Βιογραφία - Ιστορικά ευφυολογήματα από την άλλη πλευρά της Μάγχης

Ο Sir Leonard Winston Churchill Spencer, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς άνδρες της αγγλικής ιστορίας, γεννήθηκε στο Woodstock του Oxfordshire, στις 30 Νοεμβρίου 1874.

Οι γονείς του προέρχονται από δύο πολύ διαφορετικά περιβάλλοντα: ο Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ, ο πατέρας του, ανήκει στην καλύτερη βρετανική αριστοκρατία, ενώ η μητέρα του, Τζένη Τζερόμ, είναι κόρη του ιδιοκτήτη των New York Times- το αμερικανικό αίμα που κυλά στις φλέβες του Ουίνστον θα τον κάνει πάντα ένθερμο υποστηρικτή της φιλίας των αγγλοσαξονικών λαών και των ιδιαίτερων δεσμών που τους ενώνουν.Μεγάλη Βρετανία και Ηνωμένες Πολιτείες.

Περνώντας τα παιδικά του χρόνια στην Ιρλανδία, φοίτησε στο διάσημο σχολείο του Χάροου και το 1893 έγινε δεκτός στη σχολή του Σάντχερστ, παρά την έλλειψη διάθεσης για σπουδές. Ο νεαρός δόκιμος κυνήγησε όνειρα δόξας. Διορίστηκε ανθυπολοχαγός στο 4ο τάγμα των ουσάρων και έφυγε ως παρατηρητής με τον ισπανικό στρατό, υπεύθυνος για την καταστολή της εξέγερσης στην Κούβα. Στη συνέχεια στάλθηκε στην Ινδία καισυμμετέχει σε μια εκστρατεία εναντίον αφγανικών φυλών στα βορειοδυτικά σύνορα: η αποστολή αυτή θα εμπνεύσει το πρώτο του βιβλίο. Στη συνέχεια πηγαίνει σε μια αποστολή ως αξιωματικός και πολεμικός ανταποκριτής της Morning Post στο Σουδάν, όπου γίνεται μάρτυρας της έφιππης επίθεσης των δερβίσηδων στη μάχη του Ομντουρμάν, η οποία θα αποτελέσει την έμπνευση για το δεύτερο δημοσιογραφικό του ρεπορτάζ. Δελεασμένος από τις επιχειρήσειςπολιτική, ο Τσόρτσιλ αποσύρεται από τη στρατιωτική ζωή και κατεβαίνει υποψήφιος στις εκλογές στο Όλνταμ. Δεν εκλέγεται, αλλά του προσφέρονται νέες ευκαιρίες στη Νότια Αφρική. Ο πόλεμος του Τράνσβααλ έχει μόλις ξεσπάσει και ο Τσόρτσιλ ταξιδεύει εκεί και παρακολουθεί ως πολεμικός ανταποκριτής.

Συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τους Μπόερς, αλλά σύντομα καταφέρνει να δραπετεύσει και έτσι μπορεί να στείλει στην εφημερίδα του τον απολογισμό των εμπειριών του. Έτσι η Αγγλία γνωρίζει τον περιπετειώδη απόγονο του Μάλμπορο. Έξυπνα, ο Τσόρτσιλ εκμεταλλεύεται αμέσως τη φήμη που απέκτησε για να ξεκινήσει την προεκλογική εκστρατεία (πρόκειται για τις "χακί" εκλογές του 1900): εκλέγεται βουλευτής των Συντηρητικών για τοOldham. με αυτοπεποίθηση, γοητεία και αλαζονεία, δεν παρέμεινε για πολύ Συντηρητικός: το 1904 προσέγγισε τους Φιλελεύθερους και έγινε φίλος με τους ριζοσπαστικούς εκπροσώπους του κόμματος, ιδίως με τον Lloyd George- το 1906 εξελέγη βουλευτής των Φιλελευθέρων στο Μάντσεστερ. Αργότερα του δόθηκε η θέση του υπουργού Εξωτερικών στο υπουργικό συμβούλιο Campbell-Bannerman, ξεκινώντας έτσι τηνυπουργική σταδιοδρομία.

