بیوگرافی • ظرافت طبیعی

پیوتر ایلیچ چایکوفسکی در 7 مه 1849 در ووتکینسک، یک شهر روسیه در کوه های اورال، در خانواده ای متوسط ​​به دنیا آمد. پدر سرکارگر یک شرکت فلزی محلی است. مادر از خانواده ای با اصالت فرانسوی است. پیوتر ایلیچ کوچولو شور و شوق موسیقی را از خانواده اش منتقل نمی کند، اما او از کودکی در نشان دادن استعداد کوتاهی نمی کند، به طوری که اولین آهنگ خود را در پانزده سالگی می سازد و منتشر می کند.

وقتی فقط 14 سال داشت، مادری را که خیلی دوست داشت در اثر یک بیماری همه گیر وبا از دست داد.

چایکوفسکی پس از تحصیل در دانشکده حقوق مانند دو برادر دوقلویش - شغلی که عمدتاً مناسب طبقه ای است که خانواده اش به آن تعلق دارند - در کنسرواتوار سنت پترزبورگ پذیرفته شد: پس از فارغ التحصیلی، در سن 26 سالگی، او پیشنهاد شغلی به عنوان معلم هارمونی موسیقی در کنسرواتوار مسکو.

در سال 1866 سمفونی n.1 را در G مینور، op. 13، با عنوان فرعی "رویاهای زمستانی"، که چندین بار بازسازی خواهد شد - یک تمرین نسبتا معمول برای خود آهنگساز روسی. سال بعد او اولین اثر غنایی خود را نوشت که به پایان رسید: "Voevoda" (واوودا) از نمایشنامه الکساندر نیکولاویچ اوستروفسکی. این کار چهار کپی دارد و موفقیت خوبی کسب می کند، اما دیگر نیستاز سر گرفته شد و چایکوفسکی موسیقی را از بین می برد: برخی از قسمت ها به اپرای بعدی "Opričnik" (افسر نگهبان) و در باله "دریاچه قو" ختم می شود.

بین سالهای 1874 و 1875 او چیزی را خلق کرد که به یکی از مشهورترین قطعاتش تبدیل شد، "کنسرتو شماره 1 در بی فلت مینور اپ. 23" که دو بار اصلاح شد.

چایکوفسکی در سی و پنج سالگی انرژی خود را صرف موسیقی باله کرد، ژانر موسیقی که در آن زمان دست کم گرفته می شد: او بیشتر شهرت خود را به عنوان آهنگساز مدیون آن بود. در سال 1877 در تئاتر بولشوی مسکو "Lebedinoe ozero" (دریاچه قو)، op. 20، که در دو سال قبل نوشته شده و در یکی از تابستان‌های متعددی که با خانواده خواهرش و برادرزاده‌هایش گذرانده به دنیا آمده است، گوشه‌ای از آرامش معنوی که نوازنده اغلب به آن متوسل می‌شود. از همان سال، اثر "یوجنیو اونیگین" (اوگنیج اونگین)، اپوس 24، از رمان همنام در شعر الکساندر پوشکین است.

بین تابستان و پاییز 1876 او شعر سمفونیک اوپ را ساخت. 32 «فرانچسکا دا ریمینی»، یکی دیگر از آثار او برای ارکستر بزرگ که امروزه بیشتر اجرا می شود. در همان سال در کارمن ژرژ بیزه و اولین نمایش جهانی تترالوژی ریچارد واگنر (حلقه نیبلونگ) شرکت کرد و از آن دلایلی برای اشتیاق یا انتقاد گرفت. کارمن همچنین الهام بخش شاهکار غزلی خود "ملکه بیل" (که در فلورانس در سال 1890 آغاز شد) خواهد بود.

زندگی شخصی چایکوفسکی با این واقعیت آلوده است که او به عنوان یک فرد هرگز احساس نمی کرد که این وظیفه را انجام دهد. او همجنس گرایی خود را پنهان کرد و سعی کرد از واقعیت فرار کند. در سال 1877 دچار بحران شد. در آن زمان زنی به نام آنتونینا میلیوکوا شروع به ابراز عشق خود به او از طریق نامه های طولانی کرد. آنتونینا تهدید کرد که در صورت امتناع از ملاقات با او، خودکشی خواهد کرد.

چایکوفسکی از ایده ازدواج منزجر است، اما آنتونینا را راه حلی برای مشکلات خود می بیند.

هفته بعد از اولین ملاقات، این دو با هم نامزد کردند. ازدواج کوتاه و فاجعه آمیز است: این تجربه الهام بخش یکی از کامل ترین و جذاب ترین شخصیت های آهنگساز، تاتیانا، قهرمان یوجین اونگین خواهد بود. چایکوفسکی که از ازدواج خود ناراضی است، اقدام به خودکشی می کند. پزشک شخصی او به او دستور می دهد که رابطه را پایان دهد، بنابراین چایکوفسکی راهی یک سفر طولانی به اروپا می شود.

یکی دیگر از زنان مهم در زندگی چایکوفسکی بیوه ثروتمند نادژدا فیلارتوونا فون مک خواهد بود. برای سال‌ها، دهه‌ها، بسیاری از نامه‌های صمیمی و احساسی با حفظ فاصله فیزیکی نوشته می‌شوند. کمتر مواقعی است که آنها رو در رو ملاقات می کنند. مادام فون مک از سال 1879 تا 1890 حامی چایکوفسکی می شود و به او اجازه می دهد تا خود را صرفاً به آهنگسازی اختصاص دهد: در آن زمان چایکوفسکی تنها آهنگساز بود.حرفه ای در روسیه

چایکوفسکی پس از سفر طولانی خود در اروپا به روسیه باز می گردد و به زودی ازدواج او دوباره زندگی او را به خطر می اندازد. آنتونینا مدام نظر خود را در مورد طلاق تغییر می دهد. آهنگساز خود را کنار کشید و منزوی شد و به طور فزاینده ای انسان دوست شد و به دنبال فرصت هایی برای سفر به خارج از کشور تا حد امکان بود. در این دوره او "La Maid of Orleans"، "Ouverture 1812" و "Mazepa" را ساخت.

در سال 1891، تئاتر ماریینسکی اپرای تک پرده "ایولانتا" و باله "فندق شکن" را برای اجرای مشترک به او سفارش داد. این آخرین آثار همراه با «زیبای خفته» و «سمفونی ششم» نمونه‌هایی از راه‌حل‌های موسیقی ناب و بدیع آن زمان را تشکیل می‌دهند. در همان سال او به یک تور محدود در ساحل شرقی ایالات متحده رفت و کنسرت هایی را در فیلادلفیا، بالتیمور و نیویورک رهبری کرد و در کنسرت افتتاحیه سالن کارنگی شرکت کرد.

آخرین ساخته چایکوفسکی، سمفونی «Pathétique» یک شاهکار است: این اثر داستان زندگی مردی را دنبال می‌کند که به عنوان یک جوان خوش‌بین شروع می‌شود و سپس از عشق سرخورده می‌شود و در نهایت می‌میرد. چایکوفسکی اولین نمایش این سمفونی را در 28 اکتبر 1893 رهبری کرد: او یک هفته بعد درگذشت.

شرایط مرگ پیوتر ایلیچ چایکوفسکی در 6 نوامبر 1893 در هاله ای از ابهام باقی مانده است. برای برخی، این هنرمند خودکشی می کردپس از اینکه همجنس گرایی او فاش شد; علت رسمی وبا خواهد بود، اما برخی شواهد این فرضیه را که چایکوفسکی ممکن است بر اثر مسمومیت مرده باشد را رد نمی کند.