Βιογραφία - Φυσική κομψότητα

Ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1849 στο Βότκινσκ, μια μικρή ρωσική πόλη στα Ουράλια Όρη, σε μια μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας του είναι εργοδηγός σε μια τοπική εταιρεία μετάλλων, ενώ η μητέρα του προέρχεται από οικογένεια Γάλλων ευγενών. Ο μικρός Πιοτρ Ίλιτς δεν κληρονομήθηκε από την οικογένειά του το πάθος για τη μουσική, αλλά δεν παρέλειψε να δείξει ταλέντο από μικρή ηλικία, τόσο πολύ πουκατάφερε να συνθέσει και να δημοσιεύσει το πρώτο του τραγούδι σε ηλικία δεκαπέντε ετών.

Όταν ήταν μόλις 14 ετών, έχασε τη μητέρα που τόσο αγαπούσε από επιδημία χολέρας.

Αφού φοίτησε στη Νομική Σχολή, όπως τα δίδυμα αδέλφια του -μια καριέρα δημοφιλής στην τάξη στην οποία ανήκε η οικογένειά του- ο Τσαϊκόφσκι έγινε δεκτός στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Μετά την αποφοίτησή του, σε ηλικία 26 ετών, του προσφέρθηκε μια θέση ως καθηγητής μουσικής αρμονίας στο Ωδείο της Μόσχας.

Το 1866, συνέθεσε τη Συμφωνία αρ. 1 σε σολ ελάσσονα, έργο 13, με υπότιτλο "Χειμερινά όνειρα", η οποία επρόκειτο να αναθεωρηθεί αρκετές φορές - μια αρκετά συνηθισμένη πρακτική για τον ίδιο τον Ρώσο συνθέτη. Τον επόμενο χρόνο έγραψε την πρώτη του όπερα που ολοκληρώθηκε πραγματικά: "Voevoda" (Ο βοεβόδας) από το θεατρικό έργο του Αλεξάντρ Νικολάεβιτς Οστρόφσκι. Η όπερα είχε τέσσερις παραστάσεις και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ωστόσο δεν ήταναρκετές φορές και ο Τσαϊκόφσκι κατέστρεψε την παρτιτούρα: ορισμένα μέρη θα καταλήξουν στη μετέπειτα όπερα "Opričnik" (Ο αξιωματικός της φρουράς) και στο μπαλέτο "Λίμνη των κύκνων".

Μεταξύ 1874 και 1875 δημιούργησε αυτό που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο διάσημα έργα του, το "Κοντσέρτο αρ. 1 σε σι ελάσσονα, έργο 23", το οποίο αναθεωρήθηκε δύο φορές.

Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών, ο Τσαϊκόφσκι αφιέρωσε τις δυνάμεις του στη μουσική μπαλέτου, ένα μουσικό είδος που υποτιμήθηκε εκείνη την εποχή: σε αυτό οφείλει μεγάλο μέρος της φήμης του ως συνθέτης. Το 1877 ανέβηκε στο θέατρο Μπολσόι της Μόσχας το έργο "Lebedinoe ozero" (Λίμνη των Κύκνων), έργο 20, που γράφτηκε τα δύο προηγούμενα χρόνια και δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια ενός από τα πολλά καλοκαίρια που πέρασε με την οικογένεια και τα εγγόνια της αδελφής του, ένατης πνευματικής γαλήνης στην οποία κατέφευγε συχνά ο μουσικός. Την ίδια χρονιά είναι η όπερα "Ευγένιος Ονιέγκιν" (Evgenij Onegin), έργο 24, από το ομώνυμο στιχουργικό μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Πούσκιν.

Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1876, συνέθεσε το συμφωνικό ποίημα op. 32 "Francesca da Rimini", ένα άλλο από τα πιο πολυπαιγμένα έργα του για μεγάλη ορχήστρα σήμερα. Την ίδια χρονιά, παρακολούθησε την Carmen του Georges Bizet και την πρεμιέρα της Τετραλογίας του Richard Wagner (Το δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκ), αποσπώντας ενθουσιασμό αλλά και κριτική. Η Carmen ενέπνευσε επίσης το οπερατικό αριστούργημά του"Η κυρία της πίκα" (ξεκίνησε στη Φλωρεντία το 1890).

Η προσωπική ζωή του Τσαϊκόφσκι αμαυρώθηκε από το γεγονός ότι ως άνθρωπος δεν αισθάνθηκε ποτέ ισότιμος με την κατάσταση. Έκρυψε την ομοφυλοφιλία του, προσπαθώντας να ξεφύγει από την πραγματικότητα. Το 1877 μπήκε σε κρίση. Εκείνη την εποχή μια γυναίκα, η Αντονίνα Μιλιούκοβα, άρχισε να του δηλώνει τον έρωτά της σε μακροσκελείς επιστολές. Η Αντονίνα τον απείλησε με αυτοκτονία αν αρνιόταν να τη συναντήσει.