Το 1908 διορίστηκε υπουργός Εμπορίου στη φιλελεύθερη κυβέρνηση του Χέρμπερτ Χένρι Άσκουιθ. Σε αυτή τη θέση και στη συνέχεια ως υπουργός Εσωτερικών (1910-11) προχώρησε σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων σε συνεργασία με τον Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ. Ως πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου (1911-1915) ο Τσόρτσιλ ξεκίνησε μια διαδικασία εκτεταμένου εκσυγχρονισμού του Ναυτικού.

Ο ρόλος του Τσόρτσιλ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αντιφατικός και απειλούσε να υπονομεύσει την πολιτική του καριέρα. Τα προβλήματα με το ναυτικό και η υποστήριξή του στην καταστροφική εκστρατεία της Καλλίπολης τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από το Ναυαρχείο. Αφού πέρασε μια περίοδο διοικώντας ένα τάγμα στη Γαλλία, εντάχθηκε στο υπουργικό συμβούλιο συνασπισμού του Λόιντ Τζορτζ και μεταξύΤο 1917 και το 1922 κατείχε διάφορα σημαντικά αξιώματα, μεταξύ των οποίων υπουργός Εφοδιασμού και υπουργός Πολέμου.

Μετά την πτώση του Λόιντ Τζορτζ και την κατάρρευση του Φιλελεύθερου Κόμματος το 1922, ο Τσώρτσιλ αποκλείστηκε από το κοινοβούλιο για τρία χρόνια. Επανήλθε και διορίστηκε υπουργός Οικονομικών στη συντηρητική κυβέρνηση του Στάνλεϊ Μπάλντουιν (1924-1929). Μεταξύ των μέτρων που έλαβε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν η επαναφορά του κανόνα χρυσού και η έντονη αντιπαράθεση με τα συνδικάτα στηνμε αφορμή τη γενική απεργία του 1926.

Ουίνστον Τσόρτσιλ

Κατά τα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης (1929-1939), ο Τσόρτσιλ αποκλείστηκε από κυβερνητικές θέσεις. Ο Μπάλντουιν και αργότερα ο Νέβιλ Τσάμπερλεν, εξέχουσα προσωπικότητα στην πολιτική ζωή της χώρας από το 1931 έως το 1940, δεν ενέκριναν την αντίθεσή του στην αυτοδιοίκηση της Ινδίας και την υποστήριξή του στον Εδουάρδο Η' κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1936, η οποία κατέληξε με την παραίτηση τουΗ επιμονή του στην ανάγκη επανεξοπλισμού και η ανοιχτή καταδίκη του Συμφώνου του Μονάχου, που υπογράφηκε το 1938, αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία. Ωστόσο, όταν η Αγγλία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 1939, οι απόψεις του Τσόρτσιλ επαναξιολογήθηκαν και η κοινή γνώμη υποστήριξε ανοιχτά την επιστροφή του στο Ναυαρχείο.

Ο Τσώρτσιλ διαδέχθηκε τον Τσάμπερλεϊν στην πρωθυπουργία το 1940. Στις δύσκολες ημέρες του πολέμου που ακολούθησαν τη Δουνκέρκη, τη Μάχη της Βρετανίας και τον αιφνιδιαστικό πόλεμο, η μαχητικότητα και οι ομιλίες του υποκίνησαν τους Βρετανούς να συνεχίσουν τον αγώνα. Σε συνεργασία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Ντελάνο Ρούσβελτ, ο Τσώρτσιλ κατάφερε να εξασφαλίσει στρατιωτική βοήθεια και την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Από τα δικά του λόγια μαθαίνουμε: " Από αυτά τα πρώτα ξεκινήματα "Ο Τσόρτσιλ έγραψε, αφού περιέγραψε τις προσπάθειες του προέδρου Ρούσβελτ να βοηθήσει την Αγγλία με την Πράξη Ενοικιάσεων και Δανείων στις αρχές του 1940 και να παρακάμψει τους απομονωτιστές στο Κογκρέσο - " γεννήθηκε το τεράστιο σχέδιο μιας συνδυασμένης άμυνας του Ατλαντικού Ωκεανού από τις δύο αγγλόφωνες δυνάμεις "Το έτος γέννησης του ΝΑΤΟ είναι επίσημα το 1949, αλλά η άτυπη συμμαχία χρονολογείται από τον Ιούλιο του 1940, όταν ο Ρούσβελτ έστειλε σχεδόν κρυφά μια στρατιωτική αποστολή υψηλού επιπέδου στην Αγγλία.

