Το ερώτημα. Έκλειψη του Θεού ή της ιστορίας;" (2007),

"Η Μητέρα Μαρία Τερέζα της Ευχαριστίας. Από το μοναστήρι σε μια νέα μορφή στοχαστικής ζωής" (2009, με τους Eliana Pasini και Enrico Garlaschelli)- "Το σκιερό μέρος" (2009)- "Ανατροπή της ψυχής του κόσμου. Ζητήματα και προφητείες" (2010)- "Το αγόρι που ήμουν" (2011)- "Η άπειρη στιγμή" (2012).

Στις 26 Μαρτίου 2007, η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Tor Vergata της Ρώμης απένειμε στον Sergio Zavoli το τιμητικό πτυχίο στις "Εκδόσεις, την Επικοινωνία Πολυμέσων και τη Δημοσιογραφία", για το " εξαιρετική συμβολή στην υπόθεση της ιταλικής δημοσιογραφίας ".

Χηρεύοντας από τη σύζυγό του Rosalba το 2014, ξαναπαντρεύτηκε σε ώριμη ηλικία 93 ετών. Ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου, που τελέστηκαν με απόλυτη μυστικότητα, με την Alessandra Chello, δημοσιογράφο του "Mattino", 42 χρόνια νεότερη.

Ο Sergio Zavoli απεβίωσε στη Ρώμη στις 4 Αυγούστου 2020, σε ηλικία 96 ετών.