Ο Τσαϊκόφσκι αηδιάζει με την ιδέα του γάμου, αλλά βλέπει στην Αντονίνα μια λύση στα προβλήματά του.

Την εβδομάδα μετά την πρώτη τους συνάντηση, οι δυο τους αρραβωνιάζονται για να παντρευτούν. Ο γάμος είναι σύντομος και καταστροφικός: αυτή η εμπειρία θα εμπνεύσει έναν από τους πιο ολοκληρωμένους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες του συνθέτη, την Τατιάνα, την ηρωίδα του Ευγένιου Ονέγκιν. Δυστυχισμένος εξαιτίας του γάμου του, ο Τσαϊκόφσκι επιχειρεί να αυτοκτονήσει. Ο προσωπικός του γιατρός τον διατάζει να τερματίσει τη σχέση, οπότε ο Τσαϊκόφσκι φεύγει για ένα μακρύταξίδι στην Ευρώπη.

Μια άλλη σημαντική γυναίκα στη ζωή του Τσαϊκόφσκι ήταν η πλούσια χήρα Ναντέζντα Φιλαρέτοβνα φον Μεκ. Για πολλά χρόνια, για δεκαετίες, έγραφαν πολλές προσωπικές και συναισθηματικές επιστολές η μία στην άλλη διατηρώντας μια φυσική απόσταση. Ήταν λίγες οι φορές που συναντήθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο. Η μαντάμ φον Μεκ έγινε προστάτιδα του Τσαϊκόφσκι από το 1879 έως το 1890, επιτρέποντάς του να αφοσιωθεί αποκλειστικά στηνσύνθεση: εκείνη την εποχή, ο Τσαϊκόφσκι ήταν ο μόνος επαγγελματίας συνθέτης στη Ρωσία.

Μετά το μακρύ ταξίδι του στην Ευρώπη, ο Τσαϊκόφσκι επιστρέφει στη Ρωσία και σύντομα ο γάμος του γίνεται και πάλι ενοχλητικός. Η Αντονίνα αλλάζει συνεχώς γνώμη για το διαζύγιο. Ο συνθέτης αποσύρεται και απομονώνεται, γίνεται όλο και πιο μισάνθρωπος και αναζητά ευκαιρίες να ταξιδέψει όσο το δυνατόν περισσότερο στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνθέτει την "Κόρη της Ορλεάνης", την "Εισαγωγή 1812" και τη "Μαζέπα".

Το 1891, το Θέατρο Μαριίνσκι του ανέθεσε να γράψει τη μονόπρακτη όπερα "Ιολάντα" και ένα μπαλέτο, τον "Καρυοθραύστη", που θα παρουσιαζόταν μαζί. Τα τελευταία έργα, μαζί με την "Ωραία Κοιμωμένη" και την "Έκτη Συμφωνία", αποτελούν παραδείγματα καθαρών και καινοτόμων μουσικών λύσεων για την εποχή. Την ίδια χρονιά, πραγματοποίησε μια περιορισμένη περιοδεία στην Ανατολική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, διευθύνοντας τονσυναυλίες στη Φιλαδέλφεια, τη Βαλτιμόρη και τη Νέα Υόρκη, συμμετέχοντας στην εναρκτήρια συναυλία του Carnegie Hall.

Η τελευταία σύνθεση του Τσαϊκόφσκι, η συμφωνία "Pathétique", είναι ένα αριστούργημα: το έργο περιγράφει την ιστορία της ζωής ενός άνδρα που ξεκινά ως αισιόδοξος νέος για να απογοητευτεί από τον έρωτα και τελικά να πεθάνει. Ο Τσαϊκόφσκι διηύθυνε την πρεμιέρα της συμφωνίας στις 28 Οκτωβρίου 1893: πέθανε μια εβδομάδα αργότερα.

Οι συνθήκες του θανάτου του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι στις 6 Νοεμβρίου 1893 παραμένουν καλυμμένες από μυστήριο. Σύμφωνα με ορισμένους, ο καλλιτέχνης αυτοκτόνησε μετά την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του- η επίσημη αιτία θα ήταν η χολέρα, αλλά ορισμένα στοιχεία δεν αποκλείουν την υπόθεση ότι ο Τσαϊκόφσκι μπορεί να πέθανε από δηλητηρίαση.