Όταν η Σοβιετική Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήλθαν στον πόλεμο το 1941, ο Τσόρτσιλ δημιούργησε πολύ στενές σχέσεις με τους ηγέτες αυτού που αποκάλεσε "μεγάλη συμμαχία". Μετακινούμενος αδιάκοπα από χώρα σε χώρα, συνέβαλε σημαντικά στον συντονισμό της στρατιωτικής στρατηγικής κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και στην ήττα του Χίτλερ.

Οι διασκέψεις με τον Ρούσβελτ και τον Στάλιν, ιδίως η σύνοδος κορυφής της Τζάλτα το 1945, θα επανασχεδιάσουν τον χάρτη της μεταπολεμικής Ευρώπης.

Το 1945 ο Τσόρτσιλ θαυμάστηκε παγκοσμίως, παρόλο που μέχρι τότε ο στρατιωτικός ρόλος της Βρετανίας είχε καταστεί δευτερεύων. Παρ' όλα αυτά, λόγω της έλλειψης προσοχής του στο λαϊκό αίτημα για μεταπολεμικές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ηττήθηκε από το Εργατικό Κόμμα στις εκλογές του 1945.

Στο τέλος της σύγκρουσης, ο Τσόρτσιλ θέλησε ωστόσο να αφηγηθεί τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με τον δικό του τρόπο, γράφοντας χιλιάδες σελίδες. Μελετώντας αυτό το ιστορικό και λογοτεχνικό μνημείο (ο συγγραφέας του οποίου θα βραβευτεί με το Νόμπελ το 1953) μπορούμε να παρακολουθήσουμε, μέρα με τη μέρα, τη γέννηση και την εξέλιξη του αγγλοαμερικανικού ατλαντισμού ως ηθικού αλλά και πολιτικού γεγονότος.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στη διάσημη φωτογραφία που τράβηξε ο Yousuf Karsh (λεπτομέρεια του προσώπου)

Ο Τσώρτσιλ θα επέκρινε αργότερα τις παρεμβάσεις του κράτους πρόνοιας που εφάρμοσε ο διάδοχός του Κλέμεντ Άτλι. Στην ομιλία του στο Φούλτον (Μιζούρι) το 1946, γνωστή ως ομιλία για το "Σιδηρούν Παραπέτασμα", προειδοποίησε επίσης για τους κινδύνους της σοβιετικής επέκτασης.

Εξελέγη και πάλι πρωθυπουργός και παρέμεινε στο αξίωμα από το 1951 έως το 1955 (το 1953 χρίστηκε ιππότης του Τάγματος της Ζαρντινιέρας και έγινε "Sir"), αλλά η προχωρημένη ηλικία και τα προβλήματα υγείας τον οδήγησαν να αποσυρθεί στην ιδιωτική ζωή.

Έχοντας πλέον στερηθεί την πολιτική του δραστηριότητα, υπό το βάρος της ηλικίας και της ασθένειας, πέρασε τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του στην εξοχική του κατοικία στο Chartwell του Κεντ και στη νότια Γαλλία.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ πέθανε στο Λονδίνο στις 24 Ιανουαρίου 1965. Η κηδεία του, παρουσία της βασίλισσας, ήταν θριαμβευτική.

Από το γάμο του με την Clementine Hozier το 1908 απέκτησε ένα γιο, τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Randolph Churchill (1911-1968) και τρεις κόρες.

Τα έργα που έγραψε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είναι σημαντικά και ποικίλα. Αξίζει να αναφερθούν το Αφρικανικό μου ταξίδι (1908), Η παγκόσμια κρίση, 1911-1918 (The World Crisis 6 τόμοι, 1923-31), το πολιτικό του ημερολόγιο (Step by Step 1936-1939, 1939), οι πολεμικές ομιλίες (6 τόμοι, 1941-46), η ιστορία των αγγλόφωνων λαών 4 τόμοι, 1956-58) και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (1948-54).